“Κανένας δεν θα ξεχαστεί, τίποτε δεν θα μείνει αναπάντητο”: Στοιχειώδης σεβασμός σε όσους, χάθηκαν…

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Έκκληση για αποκλιμάκωση στη Μέση Ανατολή απευθύνει ο πρωθυπουργός σε ανάρτηση για την εβδομαδιαία ανασκόπηση – Η Ελλάδα πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας

Σύγκρουση “γιγάντων”, Μακρόν εναντίον “Μπίμπι”: Ο Γάλλος πρόεδρος κάλεσε για τερματισμό παραδόσεων όπλων στο Ισραήλ, «ντροπή» του απαντά ο Ισραηλινός ηγέτης

Νέο λουτρό αίματος από βομβαρδισμό του Ισραήλ: Κτυπήθηκε τζαμί σε κεντρικό τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, πολλοί οι νεκροί και οι τραυματίες

Του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΤΣΙΜΙΛΛΗ 

Δύο ώρες ήταν αρκετές για μια ανείπωτη τραγωδία. Η ακραίας έντασης πυρκαγιά στην Ατττική σάρωσε στο πέρασμά της οικογένειες και κοινότητες, σπίτια και υπάρχοντα, ανθρώπινες ελπίδες και όνειρα…

Το δάσος, τόσο ευάλωτο το ίδιο από την «ξαφνική» φωτιά, δεν φάνηκε φιλικό στους γείτονές του. Κι η θάλασσα δεν ήταν για όλους αντίδοτο στην πύρινη επέλαση, ούτε η γνώριμη δροσερή αγκαλιά των ανέμελων παιδικών παιχνιδιών, των ρομαντικών περιδιαβάσεων, των χαλαρών αναπολήσεων…

Μια σύντομη αναφορά στα αίτια της τραγωδίας μπορεί να βοηθήσει και σαν υπόμνηση γενικότερης χρησιμότητας. Κάποιοι όροι παρουσιάζουν αντιστοίχηση με τα καθ’ ημάς. Πολεοδομική αμνηστία. Διάσπαρτη δόμηση. Οικισμοί εκτός σχεδίου πόλεως. Μεμονωμένη κατοικία. Περίκλειστα τεμάχια. Αποκλίσεις από βασικές πρόνοιες της πολεoδομικής και της δασικής νομοθεσίας, ιδιαίτερα επικίνδυνες για την ασφάλεια, ακόμα και την ίδια την επιβίωση των ανθρώπων.

Οι λαθρέμποροι της γης είναι συχνά αποτελεσματικοί. Έρχονται κάποια ώρα (πολύ συχνά) εκλογές και η Πολιτεία προσφέρει αμνηστία κι ένταξη στο σχέδιο της πόλης. Τότε όμως δεν είναι αρκετό να εισπραχτεί το τέλος (όποτε τεθεί).

• Από την ώρα που επεκτείνεις τη δομημένη περιοχή (ή, δημιουργείς νέα) έχεις υποχρέωση να διασφαλίσεις τις απαιτούμενες υποδομές και κύρια την επάρκεια πρόσβασης και ασθενοφόρων και πυροσβεστικών οχημάτων – αχρείαστα να είναι.

Στις περιπτώσεις πλημμυρών, είναι ίσως ευκολότερη η κατανόηση των αιτίων της έντασης και των επιπτώσεων του φαινομένου. Όταν μπαζώνεις ποτάμια και ρέματα κι έρθει το κακό, τότε λειτουργεί η υδραυλική των ρευστών. Στις πυρκαγιές πολλοί είναι οι πιθανοί παράγοντες που λειτουργούν, άλλοτε μεμονωμένα κι άλλοτε συνεργικά. Αν δεν ξεκινούν όλα από εμπρησμό, που συχνά είναι καλά προγραμματισμένος και (δυστυχώς) αποτελεσματικός στο καταστροφικό του έργο, τότε ψάχνεις ποικίλα κακώς κείμενα.

Ανεξέλεγκτα ή «ελεγχόμενα» σκουπίδια σε οργανωμένους ή «αυθόρμητους» σκουπιδότοπους, με κάποια συστατικά τους ιδιαίτερα εύφλεκτα – φταίνε οι ψηλές θερμοκρασίες για το ξεκίνημα, είναι κι η ξηρασία (από ανομβρία ή φτωχές βροχοπτώσεις) για τη γρήγορη επέκταση της φωτιάς… Είναι κι οι άνεμοι, συχνά απρόβλεπτοι σε ταχύτητα και εναλλαγή της κατεύθυνσής τους. Καθοριστική είναι η επάρκεια κατάλληλων αντιπυρικών ζωνών και πρωταρχικής σημασίας η διασφάλιση της δημόσιας πρόσβασης σε κάθε οικιστική μονάδα αλλά και (δικαωματικά) στην παραλία (αν υπάρχει γειτνίαση).

Κι αν πάμε τώρα στη διαχείριση μιας πύρινης κρίσης και τις προϋποθέσεις αποτελεσματικότητάς της, θα σκεφτούμε την (αν)επάρκεια πτητικών μέσων για καταπολέμηση πυρκαγιάς, την (αν)επάρκεια της συντήρησής τους καθώς και τη λειτουργικότητα όλων των άλλων επίγειων μέσων και μηχανισμών.

• Η ετοιμότητα και για τα πιο ακραία σενάρια είναι αναγκαία και καμιά «λιτότητα» μπορεί να δικαιολογήσει την απουσία της εκτίμησης του κινδύνου.

Ποια όμως είναι η οργάνωση της κοινωνίας;

Ποια η λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης που παραπαίει, εν μέσω οικονομικών προβλημάτων αλλά επιμένει να διατηρεί τεμαχισμένα βασίλεια, ασυντόνιστα και εν πολλοίς ανίκανα, όχι μόνο στις έκτακτες ανάγκες αλλά και τις απαιτήσεις της καθημερινότητας;

Kαι οι πολίτες; Πόσοι εκπαιδευμένοι είναι;

Ποιας τυγχάνουν καθοδήγησης και στήριξης από τους τοπικούς άρχοντες; Aν οι τελευταίοι έχουν (ως οφείλουν) εκτιμήσει τους κινδύνους, ποια μέτρα παίρνουν και ποιες ασκήσεις ετοιμότητας διοργανώνουν; Όταν χρειαστεί οι άνθρωποι σπεύδουν να προστατέψουν τον τόπο τους. Συχνά διαπιστώνουν πως δεν ξέρουν πώς! Λείπει η στοιχειώδης οργάνωση. Οι εθελοντές (από άλλες περιοχές) δεν γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες.

• Οι πολίτες χρειαζόμαστε μια κοινωνική οργάνωση που θα μας κάνει περισσότερο συμμέτοχους και αλληλέγγυους, επομένως και αποτελεσματικούς.

Καλή και χρήσιμη και επουλωτική κάποιων από τις πολλαπλές πληγές η αλληλεγγύη των τυχερών προς τα (επιζώντα) θύματα της καταστροφής. Πολύ χρησιμότερη όμως είναι η αλληλεγγύη της καθημερινότητας σε καιρό ειρήνης, η οργάνωση της κοινωνίας, της γειτονιάς, της πόλης και της κοινότητας για τις ακραίες καταστάσεις που μόνο στη χρονική τους εκδήλωση είναι πια απρόβλεπτες.

Οι πρώτες εκτιμήσεις των ειδικών λένε πως η κύρια πράξη της τραγωδίας συντελέστηκε μέσα σε δύο ώρες. Ύστερα ακολούθησαν πολλές άλλες – όλο το βράδυ πάλευαν οι άνθρωποι να σωθούν, μέσα σε φλόγες και καπνούς, αδιέξοδα μοναπάτια, ισχυρούς ανέμους, απότομα βράχια. Πιο τυχεροί όσοι με ένα σάλτο βρήκαν διέξοδο προς τη θάλασσα – κάποιοι δεν τα κατάφεραν ούτε και μ’ αυτή την τύχη. Η κάθαρση θα αργήσει.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός υπογράμμισε: «Κανένας δεν θα ξεχαστεί, τίποτε δεν θα μείνει αναπάντητο» – στοιχειώδης σεβασμός σε όσους, απρόσμενα πολλούς, χάθηκαν εκείνη την άγρια νύχτα… Για να μην επιβεβαιωθούν οι φήμες (μόνο;) πως κάποιοι μεθοδεύουν ήδη την οικοδόμηση των καμένων, την ώρα που ακόμα αναζητούνται νεκροί μέσα στα αποκαΐδια. Χυδαίο αλλά όχι ασυνήθιστο – κάτι σαν τυμβωρυχία, ίσως και συνέργεια σε φόνους εκ προμελέτης… Οι λαθρέμποροι της γης καραδοκούν για να εξαργυρώσουν το έγκλημα… Θα τους αφήσουμε;

[email protected]

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός

Η μνήμη, αντίδοτο στον πόνο και την παγαποντιά: Οι τραγωδίες ενώνουν τα θύματα…