Ο νέος “ερμαφρόδιτος” κυβερνητικός συνασπισμός στο Ισραήλ: Θα αποδειχθεί …”εννιάψυχος” ο Νετανιάχου;
FILE PHOTO: Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου στο Κοινοβούλιο. EPA, RONEN ZVULUN / POOL
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Ούτε γρατζουνιά» στην Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ από την ιρανική επίθεση της περασμένη εβδομάδας με βαλλιστικούς πυραύλους, λέει ο Γκάλαντ [video]
Μεγάλη ισραηλινή επιδρομή στη Βηρυτό: Υποψίες για δολοφονία του αρχηγού της ελίτ ιρανικής Δύναμης Κουντς * Και καμιά επαφή με τον αρχηγός της Χαμάς, λέει το Κατάρ
Αν και η πολιτική ζωή του Ισραήλ είναι συνηθισμένη σε κυβερνήσεις που αποτελούνται από ανόμοια κόμματα, η νέα συμφωνία της 2ας Ιουνίου η οποία σημαίνει το τέλος της δωδεκαετούς πρωθυπουργίας του Μπενιαμίν Νετανιάχου είναι εξαιρετικά ιδιαίτερη για την πολιτική ιστορία της χώρας, σχολιάζει το βρετανικό περιοδικό The Economist.
Η συμφωνία επετεύχθη μεταξύ ενός ακροδεξιού (Yamina) και δύο εθνικιστικών κομμάτων (Yisrael Beiteinu, New Hope ) και του κεντρώου Yesh Atid το οποίο είναι και το μεγαλύτερο κόμμα της συμμαχίας. Η κυβερνητική αυτή συνεργασία περιλαμβάνει οκτώ συνολικά κόμματα και 61 έδρες.
Ο επικεφαλής του Yesh Atid, Yair Lapid, είναι ο αρχιτέκτονας της νέας κυβέρνησης. Σύμφωνα με τη συμφωνία, θα αναλάβει την πρωθυπουργία από τον επικεφαλής του Yamina, Naftali Bennett, μετά από δύο χρόνια.
Αυτό που καθιστά ιστορική τη συμφωνία είναι η στήριξη από το ισραηλινό αραβικό κόμμα Ra’am, το οποίο είναι το πρώτο αραβικό κόμμα που συμμετέχει σε ισραηλινή κυβέρνηση από την ίδρυση του κράτους το 1948. Αν και το Ra’am δεν θα αναλάβει υπουργικές θέσεις, ο ηγέτης του διασφάλισε περισσότερους πόρους για την αραβική μειονότητα του Ισραήλ.
Η πιθανή νέα κυβέρνηση πρέπει να λάβει την ψήφο εμπιστοσύνης του ισραηλινού κοινοβουλίου (120 έδρες). Χωρίς αμφιβολία, σχολιάζει ο αρθρογράφος, ο Netanyahu θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να την αποτρέψει.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Bennett καλείται να βάλει στην άκρη ορισμένες από τις ακροδεξιές του απόψεις. Στο παρελθόν, είχε ταχθεί κατά της δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους και υπέρ της προσάρτησης του μεγαλύτερου τμήματος της Δυτικής Όχθης. Στηρίζει θερμά τους εποικιστές, ενώ αρκετοί τον θεωρούν ακόμα πιο δεξιό από τον απερχόμενο Netanyahu, αν και όχι εξίσου αδίστακτο.
Ο Bennett, ωστόσο, τονίζει ότι δεν είναι το μοναδικό μέλος του συνασπισμού με ακραίες απόψεις. Δήλωσε ότι δεν θα ζητηθεί από κανένα «να εγκαταλείψει την ιδεολογία του, όλοι θα πρέπει να αναβάλλουν την πραγματοποίηση κάποιων ονείρων τους. Θα εστιάσουμε σε αυτό που μπορούμε να κάνουμε, αντί να διαφωνούμε για όσα δεν μπορούμε».
Μέχρι τις 7 Ιουνίου (ημερομηνία ψήφου εμπιστοσύνης) μπορούν να συμβούν πολλά, σημειώνεται. Ο Netanyahu θα προσπαθήσει να προσεγγίσει τα πιο διστακτικά μέλη του συνασπισμού προκειμένου να αποσυρθούν. Τα πολιτικά αυτά πρόσωπα ήδη υφίστανται πιέσεις. Σύμμαχοι του Netanyahu αποκαλούν «προδότες» κάποια μέλη του κόμματος Yamina, έχουν πραγματοποιηθεί διαμαρτυρίες έξω από τα σπίτια τους, ραβίνοι τους έχουν προειδοποιήσει για τους πνευματικούς κινδύνους που θα υπάρξουν για τον εβραϊκό λαό από τη νέα κυβέρνηση.
Ο ίδιος ο Netanyahu κατηγόρησε τον Bennett σε τηλεοπτικό του «ξέσπασμα» ότι είναι υπεύθυνος για την «απάτη του αιώνα», ενώ συνέκρινε το νέο συνασπισμό με το καθεστώς Assad στη Συρία και τους ηγέτες του Ιράν. Τον κάλεσε να μη σχηματίσει μια «αριστερή κυβέρνηση» γιατί μια τέτοια κυβέρνηση θα θέσει εν αμφιβόλω την ασφάλεια και το μέλλον του Ισραήλ. Αυτού του είδους ο εκφοβισμός είχε πετύχει στο παρελθόν. Αλλά «τα κόλπα» του Netanyahu «έχουν παλιώσει», σχολιάζει το άρθρο.
Ο Bennett κατηγορεί πλέον τον Netanyahu ότι «προσπαθεί να πάρει το κράτος του Ισραήλ στην προσωπική του Μασάντα (αναφορά στο φρούριο όπου Εβραίοι επαναστάτες αυτοκτόνησαν μαζικά πριν 1900 χρόνια), αντί να συλληφθεί από τους Ρωμαίους στρατιώτες. Τόσο ο Bennett όσο και άλλοι δεξιοί πολιτικοί γύρισαν την πλάτη στον Netanyahu όχι γιατί διαφωνούν με τις σκληρές πολιτικές του αλλά γιατί «κανείς δεν πιστεύει ότι θα κρατήσει τις υποσχέσεις του».
ΠΗΓΗ: The Economist -Binyamin Netanyahu’s opponents reach a deal to replace him