Η Σύρτη διχάζει Μόσχα και Άγκυρα αν και φαίνεται να συμφωνούν να “μοιράσουν” τη Λιβύη
File photo: Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Τούρκο ομόλογό του Ταγίπ Ερντογάν. Φωτογραφία: Ρωσική Προεδρία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Την επιδίωξη της Τουρκίας και της Ρωσίας να μοιραστούν τη Λιβύη, προκειμένου να αυξήσουν την περιοχή επιρροή τους στη δυτική Μεσόγειο, επισημαίνει ανάλυση της έγκριτης δεξαμενής σκέψης Istituto per gli Studi di Politica Internazionale (ISPI).
Η Τουρκία, σύμφωνα με το ISPI, επιθυμεί να εγκατασταθεί στην Τρίπολη και η Μόσχα στην Κυρηναϊκή. Ωστόσο μετά από μήνες στρατιωτικής εκστρατείας η Ρωσία απέσυρε την υποστήριξη της στον στρατηγό Haftar, αποφασίζοντας να διαπραγματευτεί τη μελλοντική κατάσταση και περιοχές επιρροής στη Λιβύη με την Άγκυρα.
Η Ρωσία επιδιώκει να σταματήσει την πρόοδο των δυνάμεων της Τρίπολης προτού φτάσουν στη Σύρτη και να εξασφαλίσει στρατιωτική βάση εντός της Κυρηναϊκής.
Από την πλευρά της η Άγκυρα από θέση ισχύος προσπαθεί να εξασφαλίσει τη βάση της Al Watyah και το λιμάνι της Misurata, αντίστοιχα δυτικά και ανατολικά της Τρίπολης. Η ισορροπία που θα επιτευχθεί εξαρτάται από την αυριανή δομή της Λιβύης, που για άλλη μία φορά δεν θα αποφασιστεί ούτε από την Τρίπολη ούτε από τη Βεγγάζη, σχολιάζει η ανάλυση.
Η πολιορκία της Σύρτης και οι διαφορές μεταξύ Ρώσων και Τούρκων συνιστούν το εμπόδιο εξαιτίας του οποίου δεν πραγματοποιήθηκε η συνάντηση Υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας μεταξύ Ρώσων και Τούρκων την περασμένη Κυριακή στην Κωνσταντινούπολη.
Στα σημεία ρήξης δεν συγκαταλέγεται ο στρατηγός Haftar, τον οποίο η Άγκυρα θέλει να αποκλείσει, ενώ η Μόσχα φαίνεται να προτιμά έναν πιο ‘ευπαρουσίαστο’ και διαχειρίσιμο εκπρόσωπο. Σε επιπλέον σημεία διαφωνίας συγκαταλέγεται η πρωτοβουλία του Καΐρου, που προωθήθηκε από τον Αιγύπτιο πρόεδρο al Sisi, ο οποίος συνεχίζει να υποστηρίζει στρατιωτικά τον Haftar.
Η αιγυπτιακή πρωτοβουλία που προβλέπει την ίδρυση ενός νέου προεδρικού συμβουλίου εκ των πραγμάτων θα έθετε τους Τούρκους εκτός κάθε πολιτικής διαδικασίας. Η Ρωσία χαιρέτισε το βήμα, ενώ η Άγκυρα υποστήριξε ότι τάσσεται υπέρ οποιασδήποτε ειρηνευτικής πρωτοβουλίας, εξαρτάται ωστόσο όπως δήλωσε από το ποιος την προτείνει και για ποιο λόγο.
Ενώπιον αυτών των εξελίξεων η ΕΕ φαίνεται να υστερεί, με τη Ρώμη και το Παρίσι να τηρούν αντίθετες θέσεις και συμφέροντα και τις Βρυξέλλες να μην είναι σε θέση να επιβάλουν το εμπάργκο όπλων με τη νέα αποστολή ‘Ειρήνη’. Αργά ή γρήγορα η ενέργεια, η ασφάλεια και η μετανάστευση θα είναι θέματα με τα οποία θα ασχοληθεί ο Erdogan.
Υψηλόβαθμος αξιωματούχος της γαλλικής Άμυνας δήλωσε στο Reuters πως από στρατιωτικής άποψης, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να προσποιούμαστε ότι το πρόβλημα με την Τουρκία δεν υπάρχει. Επιπλέον πολλοί στην Ευρώπη, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, αναρωτιούνται εάν η δημιουργία ρωσικών βάσεων στη Σαχάρα θα ανοίξει ένα αφρικανικό μέτωπο στον ψυχρό πόλεμο με το ΝΑΤΟ.
Προς το παρόν δεν υπάρχουν αμφιβολίες ότι ο πραγματικός νικητής στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης είναι ο Erdogan και εξαιτίας της οικονομικής στήριξης του Κατάρ. Οι Τούρκοι επικαλούνται οθωμανικούς δεσμούς με την Τρίπολη για να δικαιολογήσουν τη βαθιά εμπλοκή τους στη σύγκρουση.
Το πραγματικό κέρδος για την Άγκυρα πάντως έως τώρα υπήρξε η διαφιλονικούμενη συμφωνία με την κυβέρνηση Serraj για τα δικαιώματα έρευνας και αναζήτησης υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, ζήτημα που θα περιπλέξει επιπλέον τις σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και των ευρωπαϊκών κρατών.
Επισημαίνεται ότι ο Γάλλος πρόεδρος E. Macron αναφέρθηκε σε μία επέμβαση των ΗΠΑ στη Λιβύη, χαρακτηρίζοντάς τη συμπεριφορά της Τουρκίας απαράδεκτη, πριν από αυτόν ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών S. Lavrov δήλωσε πως ελπίζει πως η Ουάσιγκτον θα χρησιμοποιήσει την επιρροή της για να συμβάλει στην ανακωχή.
O Ερντογάν είχε τις προηγούμενες ημέρες τηλεφωνική συνομιλία με τον Ντόναλντ Τραμπ για τη Λιβύη και άφησε να εννοηθεί ότι υπήρξε συμφωνία σε διάφορα σημεία. Αν και οι ΗΠΑ υποστηρίζουν επισήμως στην Τρίπολη, έχουν στείλει ανάμικτα μηνύματα, διατηρώντας ανοιχτά τα κανάλια επικοινωνίας με τον Ηaftar, ο οποίος υπήρξε πολύτιμος συνεργάτης της CIA εναντίον του Καντάφι.
Αν και ως τώρα οι ΗΠΑ κωφεύουν στις εκκλήσεις για εντονότερη παρουσία, ο χωρισμός της χώρας σε περιοχές επιρροής με μία ρωσοτουρκική συγκυριαρχία, θα συνιστούσε απειλή για την νότια πλευρά του ΝΑΤΟ.
ΠΗΓΗ: Istituto per gli Studi di Politica Internazionale