Ο ρόλος της ΕΑΒ: Τα πραγματικά προς επίλυση ζητήματα για το πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16
FILE PHOTO: Οι πιλότοι της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας προστατεύουν το Αιγαίο Πέλαγος. Φωτογραφία via HAF Spokesman
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Όσα δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών στους βουλευτές της Ν.Δ. αποτελούν δέσμευση που «δένει» την κυβέρνηση: Να κοπεί με το μαχαίρι η απέραντη δειλία απέναντι στην Τουρκία…
Στις 27 Νοεμβρίου στη Λευκωσία η 2η Διακυβερνητική Σύνοδος Ελλάδας – Κύπρου: «Κοινές εθνικές επιδιώξεις για την οριστική επίλυση του Κυπριακού»
Αρκετή “φασαρία” προκλήθηκε με τη φημολογία περί προβλημάτων που αντιμετωπίζει το πρόγραμμα της αναβάθμισης των μαχητικών F-16 με αποτέλεσμα να προκληθεί μια χαμηλών τόνων, όπως άλλωστε παγίως συνηθίζεται στα Επιτελεία, ανακοίνωση – διάψευση του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (ΓΕΑ).
Η ανακοίνωση επί της ουσίας υποστηρίζει ότι το πρόγραμμα εξελίσσεται κανονικά και προβλέπεται περάτωσή του το 2027.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές και άλλες πληροφορίες, τα προβλήματα που είχαν ανακύψει στην ΕΑΒ με την απεργία των εργαζομένων, κάτι που εξ ορισμού επηρέαζε το πρόγραμμα αναβάθμισης, δεν υφίστανται πλέον και άπαντες έχουν επιστρέψει στην εργασία τους. Σε αυτή τη φάση αποσυναρμολογείται το πρώτο μαχητικό F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας, το οποίο στη συνέχεια θα υποστεί αναβάθμιση για να λειτουργήσει ως πρωτότυπο.
- Για να ξεκινήσει αυτή η φάση του έργου, εννοείται ότι αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς τα προβλήματα με τη στεγανοποίηση των υποστέγων όπου θα προχωρούσαν οι εργασίες της αναβάθμισης, θέμα στο οποίο το DP είχε αναφερθεί αναλυτικά, εκφράζοντας μάλιστα ξεκάθαρα σκεπτικισμό αναφορικά με την καθυστέρηση που θα συνεπαγόταν για το πρόγραμμα.
Περιθώριο για να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος, ασφαλώς υπάρχει. Όσον αφορά το πρόγραμμα όπως περιγράφεται στις συμβατικές υποχρεώσεις της εταιρίας που το πραγματοποιεί, από ελληνικής πλευράς δεν θα έπρεπε απλά να επιδιώκεται η περάτωσή του το 2027, αλλά στόχος οφείλει να είναι η αύξηση των αναβαθμισμένων μαχητικών αεροσκαφών που θα παραλαμβάνει σε ετήσια βάση η Πολεμική Αεροπορία…
Όσον αφορά το πρόβλημα της διασύνδεσης του συστήματος αυτοπροστασίας ASPIS II που είναι αναλογικό με το ψηφιακό ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης AESA, λύση έχει βρεθεί. Το αν έχουν υπάρξει τεχνικοί “συμβιβασμοί” δεν το γνωρίζουμε.
Αυτό που έχει όμως σημασία, είναι ότι την υπογραφή του κάτω από τη λύση, άρα τη συναίνεσή του, την έχει βάλει ο αρμόδιος χρήστης, η Πολεμική Αεροπορία. Κατά συνέπεια, η λύση έχει γίνει αποδεκτή και προχωράει η αναβάθμιση.
- Η συζήτηση εάν θα ήταν προτιμότερο να έχει επιλεγεί κάποιο σύστημα αυτοπροστασίας το οποίο ενσωματώνεται π.χ. σε σύγχρονες διαμορφώσεις των F-16 της αμερικανικής Αεροπορίας (USAF), κατά τη γνώμη μας δεν έχει νόημα.
Εξ ορισμού θα ήταν προτιμητέο, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπήρχαν προς διάθεση τα απαραίτητα επιπλέον κονδύλια. Εάν δε η αναβάθμιση των μαχητικών είχε προχωρήσει νωρίτερα, θα μπορούσε η χώρα πιο συστηματικά να είχε εξετάσει και άλλες λύσεις, όπως είχε γίνει στο παρελθόν.
Όταν όλα στην Ελλάδα γίνονται “με την ψυχή στο στόμα”, δηλαδή πάντα ούτε καν στο “παρά πέντε” αλλά στο “και πέντε”, οι επιλογές είναι εξ ορισμού περιορισμένες. Σάμπως τα ίδια δεν γίνονται και με αντίστοιχα προβλήματα με το κύριο υλικό των άλλων Κλάδων; Στον Στρατό Ξηράς και το Πολεμικό Ναυτικό;
- Ο παράγων ΕΑΒ και η τελευταία μεγάλη ευκαιρία
Όπως προαναφέρθηκε, τα προβλήματα δημιουργήθηκαν κυρίως από την κατάσταση που ενέσκηψε στην ΕΑΒ, την Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία. Είναι ένα ζήτημα το οποίο επίσης έχουμε προσεγγίσει πολλές φορές, για να καταλήξουμε στην ασφαλή διαπίστωση ότι… “όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν”.
Το ζήτημα που οφείλει να κατανοήσει η πολιτική ηγεσία είναι η ανάγκη παρεμβάσεων που θα σημάνουν την συστηματική ορθολογική αντιμετώπιση των προβλημάτων της ΕΑΒ και γενικότερα της αμυντικής βιομηχανίας. Να αντιληφθούν όλοι ότι ιδίως την ΕΑΒ δεν μπορούν να την αντιμετωπίζουν απλά ως μια εταιρία του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αλλά ως μια επιχείρηση στρατηγικής σημασίας, υπό την έννοια του ρόλου της στην εθνική άμυνα.
Αεροσκάφη F-16 της ΠΑ πάνω από τα Επτάνησα την Πέμπτη για την επέτειο ενσωμάτωσης στην Ελλάδα
Στις τελευταίες εξελίξεις, σημασία έχει εάν αντιμετωπίστηκε η αιτία που οδήγησε τους εργαζόμενους στις κινητοποιήσεις. Όπως προκύπτει λοιπόν από το ρεπορτάζ, για το επίμαχο επίδομα που φοβούνταν ότι οδεύει σε μόνιμη κατάργηση από το υπουργείο Οικονομικών, δόθηκαν πειστικές εξηγήσεις.
- Το επίδομα αυτό είχε δοθεί νόμιμα. Το πρόβλημα όμως ανέκυψε την εποχή των Μνημονίων και της “Τρόικας” ή των “Θεσμών”. Τα συμφωνηθέντα με στόχο την αποδέσμευση κρίσιμων για την επιβίωση της χώρας “δόσεων”, κατέστησαν το επίδομα παράνομο. Οπότε τυπικά πρέπει να καταργηθεί.
Το επιχείρημα του υπουργείου Οικονομικών είναι ότι θα επανέλθει με όλες τις ρυθμίσεις αυτές που θα το νομιμοποιήσουν εκ νέου. Οι εργαζόμενοι φέρονται να πείστηκαν, σε έναν βαθμό. Επέστρεψαν στις δουλειές τους και περιμένουν να δουν στην πράξη τι θα γίνει.
Όμως, όποιος πιστεύει ότι ένα επίδομα θα κρίνει την πορεία της ΕΑΒ στο μέλλον, απλώς εθελοτυφλεί. Η εταιρία και η αμυντική βιομηχανία της χώρας χρειάζεται παρεμβάσεις θαρραλέες και ριζοσπαστικές, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων όχι ως απλά “λογιστικά” προβλήματα, αλλά με προσανατολισμό τη διασφάλιση της αυτόνομης επιβίωσης…
Σε αυτό το πλαίσιο, οι εργαζόμενοι στην ΕΑΒ δείχνουν να έχουν κατανοήσει ότι αν η εταιρία δεν αξιοποιήσει τις συμμαχίες οι οποίες της έχουν προσφέρει “αναπνευστήρα” όλα αυτά τα χρόνια, όχι μόνο δεν θα λυθούν τα προβλήματα αλλά θα τεθεί και ζήτημα απώλειας των πηγών εσόδων που κρατούν ζωντανή της επιχείρηση.
Η εταιρία Lockheed Martin το έργο της οποίας ενδεχομένως και να αντιστοιχεί σε ποσοστό μεγαλύτεροκαι το 80% των εσόδων της ΕΑΒ φέρεται να έχει προειδοποιήσει τους αρμόδιους, εντός κι εκτός ΕΑΒ, ότι οι παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες προγραμμάτων στα οποία έχει ενταχθεί η ΕΑΒ δεν έχουν το παραμικρό περιθώριο να διαταραχθούν.
Οπότε, ζητήματα που εγείρονται στο εσωτερικό, εάν παράγουν κόστος αντί για όφελος για τον στρατηγικό εταίρο, θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η επιχειρηματική λογική θα υπαγορεύσει τις αποφάσεις που θα ληφθούν.
- Όσο δίκιο μπορεί να έχουν οι εργαζόμενοι να διεκδικούν, άλλο τόσο δίκιο έχουν και οι εργαζόμενοι της εταιρίας – στρατηγικού εταίρου να μην απειληθούν οι δικές τους θέσεις εργασίας, επειδή υποκατασκευαστές δεν θα παραδίδουν έγκαιρα όσα έχουν δεσμευθεί, οδηγώντας σε καθυστερήσεις στις παραδόσεις και ενδεχόμενη ενεργοποίηση ρητρών αποζημίωσης από τους πελάτες.
Ο κόσμος του επιχειρείν είναι σκληρός, είναι όμως απόλυτα ανοικτός σε πρακτικές λύσεις προβλημάτων που θα ωφελήσουν τους πάντες μεσομακροπρόθεσμα. Υπό αυτή την έννοια, η κατανόηση των προβλημάτων από τους εργαζόμενους είναι μια εξαιρετική βάση. Αρκεί να αποφασίσει η πολιτική ηγεσία να κινηθεί.
Τα προβλήματα της κρατικής ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας είναι γνωστά. Η προβληματική ανταγωνιστικότητα υπονομεύει την υψηλή ποιότητα που μπορεί να εξασφαλιστεί στα προϊόντα που δίδονται. Για παράδειγμα, μπορεί μια πτέρυγα αεροσκάφους να είναι άρτια από κάθε τεχνική άποψη. Όμως…
Το προϊόν αυτό πρέπει να παραδοθεί έγκαιρα, ενώ και το κόστος των εργατοωρών που θα δαπανηθούν θα προσδιορίσουν το τελικό κόστος, που με τη σειρά του θα επηρεάσει την τελική τιμή του προϊόντος. Με πιο απλά λόγια και σχηματικά: Δεν μπορεί αν γίνει αποδεκτό το προϊόν να απαιτεί διπλάσιες εργατοώρες για να κατασκευαστεί σε σχέση με τον ανταγωνισμό.
- ΕΑΒ του παρελθόντος ως “πάρκινγκ” κομματικών ημετέρων
Σε μια εταιρία όπως η ΕΑΒ με πλήθος συσσωρευμένων από το παρελθόν παθογενειών και προβλημάτων, η περικοπή του κόστους δεν μπορεί παρά να αποτελεί επιδίωξη και των εργαζομένων, αφού σχετίζεται ευθέως με τη διατήρηση των θέσεων εργασίας. Δεν είναι καθόλου αστείο.
Οι πάντες γνωρίζουν ότι η ΕΑΒ έχει φορτωμένους στις “πλάτες” της, δυσανάλογα μεγάλο αριθμό διοικητικών υπαλλήλων σε σχέση με τους παραγωγικούς, αυτούς που φέρουν σε πέρας το πραγματικό έργο που φέρνει έσοδα στην ΕΑΒ. Αυτό συνεπάγεται μεγάλο κόστος για τη λειτουργία της επιχείρησης.
Εάν δεν ετίθετο θέμα εθνικής ασφάλειας, με δεδομένο το σωρευμένο χρέος εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ της εταιρίας, δεν θα συζητούσαμε καν ποια θα ήταν η κατάληξη της επιχείρησης.
Από την άλλη πλευρά, η παράμετρος “εθνική ασφάλεια” δεν μπορεί να γίνεται συνεχώς το άλλοθι για τη διατήρηση καταστάσεων οι οποίες θα κατέστρεφαν οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση, ενώ την επιβίωση της κάθε ΕΑΒ οφείλει να την εξασφαλίσει ο φορολογούμενος, άνευ όρων.
Γι’ αυτό ζητείται λογική, το εάν πραγματικά επιθυμούν οι εμπλεκόμενοι να επιλυθεί το πρόβλημα. Ούτε περικοπές μισθών χρειάζονται, ούτε απολύσεις. Εξορθολογισμός και μετατάξεις όμως ναι.
- Ούτε φυσικά μπορεί αν γίνονται αποδεκτά, φαινόμενα κάποιων άλλων εποχών, όπου ο κομματικός ημέτερος επικεφαλής… αρχικηπουρός, εισέπραττε μισθό -από τους φορολογούμενους- της τάξεως των 5.000 ευρώ μηνιαία!
Και υπάρχουν πολλά περισσότερα παραδείγματα καταχρηστικής συμπεριφοράς, η οποία στα σημερινά δυσχερή οικονομικά δεδομένα, αποδεικνύεται εξόχως αντικοινωνική. Γνωρίζουμε καλά, ότι νέοι επιστήμονες με εκπληκτικές σπουδές και δεξιότητες είτε ξενιτεύονται είτε βρίσκουν δουλειά με 600-1000 ευρώ. Ως αποτέλεσμα χάνουν το ενδιαφέρον τους αργά ή γρήγορα και τους εξουδετερώνει η καθημερινότητα και το άγχος της επιβίωσης.
Αυτό είναι το νέο αίμα που πρέπει σταδιακά να μπει στην ΕΑΒ και να εκπαιδευθεί, λαμβάνοντας αξιοπρεπείς αποδοχές, ώστε να μπορεί να επενδύσει το μέλλον του στην εταιρία. Ταυτόχρονα, η εταιρία οφείλει να κινηθεί με δυναμική εξωστρέφεια, να αξιοποιήσει τον κόσμο της εξασφαλίζοντας περισσότερο έργο με σημαντικά περιθώρια κερδοφορίας.
- Ποια είναι η επανάσταση του αυτονόητου…
Χρειάζεται δηλαδή απλά να κάνει τα αυτονόητα. Να πολεμήσει για την επιβίωσή της αλλά και την εξασφάλιση της μη απώλειας θέσεων εργασίας με επέκταση και σε άλλους τομείς δραστηριοτήτων. Για να γίνει όμως αυτό και να μην παραμείνει θεωρητική προσέγγιση, προϋπόθεση έχει ο εξορθολογισμός του κόστους λειτουργίας της επιχείρησης, μικρότερο κόστος εργατοώρας, ώστε οι υποψήφιοι πελάτες να δουν με άλλο μάτι την ΕΑΒ και να την εμπιστευθούν.
Αυτά θέλουν ηγεσίες με όραμα, ικανότητες και σαφή αντίληψη της κατάστασης, θέλουν κεντρικό συντονισμό (πόσες φορές έχουμε ζητήσει τη σύσταση υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας;) και σίγουρα την αρμοδιότητα είτε στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας που είναι βασικός εξαρτώμενος από την ΕΑΒ, είτε στο υπουργείο Ανάπτυξης.
- Να αντιμετωπισθεί ως “αναπτυξιακό project” ώστε να αξιοποιηθεί αυτός ο Κλάδος της οικονομίας ως ατμομηχανή οικονομικής ανάπτυξης. Έχει γίνει και σε άλλες χώρες με τα χαρακτηριστικά και τις απειλές που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Δεν πρωτοτυπούμε λέγοντας αυτά.
Το ζητούμενο είναι πότε θα αποφασίσει ο πολιτικός κόσμος να λύσει με δραστικό τρόπο το πρόβλημα. Να αντιμετωπιστούν παθογένειες δεκαετιών, για τη γιγάντωση των οποίων ευθύνονται σαφέστατα. Η νέα γενιά πολιτικών έχει τη δυνατότητα να λύσει τα προβλήματα. Αρκεί να βρει την ψυχική και πολιτική δύναμη να προχωρήσει.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.
Απόλυτη πράξη το σφράγισμα του Έβρου με νέο φράχτη και αποτρεπτικά έργα: Στα “κόκκινα” η Τουρκία…