Ένας καλός Έλληνας έφυγε νωρίς: Αποχαιρετισμός στον Κωνσταντίνο Μίχαλο από ένα φίλο του…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τα ονόματα των 327 υποψήφιων από τα 8 κοινοβουλευτικά κόμματα, εκτός των αποκλεισμένων Σπαρτιατών, για τις ευρωεκλογές του Ιουνίου

Νεοδημοκρατική “πανστρατιά” στο κέντρο της Αθήνας για τον Γιώργο Μουρούτη: Η εκδήλωση του υποψήφιου ευρωβουλευτή είχε απ’ όλα, και υπουργούς και βουλευτές… [εικόνες]

«Πολιτική απάτη της ΝΔ με τη Συμφωνία των Πρεσπών, έπαιξε στα ζάρια ένα εθνικό θέμα για μερικές χιλιάδες ακροδεξιές ψήφους»: Επίθεση Κασσελάκη στην κυβέρνηση [βίντεο]

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ

Ο Κωνσταντίνος Μίχαλος είχε πολλούς φίλους. Γιατί ήταν ο ίδιος ένας φιλικός άνθρωπος. Προσηνής, δεκτικός και ανοιχτός. Ηταν ταυτόχρονα ένας τύπος που παρά τις αστικές του καταβολές μπορούσε να συναναστραφεί και να περάσει καλά με ωραίους Ελληνες όλων των κοινωνικών τάξεων. Απολύτα «γήινος» σε αντίθεση με τα περισσότερα «δημόσια πρόσωπα» των ημερών μας.

Ο Κωνσταντίνος βέβαια, με εξαίρεση την ιδιαίτερη φιλία που είχε με τον πρώην πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή, δεν άρεσε ιδιαίτερα στο λεγόμενο πολιτικό «establishment». Ακριβώς γιατί είχε τα χαρακτηριστικά που προανέφερα. Του έλειπε η ξιπασιά, η αλαζονεία και κυρίως η περιφρόνηση για τον τόπο, που διακρίνει όλους αυτούς που μας κυβερνούν σήμερα.

Πολιτικά ο Μίχαλος ανήκε στο χώρο μιας παραδοσιακής «κοινωνικής δεξιάς». Αυτής που μέχρι πριν μερικά χρόνια αντιπροσώπευε, ως ένα βαθμό, η Νέα Δημοκρατία. Υπήρξε ένα προβεβλημένο στέλεχος της συντηρητικής παράταξης που χωρίς να αποχωρίζεται τα «πιστεύω» του, μπορούσε να μιλάει με όλους στο κοινοβουλευτικό φάσμα.

• Οι κυβερνήσεις Σαμαρά και Μητσοτάκη απέτυχαν να τον αξιοποιήσουν. Δεν ταίριαζε μαζί με τα κατακάθια και τους δοσίλογους που αναδείχτηκαν στα χρόνια των μνημονίων ως «πολιτικοί αστέρες» νεοφιλεύθερης κοπής.

Ο Μίχαλος δεν υπήρξε ποτέ ξενόδουλος. Ούτε απολογητής της δανειακής κατοχής. Οι δυνατότητες του όμως, ήταν απείρως μεγαλύτερες από αυτές των πολιτικών φελλών που βρέθηκαν στην εξουσία.

Παρά τις παραινέσεις πολλών φίλων του, ο Κωνσταντίνος, μέχρι την ώρα του απροσδόκητου θανάτου του,  δεν είχε αποτολμήσει το μοναχικό άλμα στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Στο άκουσμα και μόνο αυτής της προοπτικής το σύστημα που κυβερνά σήμερα, κατέρρεε, γιατί ήξερε πώς θα έβρισκε μπροστά του έναν σκληρό αντίπαλο. Γι αυτό και προσπαθούσε να τον αποδυναμώσει προληπτικά τα τελευταία χρόνια, πότε διαρρέοντας ότι κάνει δικό του κόμμα, τύπου Σαλβίνι, και πότε ότι θα γίνει…υπουργός του Συριζα!

Όλα αυτά ήταν fake news ενός μιντιακού παρακράτους που στηρίζει έναντι ανταλλαγμάτων την σημερινή εξουσία. Ο Μίχαλος ούτε κόμμα είχε στα σκαριά, ούτε μυστικά παζάρια έκανε με τον Τσίπρα. Εβλεπε την κατρακύλα της χώρας, αλλά πιστός στις πολιτικές του αρχές, δεν ήθελε να προδώσει την παράταξη με την οποία αναδείχθηκε, παρότι-πιστέψτε με-δεν της χρωστούσε τίποτα.

Με τις άπειρες συμπάθειες που είχε στον χώρο της κοινότητας των πραγματικών νοικοκυραίων θα μπορούσε να είναι ισόβιος πρόεδρος του ΕΒΕΑ, του θεσμού που ο ίδιος μέσα από σκληρή δουλειά αναβάθμισε και κατέστησε συνομιλητή της πολιτείας, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων και πολιτικών συγκυριών.

Ισως αυτή η αναγνώριση του έφτανε. Ισως και όχι. Δυστυχώς δεν θα το μάθουμε ποτέ. Η χώρα και η παράταξη, στερήθηκαν μια χρυσή εφεδρεία την πιο κρίσιμη ώρα.

• Ο Μίχαλος, θύμα κι αυτός της πολιτικής ύβρεως που έφερε τον πύρινο όλεθρο στις αυλές μας, λύγισε προσπαθώντας, όπως εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες, αυτές τις μέρες, να σώσει την προσωπική του περιουσία. Ας κρατήσουμε τουλάχιστον τα λόγια από την τελευταία του δημόσια παρέμβαση:

«Υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες και πολλά λάθη και θα πρέπει επιτέλους σε αυτή τη χώρα να υπάρξει ανάληψη ευθύνης με συγκεκριμένες συνέπειες! Δεν νοείται και αυτή η καταστροφή να περάσει έτσι!»

Μακάρι Κωνσταντίνε να δικαιωθείς, έστω και από εκεί που θα μας βλέπεις. Αν και πολύ αμφιβάλλω…

Τη Δευτέρα, από το Α’ Νεκροταφείο κηδεύεται ο Κωνσταντίνος Μίχαλος: Έφυγε από ανακοπή καρδιάς