Μα είναι δυνατόν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να δέχθηκε την συνομοσπονδία;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Έντονες οι ανησυχίες για απάντηση του Ιράν στην επίθεση του Ισραήλ: Συνεχίζονται οι επιθέσεις στο Λίβανο από τις IDF και Ισραηλινών πόλεων από την Χεζμπολάχ [βίντεο]

«Πολύ σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις στις σχέσεις με τις ΗΠΑ» προαναγγέλει ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης: Στο επίκεντρο τα θέματα της άμυνας, της ασφάλειας και της καταπολέμησης της διαφθοράς

Ημερίδα για τους αγνοούμενους της Κύπρου στη Λευκωσία: Αναζητούνται τρόποι υλοποίησης της απόφασης του ΕΔΑΔ για τη διακρίβωση της τύχης τους

Του ΛΟΥΚΗ ΛΟΥΚΑΪΔΗ

Από διαρροές και από ορισμένα δημοσιεύματα που διασταυρώθηκαν εκφράζεται η άποψη ότι είναι πιθανό ο Πρόεδρος Αναστασιάδης να έχει δεχθεί να συνομιλήσει με τους Τουρκοκύπριους (βλ. Τουρκία) για μια λύση του Κυπριακού με τη μορφή της Συνομοσπονδίας.

Είναι γνωστό και στους φοιτητές της Νομικής ότι η Συνομοσπονδία διαφέρει από την Ομοσπονδία, διότι η μεν πρώτη είναι μια ένωση ανεξαρτήτων κρατών με βάση διεθνή Συνθήκη και το δικαίωμα απόσχισης των κρατών μελών της, ενώ η ομοσπονδιακή λύση συνιστά ένα κράτος, αδιαίρετο με κάποια περιορισμένη αυτονομία σε ορισμένα θέματα τοπικής σημασίας.

Αν θέλετε και κάποιο σύγγραμμα διεθνολόγου αρκεί πιστεύω το σύγγραμμα του Alain Pellet και Patrick Daillier, Droit International Public, σελ. 422 που διαπιστώνει επίσης ότι «και η Ευρωπαϊκή Ένωση συνιστά Συνομοσπονδία της οποίας τα κράτη μέλη αποποιούνται το δικαίωμα της κυριαρχίας στις μεταξύ τους σχέσεις και στις σχέσεις τους με τα τρίτα κράτη διατηρώντας τη δική τους νομική προσωπικότητα που υπάγεται απευθείας στο διεθνές δίκαιο.

Γι’ αυτό τον λόγο είναι πάντοτε χώρες υπό την έννοια του διεθνούς δικαίου. Επικαλείται δε τη Διεθνή Διακήρυξη ότι ”κάθε μια από τις χώρες της Συνομοσπονδίας διατηρεί την ανεξαρτησία της και την κυριαρχία της”». Στην ιστορία της ανθρωπότητας υπήρξαν διάφορες Συνομοσπονδίες αρχίζοντας από τη Συνομοσπονδία της Ελβετίας που μετετράπη αργότερα σε Ομοσπονδία όπως είναι σήμερα.

Το ίδιο ισχύει για τις ΗΠΑ.

• Αυτά τα στοιχειώδη νομικά δεδομένα θα έπρεπε να οδηγήσουν τον Πρόεδρο να απορρίψει χωρίς δεύτερη σκέψη την ιδέα της Συνομοσπονδίας έστω κι αν έχει ορισμένα θετικά στοιχεία τα οποία θα αφορούν ψευδαισθήσεις όπως εκείνη της επέκτασης του εδάφους που ελέγχει η κυβέρνηση. Όπως ένας διάσημος Άγγλος καθηγητής ο κ. James Lindsay αναφέρει σε άρθρο του για την απόσχιση κρατών ότι, «Δεν παραδίδεις μέρος του σώματός σου, ό,τι κι αν σου δίνουν σαν αντάλλαγμα». Δεν παραβλέπουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Πρόεδρος και ο κυπριακός λαός.
• Όμως ο λαός δεν δέχεται να του χωρίσεις την πατρίδα του. Το είπε στο σχέδιο Ανάν και θα το ξαναπεί. Στους αιώνες της ύπαρξης της Κύπρου ουδέποτε χαρίστηκε κομμάτι της έστω κι αν υπήρξαν πολλοί κατακτητές.

Γι’ αυτό εάν ο κ. Αναστασιάδης σκοπεύει να κάνει αυτό τον διάλογο που έχει διαρρεύσει, ας δοκιμάσει να το βάλει πρώτα σε δημοψήφισμα πριν να το συμφωνήσει και πριν αρχίσει να δίνει σημάδια ανοχής του. Έχουν περάσει 45 χρόνια συνεχών άσκοπων συνομιλιών. Ο Πρόεδρος τελευταίως έδειξε σημεία αλλαγής πολιτικής παρά τις φωνασκίες του ΑΚΕΛ, ακόμα και των ξένων υπηρεσιών.

Πέρυσι μας είπε ο κ. Αναστασιάδης ότι δεν δέχεται να πάει σε συνομιλίες που προβλέπουν εγγυήσεις. Ελπίζαμε ότι άλλαξε πολιτική. Αλλά ορισμένες άλλες δηλώσεις του μας προβληματίζουν. Για παράδειγμα τον Οκτώβρη του 2018 είπε ότι μια χαλαρή ομοσπονδία είναι δυνατή χωρίς κίνδυνο διαμελισμού. Αυτή η δήλωση είναι αποκαρδιωτική ιδίως γνωρίζοντας ποιος θα είναι ο συνέταιρός σου ο κατακτητής και η πολιτική της Τουρκίας.

• Βεβαίως δεν είναι σύμπτωση οι περισσότεροι σύμβουλοι που τον περιτριγυρίζουν να μιλούν για πολιτειακά σχήματα εκτρωματικά ή άλλο όνομα αυτού που ζητούν οι Τούρκοι. Είναι καιρός να ρωτήσει και άλλους ο Πρόεδρος και να δει την παγκόσμια ιστορία για να αντιληφθεί ότι πρέπει να λαμβάνει ένας πολιτικός υπόψη του για μια λύση πρώτα τον λαό και έπειτα τι έγινε σε άλλες χώρες που ξεχωριστές εθνικότητες διέσπασαν την ομοσπονδία και χωρίστηκαν σε ξεχωριστά κράτη όπως είναι η Τσεχοσλοβακία, η Γιουγκοσλαβία κ.ά.

Χρειάζεται συμβούλους, γνώστες αυτών των θεμάτων και με περισσότερη αγάπη προς την πατρίδα. Το Κυπριακό πρέπει να πάψει να είναι μονοπώλιο του Προέδρου ούτε μπορεί ένας Πρόεδρος κράτους να μιλά για το σχήμα που θα έπρεπε να πάρει στο μέλλον το κράτος μας. Αυτή η αρμοδιότητα πρέπει να μεταφερθεί σε ένα εθνικό συλλογικό όργανο με ανθρώπους διαφόρων ιδεών, όχι μόνο εκείνων που ελκύουν τον Πρόεδρο.

• Το σύστημα της δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας απορρίφθηκε τελικά από τους πνευματικούς ανθρώπους της Κύπρου και από έγκριτους δημοσιογράφους. Προσωπικά ανέπτυξα την αντίθεσή μου σε αυτό από την πρώτη του εμφάνιση διότι ήταν φανερό ότι ήταν διαμελιστικό, αντίθετο με τα ανθρώπινα δικαιώματα και σίγουρα απαγορευόταν από τις φυλετικές διακρίσεις.

Ήταν δε φανερό ότι ήταν ο πρόδρομος για τη συνομοσπονδία και τα δύο κράτη. Ιδού τώρα η πορεία των συνομιλιών πως οδεύει στην κατεύθυνση αυτή. Αν αυτό συμβεί, θα αφανιστεί ο Ελληνισμός και η ενέργειά μας θα χαρακτηριστεί ως προδοσία.

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις ΑΠΟΨΕΙΣ

Απαιτείται κάλυψη της Κυπρου από μια μεγάλη δύναμη για να επιβιώσει ο Κυπριακός Ελληνισμός