Του ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ (ΝΤΙΝΟΥ) ΑΥΓΟΥΣΤΗ (*)
H τελευταία επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην Άγκυρα πραγματοποιήθηκε σε μια κομβική χρονική περίοδο κατά την οποία βρίσκονται σε εξέλιξη καθημερινά οι νέες αναβαθμισμένες και αναθεωρημένες τουρκικές απειλές απέναντι στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Η Άγκυρα εκτός της συνεχιζόμενης για 45 χρόνια στρατιωτικής κατοχής μεγάλου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αμφισβητεί κάθε κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας στην περιοχή του Αιγαίου και αλωνίζει αδιάκοπα στην Κυπριακή Α.Ο.Ζ. και στα συριακά εδάφη.
Σύμφωνα με τη ελληνική κυβέρνηση, στόχος της επίσκεψης ήταν Ελλάδα και Τουρκία να σμικρύνουν την τεράστια απόσταση που τις χωρίζει σε πολλά ζητήματα μείζονος σημασίας και κατά το δυνατόν να δημιουργήσουν ένα σταθερό δίαυλο συνεννόησης και επικοινωνίας. Το κατά πόσον αυτό είναι δυνατόν με τον Ερντογάν καθημερινά στα κάγκελα είναι μια άλλη ιστορία.
Από την άλλη σύσσωμη σχεδόν η αντιπολίτευση κατηγορεί τον Αλέξη Τσίπρα, ότι πραγματοποίησε την επίσημη επίσκεψη του στην Άγκυρα σε χρόνο που δεν εξυπηρετεί τα εθνικά μας συμφέροντα, αλλά που βολεύει αποκλειστικά και μόνο τις δίκες του πολιτικές επιλογές – δεδομένων και των κακών ποσοστών που του δίνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις – ενόψει των τριπλών εκλογικών αναμετρήσεων που ακολουθούν.
Κατά τα άλλα, η επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία ξεκίνησε με αρνητικό πρόσημο καθώς πριν ακόμα φθάσει στην τουρκική πρωτεύουσα, οι Τούρκοι (τηρώντας την προσφιλή τους συνήθεια να προκαλούν πριν από κάθε συνάντηση, προκειμένου να βρεθούν σε θέση ισχύος στο τραπέζι των συζητήσεων), ανακοίνωναν την επικήρυξη των οκτώ Τούρκων αξιωματικών με χρηματικό ποσό 700.00 ευρώ, αιφνιδιάζοντας την ελληνική διπλωματία και διαμορφώνοντας ερήμην της το κλίμα της συνάντησης. Προσθέτοντας με τον τρόπο αυτό, ακόμα μια μεγάλη ψηφίδα στο πάζλ των ακατάσχετων τουρκικών προκλήσεων.
Η συζήτηση σύμφωνα με τα όσα μας είπαν και κυρίως αυτών που διέρρευσαν ήταν πραγματικά εφ΄ όλης της ύλης (Κυπριακό, υφαλοκρηπίδα, ενεργειακά, έκδοση «γκιουλενιστών» αξιωματικών, Χάλκη, Μουφτήδες, οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες κ.λπ), με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να θέτει – όπως άλλωστε κάνει πάντα – επισήμως τις τουρκικές θέσεις και διεκδικήσεις στο τραπέζι και τον Αλέξη Τσίπρα να λέει τα δικά του και να τα ακούει μόνος του. Πάνε τώρα πολλά χρόνια που ο νεοσουλμάνος μοιάζει να έχει χάσει την ακοή του.
Συμπέρασμα: Χωρίς δεύτερη σκέψη, καλύτερος τρόπος προκειμένου να βρεθούν λύσεις στις ελληνοτουρκικές διαφορές από τον διάλογο δεν υπάρχει. Όποιος υποστηρίζει κάτι διαφορετικό, σίγουρα βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Κάθε κυβέρνηση έχει καθήκον να αποφύγει ένα πόλεμο όπως κάθε καλός καπετάνιος έχει καθήκον να αποφύγει ένα ναυάγιο. Διότι ένας πόλεμος, ακόμα και ο πιο θριαμβευτικός, αφήνει πίσω του ανυπολόγιστες καταστροφές. Τι συμβαίνει, όμως, όταν αυτός ο διάλογος διεξάγεται μεταξύ κωφών! Τι γίνεται αλήθεια όταν ο διάλογος γίνεται μόνον χάριν του διαλόγου; Τι γίνεται όταν ο ένας εκ των δύο συνομιλητών προκαλεί ακόμα και την ώρα του διαλόγου; Τι γίνεται όταν ο διάλογος διεξάγεται χωρίς κανόνες και δικλίδες ασφαλείας;
Κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες για τη χώρα και το έθνος μας, απαιτείται σοβαρότητα, εθνική συναίνεση και σωστή ενιαία στρατηγική. Η πολιτική ηγεσία σε συνεργασία πάντα με τη ηγεσία των ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, οφείλουν, μακριά και έξω από μικροπολιτικές σκοπιμότητες, να χαράξουν επιτέλους μια σοβαρή ενιαία εθνική στρατηγική αποτροπής.
Πρόληψη τώρα για να μη χρειαστεί ποτέ καταστολή.
Και να θυμίζουμε καθημερινά στους εταίρους μας στην Ε.Ε. πως τα σύνορα μας είναι και δικά τους σύνορα. Να θυμίζουμε καθημερινά στους εταίρους μας ότι η Τουρκία παίζει με τους μουφτήδες στην Θράκη και αμφισβητεί αυτά τα ευρωπαϊκά σύνορα. Να θυμίζουμε καθημερινά στους εταίρους μας ότι στην Κύπρο υπάρχει κατοχή ευρωπαϊκού εδάφους – με ό,τι αυτό συνεπάγεται – από μια υποψήφια προς ένταξη χώρα! Να θυμίζουμε ακατάπαυστα και ποτέ να μη ξεχνάμε και να ξεχνιόμαστε…
(*) Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Αναπλ. καθηγητής στο Παν. Θεσσαλίας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.[email protected]
Έστησαν παγίδα στον Αλέξη: Κάλεσαν στο δείπνο εθνικιστικά στοιχεία από Θράκη, Κω και Ρόδο