Την αλήθεια ρε! Την αλήθεια! Οι πέντε αλήθειες που πρέπει να καθορίσουν την πολιτική συνείδηση…
FILE PHOTO: Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας. ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ας μην αιφνιδιαστεί ο αναγνώστης. Ο τίτλος του παρόντος κειμένου δεν αφορά «περιθώριο πολιτικού λόγου»…
Αντιθέτως αναφέρεται στην κατακλείδα μιας σημαντικής ταινίας του Θόδωρου Μαραγκού, «μάθε παιδί μου γράμματα» του 1981, που αφορά στην καλλιτεχνική και πολιτιστική κουλτούρα της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου.
Το σημαντικό αυτό έργο, που αφορούσε σενάριο και σκηνοθεσία του Θόδωρου Μαραγκού, ερμήνευσε ένα από τα ιερά τέρατα της υποκριτικής τέχνης, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος μαζί με άλλους λαμπρούς ηθοποιούς, όπως ο Νίκος Καλογερόπουλος, ο Κώστας Τσάκωνας, η Άννα Ματζουράνη και η Ειρήνη Καζάκου.
Από τον τίτλο του έργου ξεχώρισε η κατακλείδα: «Την αλήθεια ρε! Την αλήθεια!», που αποτελούσε αποδοκιμασία και καταφορά στο συντηρητικό και δειλό Διευθυντή του Λυκείου της Ορεινής Αρκαδίας, τον οποίο υποδυόταν ο Βασίλης Διαμαντόπουλος.
- Ο συγκεκριμένος «Λυκειάρχης» αρνήθηκε να αποκαλύψει την αλήθεια για συγκεκριμένο γεγονός, παρά που γνώριζε τα συμβάντα. Εκτέθηκε, όμως, (έτσι τελείωνε το συγκεκριμένο έργο) με την κραυγή διαμαρτυρίας του γιου του Σωκράτη (τον υποδυόταν ο Νίκος Καλογερόπουλος) που τον ανακάλεσε στην «πολιτική και ηθική τάξη» με τη φράση του τίτλου του παρόντος κειμένου.
Με αυτό δε ως προδιάθεση επισημειώνονται τα παρακάτω, με αναφορά στην ανάγκη αποκάλυψης της αλήθειας και όχι της απόκρυψης της αλήθειας, στο «όνομα της επικοινωνίας».
Ιδού λοιπόν, οι αλήθειες για τις οποίες πρέπει να ενημερωθεί κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας, που συναποτελούν το ανώτατο όργανο της Πολιτείας, ήτοι το εκλογικό σώμα.
- Η ΠΡΩΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
Η ελληνική οικονομία έχει εισέλθει σε περιδίνηση. Επιτηδείως δε αποκρύπτεται η κατάρρευση των δεικτών της περιόδου Ιανουαρίου – Νοεμβρίου 2020, όπου το πρωτογενές έλλειμμα διαμορφώνεται στα 13.80 δισ. ευρώ.
Με αναφορά στα στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού, σε τροποποιημένη ταμειακή βάση, για την περίοδο που προαναφέρεται, εμφανίζεται έλλειμμα στο ισοζύγιο του κρατικού προϋπολογισμού στα 18.313 δισ. ευρώ.
Τα «συνολικά» έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθαν σε 47.129 δισ. ευρώ. Οι επιστροφές εσόδων ανήλθαν σε 5.065 δισ. ευρώ. Συνεπώς, τα καθαρά έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού ανήλθαν σε 42.064 δισ. ευρώ. Επίσης, τα έσοδα του Προϋπολογισμού Δημοσίων Επενδύσεων ανήλθαν σε 4.850 δισ. ευρώ.
Από την άλλη πλευρά, οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την περίοδο αυτή ανήλθαν στα 60.377 δισ. ευρώ. Εάν αφαιρέσουμε από τις δαπάνες τα καθαρά έσοδα, προκύπτει έλλειμμα των 18.313 δισ. ευρώ. Στα προηγούμενα πρέπει να προστεθεί και ύφεση, προσεγγίζουσα το 15%…
- Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι στην παρούσα φάση, με στοιχεία Δεκεμβρίου 2020, το ΑΕΠ της χώρας είναι μόλις 169.833.249,294 ευρώ και το ελληνικό δημόσιο χρέος ανέρχεται στο 209,04% του ΑΕΠ.
Κάθε δε Έλληνας/Ελληνίδα πολίτης οφείλει 32.835,00 ευρώ. Δηλαδή δύο άτομα που θέλουν να ιδρύσουν οικογένεια, ξεκινούν το νοικοκυριό τους με χρέος στο ελληνικό δημόσιο της τάξης των 65.670,00 ευρώ. Παραλλήλως μία τετραμελής οικογένεια οφείλει 131.340,00 ευρώ.
Ειδικότερα, ως προς τις συστημικές Τράπεζες της Ελλάδας, υφίσταται υπέρογκο ιδιωτικό χρέος της τάξης των 91.7 δις ευρώ. Το χρέος δε αυτό αφορά τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού τομέα. Επισημαίνεται δε ότι στα δάνεια αυτά, το 39.4% αφορά στεγαστικά δάνεια.
- Η ΤΡΙΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
Υπ‘ όψιν ότι το δημόσιο χρέος, σε σχέση με το ιδιωτικό, έχει «διαφορά» ως προς την «αναγκαστική είσπραξη». Στο ιδιωτικό χρέος έρχεται ο δικαστικός επιμελητής (κλητήρας) και επιδίδει τη διαταγή πληρωμής. Στη συνέχεια επιβαρύνεται, ή ακόμη και απαλλοτριώνεται-κατάσχεται, η περιουσία, με τη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης.
Το δημόσιο όμως χρέος έχει «άλλη διαδικασία». «Εκεί» δεν έρχεται αμέσως ο δικαστικός επιμελητής. Επ’ αυτού «επιμελείται» η Πολιτεία, με τους δικούς της τρόπους και τις αντίστοιχες πολιτικές…
Σύμφωνα δε με τα συμφέροντα και τη βούληση της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, που νομιμοποιείται από το Λαό, λαμβάνουν χώρα και οι αντίστοιχες πολιτικές είτε υπέρ του Λαού είτε υπέρ της οικονομικής ελίτ! Τι ειρωνεία, αλήθεια, ο Λαός να νομιμοποιεί τα συμφέροντα μιας «οικονομικής ελίτ»!
- Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
Ασφαλώς κρίσιμα είναι τα κονδύλια που διατίθενται για την Υγεία, την Παιδεία και την Άμυνα!Πρόκριμα, όμως, και για τα κονδύλια αυτά είναι, και πρέπει αυτό να γίνει συνείδηση, η «υπόθεση του δημοσίου χρέους». Και τούτο διότι, «το κράτος Ελλάς» τελεί σε καθεστώς πτώχευσης επί μία δεκαετία.
Τι σημαίνει άραγε αυτό; Σημαίνει ότι το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να αποπληρώσει, ακόμα και να μετακυλήσει το χρέος του, χωρίς τη συναίνεση των δανειστών.
Υπ’ όψιν δε ότι επιτηδείως μεθοδεύτηκε το ελληνικό χρέος να μετατραπεί από ιδιωτικό σε δημόσιο. Έτσι προέκυψαν τα τέσσερα μνημόνια, και ήδη οδηγούμαστε στο πέμπτο…
- Η ΠΕΜΠΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
Τα προαναφερόμενα θα πρέπει να καταστούν συνείδηση σε κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα πολίτη, με την εξής επισημείωση:
Όλες αυτές οι διαδικασίες εστιάζουν στο να παραπλανάται ο Λαός ότι: «το Κράτος – δήθεν – δεν πτώχευσε».
Η Ελληνική Δημοκρατία λειτουργεί με την «πιστωτική κάρτα» που της έχουν παραχωρήσει οι δανειστές. Εάν, συνεπώς, δεν λάβει χώρα αναδιάρθρωση του χρέους – με βάση το ποσοστό ανάπτυξης του ΑΕΠ – η ελληνική κοινωνία είναι καταδικασμένη «να ζήσει», πέραν της δημόσιας, και το ζόφο της ιδιωτικής χρεοκοπίας!..
Οι προαναφερόμενες πέντε αλήθειες πρέπει να καθορίσουν την πολιτική συνείδηση, τις πολιτικές αποφάσεις και το «πώς» θα τοποθετηθεί κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας πολίτης ενώπιον των καταστάσεων! Και προφανώς ενώπιον των πολιτικών εξελίξεων!..
(*) Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΝΩΜΕΣ, ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ
Ακολουθήστε το Hellas Journal στο NEWS GOOGLE
Η Ευρώπη των ψευδαισθήσεων: Οι χειρισμοί της Ελληνικής Διπλωματίας και η άτακτη υποχώρηση