Είναι προφανές ότι η περιοχή (της Ανατολικής Μεσογείου) βρίσκεται σε μια διαδικασία μετάλλαξης,είτε λόγω γεωστρατηγικών προσεγγίσεων και διαφοροποιήσεων, είτε λόγω ενεργειακών εξελίξεων.
Βρισκόμαστε δηλαδή ενώπιον μιας επικείμενης διαμόρφωσης ενός νέου γεωπολιτικού χάρτη στην περιοχή με το ενεργειακό ως ένα από τους κύριους άξονες στις υπό διαμόρφωση νέες σχέσεις. Η Κυπριακή Δημοκρατία ορθώς διεκδικεί εκ των πραγμάτων μια θέση σε αυτή την εκκολαπτόμενη νέα γειτονιά, με την εμπλοκή της σε ένα γίγνεσθαι για το οποίο ελάχιστα γνωρίζει είτε ως προς την ουσία -τη διαχείριση του νέου στοιχείου των ενεργειακών πόρων- είτε σε ότι αφορά τις γεωσρτατηγικές και γεωπολιτικές του προεκτάσεις.
Η διαδικασία όμως οριστικής διαμόρφωσης της εικόνας του νέου περιφερειακού χάρτη θα χρειαστεί πολλά χρόνια και τα προβλήματα που προκύπτουν είναι πολλά, πολύπλοκα και απαιτούν μακροχρόνιες στρατηγικές και ευφάνταστες λύσεις. Γεγονός που σημαίνει ότι επιβάλλεται μια πανεθνική δέσμευση σε μια πορεία με βάση έναν στρατηγικό σχεδιασμό που να δεσμεύει καθολικά την πολιτική ζωή του τόπου, μακριά από κομματικές πεποιθήσεις, προσωπικές φιλοδοξίες και ατζέντες. Γιατί, πολλά είναι τα προβλήματα που θα προκύψουν και θα χρήζουν αποτελεσματικής αντιμετώπισης έξω από συναισθηματισμούς και αχρείαστες εξάρσεις.
Το νέο στίγμα είναι ότι η αξιοποίηση των περιφερειακών πηγών ενέργειας βασίζεται στην εμπλοκή εταιρειών κολοσσών, οι οποίες ενεργούν με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον των μετόχων τους. Και οι οποίες ουσιαστικά ενδιαφέρονται κυρίως για την σταθεροποίηση των δικών τους σχεδιασμών και επιδιώξεων.
Ως εναλλακτική επιλογή, η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπορούσε να ταυτίσει τις στρατηγικές της επιδιώξεις στον τομέα της ενέργειας με οικονομικά κέντρα και επιρροές στην εν λόγω βιομηχανία, τα οποία θα είναι σε θέση να στηρίξουν και να συνδέσουν την Κυπριακή Δημοκρατία με ένα νέο και τολμηρό σχέδιο.
Εάν προσφερθεί τέτοια ευκαιρία και ρόλος στην Κυπριακή Δημοκρατία, στο πλαίσιο ενός τέτοιου σχεδιασμού, θα πρέπει να εξετάσει πολύ προσεκτικά και να ενεργήσει με αποφασιστικότητα, δεδομένων των περιφερειακών γεωπολιτικών ανακατατάξεων.
Εάν ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά στην περιοχή, θα αναδείξει κινήσεις που ήδη καταγράφονται προς την κατεύθυνση περιφερειακών συνεργασιών, όπως για παράδειγμα, τα ανοίγματα μεταξύ του Ισραήλ και μετριοπαθών αραβικών καθεστώτων, που μέχρι πρότινος δεν αναγνώριζαν ούτε το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει ως κράτος. θα καταλήξει επίσης, στο συμπέρασμα, ότι η Δημοκρατία αντιλαμβάνεται τη νέα πραγματικότητα που συντελείται στην περιοχή και τους νέους συσχετισμούς δυνάμεων, και πως αυτή η νέα πραγματικότητα θα μπορούσε να υποστηρίξει τον ρόλο της Κυπριακής Δημοκρατίας σαν φάρο σταθερότητας και συνεργασίας για ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο
Ήδη η Δημοκρατία αναλαμβάνει πρωτοβουλίες σε οικονομικό, σε ενεργειακό αλλά και σε στρατιωτικό επίπεδο. Αυτό όμως από μόνο του δεν είναι αρκετό. Θα πρέπει να προσπαθήσει να συμπλεύσει με τα συμφέροντα εκείνα τα οποία θα τη βοηθήσουν και θα την προωθήσουν στα κέντρα λήψης αποφάσεων ως παράγοντα κλειδί στην περιφερειακή διπλωματία της ενέργειας και της ασφάλειας.
Τα ανοίγματα αυτά υπαγορεύθηκαν στην αφετηρία τους από προβληματισμούς για την ανάγκη ασφάλειας και προστασίας των ενεργειακών προοπτικών και των ενδεχομένων συνεργασιών στον τομέα της ενέργειας. Και αυτό λόγω των μεγάλων προβλημάτων και φιλοδοξιών στην περιοχή από συγκεκριμένα κράτη, όπως αυτό της Τουρκίας, που επιδιώκει ρόλο κηδεμόνα της περιοχής.
Οι Τουρκικές επιδιώξεις στην περίπτωση της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ουσιαστικά ο έλεγχος των ενεργειακών προοπτικών και της ίδιας, αλλά και μέσω αυτής, των ευρύτερων συνεργασιών που αναπτύσσονται στην περιοχή χωρίς την παρουσία ή τη συγκατάθεσή της.
Ο τρόπος με τον οποίο η Τουρκία προσπαθεί να ελέγξει το ενεργειακό παιχνίδι της Ανατολικής Μεσογείου είναι με το να προσπαθεί να διασυνδέσει μια πιθανή λύση του Κυπριακού με την ενέργεια, θέτοντας ως επιχείρημα την δήθεν προστασία των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων.
Η απάντηση είναι: μια νέα διαχρονικής και καθολικά δεσμευτική νέα προσέγγιση. Μια προσέγγιση που θα παραμερίζει την παγίδευση της σε παιγνίδια των ιδιωτικών κολοσσών, αλλά κυρίως η ανάπτυξη μια συμπληρωματικής οικονομικής διπλωματίας η οποία να στοχεύει στην ανάπτυξη σχέσεων με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, κυρίως με εκείνα που ελέγχουν ισχυρά και αποτελεσματικά λόμπυ που διαμορφώνουν πολιτικές αποφάσεις σε διεθνές επίπεδο.
Με δεδομένη μάλιστα τη στάση, ιδιαίτερα του Ισραήλ έναντι της Τουρκίας και των φιλοδοξιών της, αλλά και του ρόλου του Ισραήλ και του Αραβικού κόλπου και των ΗΠΑ, στην περιοχή, η συνεργασία μαζί τουs προσφέρει δυνατότητες αξιοποίησης που δεν έχουν ακόμα εντοπιστεί, αλλά είναι δυνατές και εφικτές, με προσοχή και σύνεση.
Η κατάσταση όπως έχει σχηματιστεί σήμερα αποτελεί ένα παράθυρο ευκαιρίας για την Κύπρο να αναζητήσει και να πετύχει τέτοιες συνεργασίες που να την θωρακίζουν έναντι των κινδύνων που απειλούν και την ίδια και τις προοπτικές στο ενεργειακό τομέα και που εγγυόνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το μέλλον.
Η χρονική συγκυρία ευνοεί τέτοιες ευφάνταστες κινήσεις εκ μέρους της Κύπρου. Η διπλωματία που αναπτύχθηκε τον τελευταίο καιρό, επίσης ευνοεί την αξιοποίηση αυτού του παράθυρου ευκαιρίας. Οι ανάγκες για σταθερότητα και ασφάλεια στην περιοχή, προϋποθέσεις για την αποτελεσματική αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων, επίσης συνδράμουν ευνοϊκά προς αυτή την κατεύθυνση. Ιδιαίτερα καθώς από μέρους της Τουρκίας δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση για μια εξευμενιστική διάθεση διευθέτησης των αυξανόμενων διαφορών της με τη Δύση.
Το παιγνιδάκι του Αβέρωφ με τον Σημίτη: Στόχος τους η επαναφορά του ρατσιστικού σχεδίου Ανάν