Οι Γερμανοί και οι Γάλλοι θέλουν τη σύνοδο με τον Πούτιν: Για κάποιο λόγο δεν μπορούν να την επιοβάλουν

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Διάλογος κωφών μεταξύ Ρωσίας και Δύσης»: Αναπόφευκτη θεωρεί την κλιμάκωση στην Ουκρανία ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς

Οι βουλευτικές εκλογές την Κυριακή και ο δεύτερος γύρος, θα σηματοδοτήσουν «πιθανώς και την κατάργηση του «Μακρονισμού»: Το «Βατερλό» του Προέδρου της Γαλλίας

Διάχυτη η εντύπωση ότι πρόκειται για ένα πραξικόπημα στη Βολιβία: Στρατιώτες εισέβαλαν στο Προεδρικό Μέγαρο, πήραν και την κεντρική πλατεία στη Λα Πας

Διαμάχη αντί για Σύνοδο Κορυφής με τον Βλαντιμίρ Πούτιν (Putin): Η ευρωπαϊκή Εξωτερική Πολιτική πρέπει να λειτουργεί διαφορετικά.

Τα παραπάνω γράφει η εφημερίδα Handelsblatt, (κείμενο Christoph Herwartz), για την πρόταση πραγματοποίησης συνόδου της Ευρώπης με τη Ρωσία στο πρότυπο της συνάντησης κορυφής του προέδρου Μπάιντεν με τον πρόεδρο της Ρωσίας.

Το εγχείρημα της Άγγελας Μέρκελ (Merkel) και του Εμανουέλ Μακρόν (Macron) σε σχέση με την Ρωσία βλάπτει την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.). Κι όμως υπάρχουν παραδείγματα που δείχνουν ότι η Ένωση μπορεί να εμφανίζεται επιτυχώς με μία φωνή.

Το εγχείρημα των δύο ηγετών σε σχέση με την Ρωσία δείχνει πώς δεν λειτουργεί η Εξωτερική Πολιτική στην ΕΕ. Ακόμη και οι δύο πιο ισχυρές χώρες στην Ευρώπη δεν είναι σε θέση να εξαναγκάσουν τους συναδέλφους τους από την Ανατολή να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με τον Wladimir Putin.

Τα κράτη της Βαλτικής, για παράδειγμα, θεωρούν επικίνδυνο κάθε μήνυμα αποκλιμάκωσης με αποδέκτη την Ρωσία. Φοβούνται το σενάριο της Ουκρανίας, ότι δηλαδή η Ρωσία θα αγνοήσει τα σύνορα και θα διανείμει όπλα στους πολίτες. Αυτός ο κίνδυνος είναι πραγματικός. Δεν σταθμεύουν χωρίς λόγο Γερμανοί στρατιώτες στις χώρες της Βαλτικής.

Εάν δεν είναι καν δυνατό να εμφανιστεί η Ένωση με μία φωνή στο ζήτημα της μορφής των συνομιλιών με τη Ρωσία, πώς θα μπορέσει να λειτουργήσει η ευρωπαϊκή Εξωτερική Πολιτική; Πώς θα εμφανιστεί η ΕΕ στον κόσμο με μια φωνή όσον αφορά την υπεράσπιση των συμφερόντων της;

Υπάρχουν ασφαλώς παραδείγματα περιπτώσεων, κατά τις οποίες η ΕΕ κάνει αισθητή την παρουσία της και πετυχαίνει στην Εξωτερική Πολιτική. Είχε μεγάλο μερίδιο στην διαπραγμάτευση για την Πυρηνική Συμφωνία με το Ιράν και εργάζεται στα Δυτικά Βαλκάνια για να αποτρέψει την κλιμάκωση των εντάσεων μεταξύ κρατών και εθνοτικών ομάδων. Αυτά δεν είναι αρκετά.

Όσον αφορά την Κίνα ή τη Λιβύη, τα συμφέροντα εντός της ΕΕ είναι τόσο διαφορετικά και η προθυμία για συνεργασία τόσο αδύναμη, ώστε τελικά κάθε χώρα ακολουθεί την δική της πολιτική. Το γεγονός ότι οι χώρες διαφωνούν μεταξύ τους ανοιχτά σε σχέση με την Ρωσία αποτελεί κακό μήνυμα.

Η Merkel και ο Macron θα μπορούσαν να το είχαν αποφύγει με μερικά τηλεφωνήματα. Αντ’ αυτού, μετά την Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, η Merkel εμφανίστηκε σαν να είναι θέμα χρόνου μέχρι οι άλλοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων να πειστούν να συναντηθούν με τον Putin. Αυτή ακριβώς η στάση δεν καθιστά ευκολότερη την επίτευξη συμφωνίας.

Η Merkel δεν θέλει η προτεινόμενη συνάντηση να θεωρηθεί επιβράβευση για τον Putin, αλλά ακριβώς αυτή η εντύπωση θα δημιουργηθεί. Το 2014 καταργήθηκε αυτή η μορφή των συνομιλιών ως αντίδραση στην προσάρτηση της Κριμαίας. Η επανεισαγωγή της τώρα θα πρέπει να γίνει αντιληπτή ως ένδειξη της βούλησης για εξομάλυνση των σχέσεων και ότι η Ρωσία συμφώνησε με την επιθετική δράση κατά της Ουκρανίας. Αλλά και οι ευρωβουλευτές από την κομματική οικογένεια της Merkel έμειναν άναυδοι.

Θα έπρεπε η ΕΕ να περιμένει και να δει πόσους αντιπάλους θα επιτρέψει ο Putin στις εκλογές του Σεπτεμβρίου πριν προχωρήσει σε Σύνοδο Κορυφής με την Ρωσία, τονίζουν. Και η ΕΕ, η οποία έχει κοινά σύνορα με την Ρωσία, δεν έχει την δυνατότητα να αντιμετωπίσει την κατάσταση τόσο χαλαρά, όσο οι ΗΠΑ.

Το πικρό μήνυμα που έστειλαν σκόπιμα ή από αμέλεια οι Merkel και Macron ενδεχομένως είναι πως το φθηνό αέριο από την Ρωσία είναι πιο σημαντικό για την Γερμανία και την Γαλλία από το να προστατευθούν μικρές χώρες της ΕΕ. Και ένα τέτοιο μήνυμα δεν θα έπρεπε να σταλεί από μια Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Διότι μόνο η ενότητα της ΕΕ οδηγεί στην ισχύ. Αυτό θα συνέβαινε και στην περίπτωση της Ρωσίας.

Η Εξωτερική Πολιτική δεν ενδείκνυται για την από καιρού εις καιρόν κατάθεση μίας προκλητικής πρότασης και αναμονή των αντιδράσεων. Όταν διεφάνη ότι η πρόταση της Merkel και του Macron θα προκαλούσε αναταραχή, θα έπρεπε να την αποσύρουν αμέσως και να παραμείνουν στο αδιέξοδο στις σχέσεις με τη Ρωσία.

Είναι καλό το γεγονός ότι ολοένα και περισσότερες αποφάσεις στην ΕΕ λαμβάνονται παρ’ όλο που υπάρχει μειοψηφία. Διαφορετικά η Ένωση δεν θα είναι σε θέση να σημειώνει βήματα προόδου. Ωστόσο, η παράβλεψη των συμφερόντων ασφαλείας των μελών της ΕΕ δεν μπορεί να είναι η απάντηση. Στην Εξωτερική Πολιτική η ενότητα είναι πιο σημαντική από την ταχύτητα. Η ΕΕ εμφανίζεται εδώ και χρόνια πολύ ενωμένη στις διαπραγματεύσεις με την Μεγάλη Βρετανία.

Αυτό οφείλεται και στο γεγονός ότι δεν πρόκειται για παραδοσιακή Εξωτερική Πολιτική, αλλά κυρίως για εμπορικά ζητήματα, για τα οποία είναι από καιρό αρμόδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ως αποτέλεσμα αυτής της ενότητας, οι διαπραγματευτές της ΕΕ στο Λονδίνο λαμβάνουν ισχυρή υποστήριξη και είναι σε θέση να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της ΕΕ. Αυτό είναι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η ΕΕ μπορεί να εμφανίζεται στην διεθνή σκηνή.

ΠΗΓΗ: Handelsblatt, Christoph Herwartz

Το τρελό όνειρο του παρανοϊκού Ερντογάν: Οργή για την κατασκευή του καναλιού της Κωνσταντινούπολης