Στην Ευρώπη, υψώνονται τείχη μπροστά στην αφγανική κρίση: Κυριαρχεί το αντιμεταναστευτικό “πνεύμα”…

File photo: Εικόνα του πλήθους στην περίμετρο του αεροδρομίου Καρζάϊ, λίγο πριν τον τρόμο των εκρήξεων. EPA, AKHTER GULFAM μέσω ΚΥΠΕ




Στην ενίσχυση των συνόρων από αρκετές χώρες,  μεταξύ των οποίων Τουρκία, Ελλάδα και Πολωνία, προκειμένου να αποτραπεί η ροή  μεταναστών από το Αφγανιστάν, αναφέρεται το άρθρο της εφημερίδας Les Echos (κείμενο Sophie Amsili).

Σημειώνει την δήλωση του κυβερνήτη της επαρχίας Βαν, ότι τα σύνορά τους είναι αδιάβατα, την προειδοποίηση από πλευράς Ελλάδας, ότι οι δυνάμεις της είναι «σε επιφυλακή στα σύνορα» και ότι η επέκταση του τείχους, που τη χωρίζει από την Τουρκία εισέρχεται στην τελική φάση, καθώς και την αποστολή εκατοντάδων στρατιωτών εκ μέρους της Βουλγαρίας  στα σύνορά της με την Ελλάδα και την Τουρκία.

Ταυτόχρονα, γίνεται αναφορά στην διπλωματική αντιπαράθεση στα σύνορα της Λευκορωσίας, με Πολωνία, Λιθουανία, Εσθονία και Λετονία να κατηγορούν την κυβέρνηση του Alexandre Loukachenko, ότι επέτρεψε στους μετανάστες να εισέλθουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για τις κυρώσεις των Βρυξελλών κατά της χώρας του.

Ο Damien Simonneau, ερευνητής, ειδικός στο ζήτημα των συνόρων στο Ινστιτούτο  Convergences Migrations στο Collège de France, θεωρεί, ότι «με αυτούς τους νέους φράχτες, οι ηγέτες θέλουν να δείξουν με τον ευκολότερο και πιο ορατό τρόπο, ότι δρουν εν όψει της αφγανικής κρίσης».

Για τον François Gemenne, ερευνητή πολιτικών επιστημών και ειδικό ως προς τη μετανάστευση στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης, «η πρωταρχική λειτουργία ενός τείχους είναι να είναι σύμβολο, να παράγει τηλεοπτικές εικόνες για να καθησυχάσει εκείνους, που βρίσκονται εντός των συνόρων και όχι να αποθαρρύνει τους άλλους».

Υποστηρίζει, ότι «κανένα σύνορο δεν σταματά τους ανθρώπους που θέλουν να το διασχίσουν» και ότι «το πραγματικό κλείσιμο των συνόρων παίζεται στην πραγματικότητα πολύ μακριά από αυτά τα τείχη, στα Αστυνομικά τμήματα και τις πρεσβείες, με τις διοικητικές διαδικασίες που εφαρμόζονται για την απόρριψη αυτών των ανθρώπων».

Για τον Damien Simonneau, αυτά τα νέα τείχη, όπως αυτά που σημάδεψαν την Ιστορία στο Βερολίνο, στο Μπέλφαστ, στους ισπανικούς θύλακες της Θέουτας και της Μελίλα στο Μαρόκο, στο Ισραήλ ή ακόμη και στα σύνορα Αμερικής-Μεξικού, «σηματοδοτούν την αποτυχία της πολιτικής ως προς την διαχείριση προβλημάτων κινητικότητας με διαφορετικό τρόπο, πέραν αυτών της ασφάλειας και του στρατού».

Κατά την άποψή του, «στην Ευρώπη, τα ζητήματα μετανάστευσης προκαλούν έναν πανικό και ένα λόγο, που δεν καταφέρνει να ξεφύγει από το ζήτημα της ασφάλειας, σε βάρος του δικαιώματος ασύλου και μιας πραγματικής πολιτικής υποδοχής και κατανομής των προσφύγων».

«Οι Ευρωπαίοι κλείστηκαν σε έναν φαύλο κύκλο. Κάθε χώρα προσπαθεί να γίνει νησί. Η προσφυγική κρίση του 2015 τροφοδότησε την επιθυμία να κλείσουν τα σύνορα και το Brexit, με τη σειρά του, ενίσχυσε την απατηλή ιδέα, ότι κάποιος θα μπορούσε να απελευθερωθεί από τις μεταναστευτικές ροές. Από το τέλος του ψυχρού Πολέμου, όπου ορκιστήκαμε, ότι δεν θα χτίσουμε άλλα τείχη, τα χτίσαμε κατά τρόπο εκθετικό», σημειώνει ο ερευνητής, εκτιμώντας, ότι σε όλο τον κόσμο, το ένα τρίτο των χωρών έχουν περιφράξει ή υψώσει τείχος σε ένα από τα σύνορά τους.

ΠΗΓΗ: Les Echos, Sophie Amsili – En Europe, des murs s’élèvent face à la crise afghane

Απειλές από διοικητή του ISIS-K: Έχουμε εκτελέσει Ταλιμπάν με τσεκούρια, δεν εφαρμόζουν σωστά τη Σαρία

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: