Ο πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ), ο αποκαλούμενος και «αλεπού» της κυπριακής πολιτικής σκηνής -μόνο που μονίμως τον τρώνε οι …κότες-, διέπραξε ένα μεγάλο ατόπημα και ΔΕΝ υπηρέτησε τη μνήμη του ιδρυτή του κόμματος, Γλαύκου Κληρίδη.
Προσκάλεσε στη Λευκωσία και τίμησε τον πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας Κώστα Σημίτη, τον οποίο ο αείμνηστος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θεωρούσε ως τον υπεύθυνο για την πισώπλατη μαχαιριά που δέχθηκε, και που οδήγησε στην ακύρωση της εγκατάστασης του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-300 στο κυπριακό έδαφος. Βρίσκεται μέχρι σήμερα στην Κρήτη.
Ήταν γι’ αυτό -και εννοώ τη συνωμοσία για να σταλούν οι S-300 στην Κρήτη- που εξεπλάγησαν αρκετοί εκ των παρισταμένων, στην περίφημη σύσκεψη των Αθηνών για το ρωσικό σύστημα, όταν συνέδεσε την υπόθεση της ακύρωσης εγκατάστασης με την προδοσία της χούντας, το 1974. Και το έκανε ακούγοντας τον κ. Σημίτη να τον συμβουλεύει να μην επιμένει στη μεταφορά του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος στο νησί.
Τότε, τον Γλαύκο Κληρίδη τον ενόχλησε και κάτι άλλο, που ήταν υποτιμητικό για τον ίδιο και την κατεχόμενη Κύπρο: Οι πιο πολλοί που συμμετείχαν στη σύσκεψη από ελληνικής πλευράς, είχαν συνεννοηθεί με τους Αμερικανούς, τον Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ και τον Τόμ Μίλλερ, για να «την φέρουν» στον Κληρίδη και ο γερόλυκος της κυπριακής πολιτικής το είχε πληροφορηθεί λίγο πριν αναχωρήσει από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία για το πρωθυπουργικό γραφείο, και είχε οργιστεί. Το είχε καρφώσει ένας εκ των Ελλήνων υπουργών.
Όλοι οι συνεργάτες του άκουσαν εκείνη την ημέρα όσα είπε. Ήταν ένα μείγμα θυμού και απίστευτης οργής για τη Μητέρα Πατρίδα, καθώς θεωρούσε ότι πρόδιδε ξανά την Κύπρο.
Κληριδικός δεν υπήρξα ποτέ, αλλά τον σεβόμουνα, όπως κάνω πάντα με τον εκάστοτε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν και γνώριζε τις διαφωνίες μας μαζί του για το εθνικό θέμα, εκμυστηρεύθηκε σε μένα και στον Κώστα Βενιζέλο, ότι αν ήταν Πρόεδρος δεν θα ζητούσε από τον λαό να ψηφίσει το σχέδιο Ανάν. Ακόμα και αν διαφωνούσε κανείς με τον Κληρίδη, δεν μπορούσε να μην παραδεχθεί ότι σεβόταν τον λαό. Πως τον εξανάγκασαν να υποστηρίξει το φιλοτουρκικό σχέδιο είναι γνωστό πια… “Αμάρτησε” για το παιδί του.
Όμως πόσο μπορείς να περιπαίζεις τον προδομένο λαό; Για πάντα είναι αδύνατο. Ας το σκεφθεί ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και ας μην νομίζει ότι είναι …Ερντογάν που αποφασίζει και διατάζει…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Λίγες ημέρες πριν από το κυπριακό δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, είχα γράψει στην καλή εφημερίδα “Ημερησία” ένα κείμενο και έθετα ένα βασικό ερώτημα: Μήπως έπρεπε να ακούσουμε τον κ. Κώστα Σημίτη που υποστήριζε το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, έχοντας ως δεδομένο ότι τότε πιστεύαμε πως βοήθησε στην ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Δεν γνωρίζαμε την απαράδεκτη στάση του στο θέμα των S-300 που αγόρασε η κυβέρνηση του Γλάυκου Κληρίδη με ΠΡΟΤΡΟΠΗ της Αθήνας, ούτε ότι ο βασικός παίκτης για την ένταξη του νησιού στην Ε.Ε. ήταν ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ. Ο Αμερικανός διπλωμάτης είχε σχεδιάσει όλο το σκηνικό με τον αείμνηστο Γιάννο Κρανιδιώτη, πιστεύοντας βεβαίως ότι έτσι θα άνοιγε και ο δρόμος της Τουρκίας προς την Ευρώπη. Που να ήξερε τότε ο μακαρίτης Χόλμπρουκ τον Ταγίπ Ερντογάν του σήμερα. Η απάντηση του ερωτήματος δόθηκε στις 24 Απριλίου του 2004 και ήταν ένα ηχηρό ΟΧΙ στο ρατσιστικό κείμενο του Κόφι Ανάν, που παρέδιδε την Κύπρο στη σφαίρα επιρροής της Τουρκίας. Έτσι κλείνει και αυτή η εκκρεμότητα” που είχα αφήσει από τότε…
Όταν η φιλανθρωπία περνά μέσα από ακριβά ξενοδοχεία με πολιτικούς, κληρικούς και …μοντέλα