Οθάνατος οποιουδήποτε ανθρώπου είναι ένα γεγονός γενικά δυσάρεστο. Λέω γενικά διότι υπάρχουν και άνθρωποι που θα πρέπει να φεύγουν από τη ζωή διότι κάνουν κακό στην ανθρωπότητα. Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις που δεν χρειάζεται να αναφέρουμε εδώ ονόματα. Το πρόβλημα είναι ότι η έκφραση πένθους και λύπης έχει καταντήσει έθιμο σε θανάτους χωρίς να εξετάζεται το ποιόν του αποβιώσαντος.
Κατά κανόνα έχει θεσμοποιηθεί γενικά το πένθος και η λύπη για οποιονδήποτε θάνατο έστω και εάν εκείνοι που πενθούν ή λυπούνται ξέρουν, χωρίς να το εκφράζουν, ότι ο αποβιώσας δεν εδικαιούτο να καταταχθεί στους ανθρώπους που η αποχώρησή τους από τη ζωή δικαιολογεί πένθος ή λύπη.
Αυτή η αντιμετώπιση όμως οποιουδήποτε θανάτου δεν είναι αξιολόγηση του θανόντος. Και εάν καταλήξει ένας ότι η ζωή και τα έργα του εκλιπόντος δεν δικαιολογούν συνολικά θετική αντίκρισή του πρέπει αυτό να λέγεται προς αποφυγή επανάληψής τους από άλλους. Πρόσφατα, απεβίωσε ο Κόφι Ανάν και παγκοσμίως εκφράστηκε πένθος και λύπη για τον άνθρωπο που υπήρξε Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και τιμήθηκε μάλιστα με βραβείο Νόμπελ. Τα νέα για το θέμα του θανάτου του έφταναν στο σημείο να πουν ότι ο εκλιπών ασχολήθηκε με το Κυπριακό και υπέβαλε Σχέδιο λύσεώς του.
Υπήρξε όμως παράλειψη και προσπάθεια να μην αποκαλυφθούν τα αδικαιολόγητα, δηλαδή δεν έγινε μια σαφή δήλωση ότι το Σχέδιο αυτό ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος ασυμβίβαστο με τις αρχές που αναμενόταν να ακολουθήσει ο εκλιπών λόγω του αξιώματός του. Ήταν δε τόσο αναμφισβήτητα τα ασυμβίβαστα του Σχεδίου που θα έπρεπε να γίνει κάποια αναφορά σε αυτό. Σύμφωνα με το άρθρο 55 (γ) του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, τα Ηνωμένα Έθνη και κατ’ επέκταση τα όργανά του οφείλουν να προωθούν παγκοσμίως τον σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών για όλους, χωρίς διάκριση φυλής, φύλου, γλώσσας ή θρησκείας.
Ήταν αντιδημοκρατικό και ανελεύθερο. Χωρίς ντροπή μάς το παρουσίασε σαν προϊόν των εργασιών των οργάνων του ΟΗΕ, τα οποία είχαν υποχρέωση να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αν είχε ολοκληρωμένη προσωπικότητα και ήταν άνθρωπος αρχών, όπως μας τον παρουσίασαν μετά τον θάνατό του, δεν θα τολμούσε να προωθήσει τέτοιο Σχέδιο σε βάρος των δικαιωμάτων των συνανθρώπων του και των αξιών του Οργανισμού που υπηρετούσε.
Εκ των υστέρων αρκετοί από τους πρώην οπαδούς του Σχεδίου (όχι όλοι) απαρνηθήκανε την υποστήριξή τους προς το Σχέδιο όταν απορρίφθηκε από τον λαό, που κατάλαβε πού θα κατέληγε η αποδοχή του. Έχει όμως και ορισμένους που πιστεύουν ότι το Σχέδιο συνενώνει τους Ε/Κ και τους Τ/Κ ενώ στην πραγματικότητα τους διαχωρίζει νομικά. Στη μνήμη μας ο Ανάν θα μείνει ως αρνητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας και ως ένας τυχαίος περαστικός στο πόστο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.
Καλύτερα να σε φοβούνται παρά να σε λυπούνται: Η ώρα να δοθεί η μάχη χωρίς ηττοπάθεια