Η Λέσβος, το νησί όπου η Ευρώπη έχασε την ψυχή της: Δριμύτατο κατηγορώ εναντίον της ευρωπαϊκής αδιαφορίας
File photo: Αιτούντες άσυλο, που αποβιβάσθηκαν στις ακτές της Λέσβου και έκτοτε παραμένουν στο λιμάνι της Μυτιλήνης σε περίκλειστο χώρο. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Νέο μακελειό σε προσφυγικό καταυλισμό στη Ράφα: 21 νεκροί και δεκάδες τραυματίες από ισραηλινά πλήγματα * Διαψεύδει το Ισραήλ, μιλά για μάχες σώμα με σώμα με τη Χαμάς
Τουλάχιστον 3 εκατ. Σύριοι ως δουλοπάροικοι στα χωράφια της Τουρκίας: Δουλειά, ιδρώτας, σιωπή, εκμετάλλευση, φτώχεια – Αντικατέστησαν τους Κούρδους εποχικούς
Στην ιστοσελίδα του περιοδικού Le Point δημοσιεύεται εκτενές αρνητικό ρεπορτάζ της ειδικής απεσταλμένης δημοσιογράφου στη Λέσβο, Claire Meynial, με τίτλο: «Η Λέσβος, το νησί όπου η Ευρώπη έχασε την ψυχή της».
Το ελληνικό νησί, με το τεράστια και ανθυγιεινό στρατόπεδο της, αποδεικνύει την απουσία μεταναστευτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αναφέρει, μεταξύ άλλων:
Το ρεπορτάζ ξεκινά περιγράφοντας την κατάσταση των μεταναστών που έφτασαν με ένα φουσκωτό στη Λέσβο, οι οποίοι μαρτυρούν για το περιστατικό της απώθησης του σκάφους τους από την ελληνική ακτοφυλακή.
Τίποτα από αυτά δεν εκπλήσσει τον Bill Frelick της Human Rights Watch. Τεκμηριώνει το pushback, μια τεχνική που συνίσταται στην απώθηση των βαρκών πίσω στην τουρκική ακτή, από το 2008. « Αυτό είναι το έργο της ακτοφυλακής, αλλά και της πολιτοφυλακής με κρυμμένα πρόσωπα στα Zodiacs.
Η ιδέα είναι να αποτραπούν οι μετανάστες να ζητούν άσυλο, υποθέτοντας ότι το προφίλ τους δεν το δικαιολογεί. Ωστόσο, η στάση τους αποδεικνύει ότι δεν επιδιώκουν να αποφύγουν τον εντοπισμό τους, αλλά να εμφανιστούν. Τους ωθούν πίσω σε μια χώρα που μπορεί να τους εκτοπίσει εκεί, όπου βρίσκονται σε κίνδυνο. Πρόσφατα, ένα δανέζικο πλήρωμα από τον Frontex αρνήθηκε μια εντολή από την έδρα της επιχείρησης Ποσειδών, για να επιστρέψει 33 διασωθέντες μετανάστες στην Τουρκία, στα ανοικτά των ακτών της Κω.
Βίντεο με πρόσφυγες με σορτς ,έχοντας υποστεί ξυλοδαρμό, που γυρίζουν πίσω στα σύνορα της Τουρκίας, δείχνουν μια άλλη τεχνική pushback, την οποία ο Bill Frelick επίσης μελέτησε.
Η Λέσβος αντανακλά τις απάνθρωπες συνέπειες και την αναποτελεσματικότητα των ευρωπαϊκών πολιτικών μετανάστευσης, τις οποίες τα κράτη μέλη δεν είναι σε θέση να ενοποιήσουν. Το αδιέξοδο
τροφοδοτεί την αίσθηση δυσαρέσκειας για τους μετανάστες. Η Astrid Castellin χτυπήθηκε την περασμένη Κυριακή από εξοργισμένους κατοίκους. Στις 9 Μαρτίου, ήταν η σειρά της ΜΚΟ School for Peace να καεί. Εννέα αίθουσες διδασκαλίας, για 250 μαθητές από 6 έως 16 ετών. Ο χώρος δεν είναι περιφραγμένος, οι δημοσιογράφοι κυκλοφορούν, τίποτα δεν δίνει την εντύπωση μιας έρευνας.
Τα μέλη της ομάδας δέχθηκαν επίθεση στο αυτοκίνητό τους. Πολλοί εθελοντές εγκατέλειψαν το νησί ως μέτρο ασφάλειας, καθώς οι κάτοικοι επιτίθενται σε δημοσιογράφους και ΜΚΟ και δημιουργούν σημεία ελέγχου στους δρόμους. Κάποιοι ανέστειλαν τις δραστηριότητές τους, αφήνοντας τους πρόσφυγες ακόμη πιο φτωχούς.
Για πολύ καιρό, η Λέσβος ήταν υποδειγματική μπροστά σε αυτή την πλημμύρα των απειλούμενων ζωών. Σε σημείο που οι κάτοικοι προτάθηκαν για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης τον Οκτώβριο του 2016.
«Αλλά πλέον δεν αντέχουν, έχουν περάσει πέντε χρόνια,» εξηγεί ο Τάσος Μπαλής, σύμβουλος του δημάρχου της Μυτιλήνης. Δείξαμε αξιοπρέπεια, δείξαμε αλληλεγγύη, αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί αιτούντες άσυλο, και άλλοι δήμοι πρέπει να μας βοηθήσουν, και η Ευρώπη επίσης. Τα πρώτα κρούσματα κορωνοϊού μόλις επιβεβαιώθηκαν στο νησί και ανησυχεί. Στη Μόρια, ένα στρατόπεδο όπου ζουν 20.000 πρόσφυγες σε άθλιες συνθήκες, θα μπορούσε να είναι μια καταστροφή.
«Είμαστε προφανώς σε μια κατάσταση όπου μια λοίμωξη θα μπορούσε να ευδοκιμήσει», παραδέχεται ο Marco Sandrone, επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς σύνορα, η οποία λειτουργεί κατ΄ ελάχιστο, για λόγους ασφαλείας. Μιλά «για αυτούς τους ανθρώπους που κοιμούνται στη σκηνή με 5 βαθμούς, για τη ψώρα που τους κατατρώει ζωντανούς», για την απελπισία που τους τρελαίνει. Εδώ τα παιδιά προσπαθούν να αυτοκτονήσουν. (…)
Στη Λέσβο υπάρχουν 22.000 αιτούντες άσυλο, για 86.000 κατοίκους. «Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν προφίλ προσφύγων», εξηγεί ο Θεόδωρος Αξελλής, υπάλληλος της UNHCR. Στην Μόρια, το 77% είναι Αφγανοί, το 8% είναι Σύροι, το 2% είναι Ιρακινοί, το 3% είναι Κονγκολέζοι και άλλοι».
Αν παραμένουν εδώ και μήνες, είναι επειδή ο αριθμός των υπαλλήλων για την αντιμετώπιση των περιπτώσεων τους είναι ανεπαρκής. Επιπλέον, η συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας, του 2016, προέβλεπε ότι η τελευταία θα δέχονταν πρόσφυγες έναντι οικονομικής αποζημίωσης. Και οι χώρες της ΕΕ έπρεπε να κατανείμουν τους πρόσφυγες, μόλις εξεταζόταν η αίτησή τους στην Ελλάδα. Ωστόσο, σταμάτησαν να τους δέχονται το 2017.