Θρησκευτικός φασισμός; O Ερντογάν έκτισε ένα φασιστικού μεγέθους τζαμί στα κατεχόμενα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κυριάκου Τσιμίλλη
Ποτέ δεν με «φόβιζαν» τα τουρκοκυπριακά τεμένη μέσα από τα παιδικά μου μάτια, αρκετές δεκαετίες πριν. Ούτε τα θεώρησα ένοχα για την κατασκευασμένη αντιπαλότητα ανάμεσα στις δυο κοινότητες – όταν Τουρκοκύπριοι επιλέγονταν πονηρά ως επικουρικοί του αποικιακού στέμματος. Αυτό δεν άλλαξε ούτε και με το ξεκίνημα των συγκρούσεων του 1957-58 με τους πρώτους τουρκόπληκτους (έτσι ονομάζονταν τότε) εκδιωγμένους από τις συνοικίες του Αγίου Λουκά και του Αγίου Ιακώβου με τις λεηλατημένες ομώνυμες εκκλησιές τους.
Περπατώντας οικογενειακώς στο παλιό παζάρι, από την οδό Πάφου στη Χρυσοχών, από τη Λιπέρτη στην Ερμού μα και πιο πέρα σε άλλα καντούνια, η φωνή του χότζα που έβγαινε αυτοπροσώπως στον μικρό εξώστη του μιναρέ ήταν στοιχείο της όλης ατμόσφαιρας στην παλιά πόλη. Και παραέξω όπου λειτουργούσε ο Μπαϊρακτάρης. Κι ας ήταν το τζαμί αυτό αφιερωμένο στη μνήμη του πρώτου από τους κατακτητές – του σημαιοφόρου που σκαρφάλωσε θριαμβευτικά σε εκείνο το σημείο του τείχους κατά την πρώτη τουρκοκρατία (σημ.: συμβατική η χρήση αυτού του όρου αφού επρόκειτο για Οθωμανούς).
Στο πέρασμα των χρόνων, η συνύπαρξη των εκκλησιών μας με τα τεμένη ήταν ειρηνική όπως (γενικά) και των ανθρώπων. Ύστερα ήρθαν οι προβοκατόρικες ντενκτασικές επιθέσεις σε τζαμιά, η προετοιμασία τρομοκρατικής επίθεσης στον Άγιο Δημητριανό τα Χριστούγεννα του 1963 και λίγο αργότερα (1964) η μετατροπή του τεμένους στον Μούτταλο σε πολυβολείο με επιθέσεις ενάντια σε Ελληνοκυπρίους που, για τον λόγο αυτό, αντιμετωπίστηκε σαν εχθρικός στόχος.
Σε μικτά χωριά οι χώροι λατρείας συχνά βρίσκονταν στην ίδια πλατεία, σχεδόν αντικρυστά, πολύ πριν οι θρησκευτικοί ηγέτες φτάσουν πρόσφατα να συνομιλούν και να συμφωνούν, με καταλύτη τον Σουηδό πρέσβη, για τον σεβασμό των θρησκευτικών δικαιωμάτων των πολιτών. Ανεξάρτητα από τη διαφορετική μορφή τους, για προφανείς λόγους παράδοσης και λειτουργικότητας, τα υλικά ήταν τα ίδια – ο γνωστός πωρόλιθος και όχι μόνο στις περιπτώσεις όπου εκκλησίες μετατράπηκαν σε τζαμιά με την (τότε) τουρκοκρατία.
- Η εικόνα άλλαξε με την εισβολή. Δεκάδες εκκλησιές, μοναστήρια και ξωκκλήσια λεηλατήθηκαν, βιάστηκαν, καταστράφηκαν. Τελευταία φτιάχτηκαν κάποιες σε μια ανεξήγητη «ισορροπία» με τεμένη (ένα σου – ένα μου) – για όλες τις άλλες έμεινε καταστροφική η φθορά του χρόνου.
Στα τζαμιά της Λευκωσίας έφτασε η τεχνολογία με μαγνητόφωνα και μεγάφωνα για να ακούνε και οι άπιστοι τη διδασκαλία του κορανίου, ξεκινώντας στις 4.25 τα χαράματα!
Η Λευκωσία εκείνη την ώρα κοιμάται. Ούτε αυτό το ξυπνητήρι τη βοηθά να συνειδητοποιήσει αυτή την πτυχή της απειλούμενης υποταγής. Δεν πρόκειται για το σεβαστό δικαίωμα λατρείας αλλά για μια (ακόμα) έκφραση πολιτιστικής (αυτή τη φορά) κατοχής. Η φασιστική ένταση του ηχητικού μηνύματος αυτό σηματοδοτεί… Η κατοχή ενηλικιώθηκε πάνω στις πλάτες της Κύπρου και των ανθρώπων της.
- Τα απαστράπτοντα τζαμιά που μαζικά κτίστηκαν απ’ άκρου εις άκρον στα κατεχόμενα δεν έχουν σχέση με τα γνώριμα τουρκοκυπριακά τζαμιά. Δεν ενδιαφέρουν και δεν συγκινούν ούτε τους θρηκευόμενους Τουρκοκύπριους. Είναι έξω από τις εικόνες τους, τις συνήθειες, τις παραδόσεις τους…
Σήμερα θα είναι εδώ «μαζί μας» ο νικητής των εκλογών στην Τουρκία σουλτάνος Ερντογάν ο Α’ ο επεκτατιστής για να εγκαινιάσει ένα ακόμα τζαμί στη Μια Μηλιά. Ο φασισμός των μεγεθών – έξι χιλιάδες χωράνε να προσευχηθούν – επιβεβαιώνει τον ισλαμισμό σαν εργαλείο της συνεχιζόμενης κατοχής που κάποιοι ονειρεύονται να γίνει «τουλάχιστον πιο λάϊτ».
Δεν ξέρουμε ποιοι διπλωμάτες και ειρηνοποιοί θα σπεύσουν να δώσουν τα σεβάσματά τους στον πολυχρονεμένο σουλτάνο. Ας κρατηθούν σημειώσεις κι ας μην ανεχτούμε να μας πουν πως πήγαν για να ενισχύσουν την «ειρηνευτική» διαδικασία…
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Την άλωση της Πόλης μνημόνευσε ο Ερντογάν στην ομιλία του: Η βροχή χάλασε τη μεγαλοπρεπή ορκωμοσία