Ο άσπιλος πατριωτισμός του Στυλιανού Καλμπουρτζή: Ένα μικρό φέρετρο, δύο σημαίες, μία ελληνική και μία κυπριακή.
FILE PHOTO: Ο υφυπουργός Εθνικής Αμύνης Αλκιβιάδης Στεφανής παρέστη στη Νεκρώσιμο Ακολουθία του Αντιστρατήγου Στυλιανού Καλμπουρτζή, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Σχολή Πυροβολικού, στη Νέα Πέραμο Αττικής, Παρασκευή 23 Ιουλίου 2021. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΥΠΕΘΑ, STR
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Σε μια χώρα όπως τη δική μας που απώλεσε σταδιακά την επαφή με τις αξίες και τις αρχές οδεύοντας προς το ατομικό και υλικό συμφέρον και ξεχνώντας την ιστορία της χώρας μας.
Στην κατάσταση που υπάρχει σήμερα με την κατοχή από τα τουρκικά στρατεύματα του 37% του νησιού, τις συνεχείς επεμβάσεις της Τουρκίας και προθέσεις της να καταλάβει όλη την Κύπρο, χάθηκε η αγάπη, η αφοσίωση και η υποταγή σε πνευματικά θέματα που πρέπει να μας καθοδηγούν για την ηθική ανάταση μας.
Γι’ αυτό, το άρθρο του κ. Γιώργου Καλλινίκου «Ο ήρωας Καλμπουρτζής και η φλόγα από το μικρό φέρετρο» που δημοσιεύτηκε στον «Φιλελεύθερο» στις 23/7/2021, ήταν λαμπρό φως στο σκοτάδι. Άρθρα του επιπέδου αυτού που επαινούν τον πατριωτισμό, τους ήρωες, την αυτοθυσία και την παλληκαριά τους δεν υπάρχουν κατά κανόνα.
Το άρθρο του κ. Καλλινίκου περιέχει αυθόρμητα, επαινώντας τον ήρωα Καλμπουρτζή, τις σχετικές αξίες που έπρεπε να διατηρούνται. Πρόκειται για μια γνήσια έκφραση που απαλύνει την ψυχή και δημιουργεί ελπίδες ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σε αυτόν τον τόπο με πνευματική δύναμη και άσπιλο πατριωτισμό, που αισθάνονται έντονα και εκφράζουν με αγνότητα σε βαθμό που συγκινεί τον αναγνώστη.
Πρόκειται για ένα δημοσίευμα για το οποίο πρέπει να είναι περήφανος ο δημιουργός του αλλά και η εφημερίδα που το φιλοξένησε. Το κράτησα για να βρω την ευκαιρία να το αναμεταδώσω σε φίλους ή ακόμα να ζητήσω από την εφημερίδα να το αναδημοσιεύσει. Πολύ με συγκίνησε.
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό κείμενο που πρέπει να κυκλοφορήσει σε σχολεία και σε διάφορους χώρους που ονομάζονται πνευματικά κέντρα, αλλά είναι κενά από δραστηριότητες πνευματικές του επιπέδου του άρθρου αυτού. Συγχαρητήρια κ. Καλλινίκου και μπράβο στον «Φιλελεύθερο» που προωθεί τέτοια άρθρα. Προσπαθήστε να το αναδημοσιεύσετε αν είναι δυνατόν.
* Δικηγόρος, πρώην Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, πρώην Δικαστής του ΕΔΑΔ
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ με τίτλο: Ο ήρωας Καλμπουρτζής και η φλόγα από το μικρό φέρετρο
Ένα μικρό φέρετρο. Δυο σημαίες. Μια ελληνική και μια κυπριακή. Δυο πατρίδες αλλά μια ψυχή. Δυο κόρες γεμάτες περηφάνια. Αλλά και συσσωρευμένο πόνο 47 χρόνων. Με μάτια που κουράστηκαν τόσα χρόνια να τρέχουν. Και όμως. Ανεξάντλητος ο πόνος. Μπορούν ακόμη και παράγουν δάκρυα.
Κάποια στιγμή ξέσπασαν σε λυγμούς. Λίγο πάρα πέρα στην εκκλησιά, καμιά δεκαριά μεσήλικες. Τι περίεργο. Και αυτών τα μάτια το ίδιο ερυθρά. Το ίδιο υγρά. Το ίδιο δύσκολο να συγκρατηθούν. Και αυτοί παιδιά του ήρωα. Πόσα είχε; Δύο από τη σύζυγό του. Και πολλά από τη μητέρα πατρίδα. Έτσι αποκαλούσε τους στρατιώτες του. «Παιδιά» του. Έτσι τους συμπεριφέρθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή. Θυσιάστηκε ο ίδιος για να τα προστατεύσει. Έτσι δεν κάνει πάντοτε ο κάθε πατέρας για τα παιδιά του;
Μέσα στο φέρετρο δυο παλάμες και μερικά δάκτυλα, οστά από την κνήμη, το στέρνο και την σπονδυλική στήλη. Τόσα βρήκαν μετά από τόσα χρόνια. Και μια φλόγα… Την είδατε τη φλόγα; Είδατε πώς ξεπετιόταν από το ξύλινο φέρετρο; Δεν μπορούσε να την συγκρατήσει. Ήταν η ψυχή του ήρωα. Τεράστια. Ασυγκράτητη. Ορμητική. Πώς να τη φυλακίσει κάποιος σε ένα τόσο δα φέρετρο; Ξεπηδούσε. Αυτή ήταν ελεύθερη. Μέχρι την τελευταία στιγμή. Γι’ αυτό και ο ήρωας προτίμησε το γενναίο θάνατο από την ατιμωτική παράδοση. Πέταξε χθες από το ναό του Θεού Σοφίας και κατευθύνθηκε στο παλληκαρόβουνο. Εκεί, στη ράχη του, ανάμεσα στο Μπέλα Πάις και το Συγχαρί, όπου ο αντισυνταγματάρχης διοικητής της 181ης Μοίρας Πεδινού Πυροβολικού Στυλιανός Καλμπουρτζής, έμελε να μετατραπεί σε θρύλο. Αντάξιος άλλων ηρώων, που κατέθεσαν ψυχή στην ίδια περιοχή και πέρασαν στο Πάνθεον των Αθανάτων. Του Μάτση, του Τάσου Μάρκου, του Γεώργιου Κατσάνη…
Αυτά τα μετρημένα οστά πάρτε τα. Θάψτε τα στον Μεγάλο Πεύκο. Ορθά είπε με βουρκωμένα μάτια χθες η θυγατέρα του ήρωα, Μαρία Καλμπουρτζή. Θα φύγει από τη μια πατρίδα του να πάει στην άλλη. Διότι και τις δυο τις αγάπησε το ίδιο. Η ψυχή του, όμως, θα μείνει για πάντα στο νησί. Να προσμένει δικαίωση. Να προσμένει να ελευθερωθούν το Μπέλλα Πάις και το Συγχαρί. Να δικαιωθεί η θυσία η δική του και των 37 αντρών του, που υπέκυψαν μετά από τριήμερη μάχη με τον υπεράριθμο εχθρό.
Προσέξατε χθες τη σεμνή τελετή στο ναό; Προσέξατε τι πέταξε κάποια στιγμή από την εκκλησιά; Ένας αετός. Έφυγε γοργά από ένα παράθυρο. Πέταξε ψηλά στον ουρανό. Θα συνεχίσει αυτό το οποίο έκανε επί 47 χρόνια. Από εκείνη την αποφράδα μέρα της 23ης Ιουλίου 1974. Θα συνεχίσει να πετά ελεύθερος. Μπορούσε να είχε παραδοθεί. Δεν το έπραξε. Μπορούσε να είχε αποχωρήσει. Δεν το έπραξε. Έμεινε μέχρι τέλους στο πυροβόλο του. Προσπαθώντας να καλύψει τα παιδιά του (έτσι αποκαλούσε τους στρατιώτες του) για να αποχωρήσουν. Έτσι δρουν οι αρχηγοί. Έτσι δρουν οι ήρωες. Έτσι πεθαίνουν οι γενναίοι πατριώτες.
Μαρτυρίες αναφέρουν την υπεράνθρωπη προσπάθεια που κατέβαλε τις κρίσιμες εκείνες ώρες ο ήρωας Διοικητής της Μοίρας, Αντισυνταγματάρχης Καλμπουρτζής Στυλιανός. Εξέθεσε τον εαυτό του σε θανάσιμο κίνδυνο, βάλλοντας μόνος από προωθημένη θέση για να καλύψει την ασφαλή αποχώρηση των “παιδιών του”. Η Μοίρα μέτρησε 37 αγνοούμενους μεταξύ των οποίων ήταν για 41 περίπου χρόνια και ο Αντισυνταγματάρχης Καλμπουρτζής. Επέδειξε σπάνια χαρίσματα πίστεως στον όρκο του «Ου καταισχύνω όπλα τα ιερά», ανδρείας, ηρωισμού, πατριωτισμού και αυτοθυσίας.
Χθες, μαζεύτηκαν οι επίσημοι να τον αποχαιρετήσουν. Έστειλαν έναν υπουργό, έναν Επίτροπο και την Πρόεδρο της Βουλής. Τόσο μπόρεσαν οι άνθρωποι… Αλήθεια, έχει οτιδήποτε πιο σπουδαίο να επιδείξει αυτός ο τόπος από τους ήρωες του; Ειδικά όπως τον γενναίο αντισυνταγματάρχη. Που ήρθε από την Ελλάδα να προτάξει τα στήθη στους αιμοβόρους λύκους και να υπερασπιστεί το νησί μας. Που έμεινε εκεί περιμένοντας μια βοήθεια που δεν έφτασε ποτέ. Που έμεινε εκεί γνωρίζοντας ότι οι τουρκικές δυνάμεις ήταν υπεράριθμες. Που δεν εγκατέλειψε, δεν υποχώρησε, γνωρίζοντας τη μοίρα του. Που είχε τη δυνατότητα να επιλέξει ανάμεσα στη ζωή και στο καθήκον και διάλεξε το δεύτερο. Σύσσωμη η πολιτική ηγεσία έπρεπε να ήταν χθες εκεί. Για να υποκλιθεί στο μεγαλείο ενός ανθρώπου που έκανε πράξη τα ύψιστα ιδανικά: Πατριωτισμός, παλληκαριά, πίστη στην ελευθερία, αυτοθυσία. Για να αντλήσουν έστω και ελάχιστη από τη φλόγα του.
Μπροστά στο μικρό φέρετρο γονάτισε με σεβασμό χθες ένα ολάκερο έθνος. Μπροστά στα λιγοστά οστά υποκλίθηκε με ευγνωμοσύνη ένα ολάκερο έθνος. Τα είδατε τα μάτια των στρατιωτών του που ήσαν εκεί; Έβγαζαν κι αυτά φλόγες. Διότι εκείνοι γνωρίζουν. Διότι εκείνοι έζησαν τον ηρωισμό ολοζώντανο μπροστά τους. Τα είδατε τα πρόσωπα τους; Ήταν σφιγμένα. Το ίδιο και οι καρδιές τους. Ένιωθαν το δέος…
Οι ήρωες, όμως, δεν θέλουν δάκρυα. Απεχθάνονται τον θρήνο. Οι ήρωες φεύγουν με το χαμόγελο στα χείλη. Και με κείνο μας αντικρίζουν στο στερνό αντίο. Αντιστράτηγε Στυλιανέ Καλμπουρτζή, η ψυχή σου θα φτερουγίζει εσαεί πάνω από τις ματωμένες ράχες του παλληκαρόβουνου. Υποκλινόμαστε με δέος στη θυσία σου. Σου χρωστάμε το Μπέλλα Πάις. Σου χρωστάμε το Συγχαρί. Σου χρωστάμε την ελευθερία! Αθάνατος για πάντα στο μυαλό και στις καρδιές μας! Αθάνατος και για την Ιστορία!
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθήστε την Hellas Journal στην NEWS GOOGLE