Μπορεί η Δύση να προκάλεσε τη Ρωσία, η αλήθεια είναι όμως πιο σύνθετη: Το όραμα Πούτιν




Του Γιώργου Αναγνωστόπουλου*

Διάβασα με πολύ προσοχή την ανάλυση της στρατηγικής συμπεριφοράς της Ρωσίας από τον κ. Δημήτρη Απόκη. Έχω κι εγώ καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα συν κάποια ακόμη. Ένα επί πλέον συμπέρασμα είναι ότι η Μόσχα όχι μόνο μετήλθε την μέθοδο του καταναγκασμού ως αντίδραση στην πολιτική της Ουάσιγκτον να αποσταθεροποιήσει παραδοσιακά της ερείσματα, αλλά ότι προχώρησε ένα βήμα παρακάτω.

Βλέποντας τη μπλόφα της Δύσης και κάνοντας ρελάνς, μετέτρεψε την Δύση από επιτιθέμενο σε αμυνόμενο σε όλα τα μέτωπα αντιπαράθεσης με τη Ρωσία, μιας και η Δύση δεν ήταν διατεθειμένη να εμπλακεί στρατιωτικά ευθέως η ίδια, αλλά προτιμούσε την εμπλοκή δια αντιπροσώπων.

Επομένως, με την ανάλυση του κ. Απόκη οδηγείται κανείς στο λογικό συμπέρασμα, ότι η Μόσχα εξαναγκάστηκε να αντιδράσει στις κινήσεις της Δύσης που απειλούσε τα περιφερειακά στρατηγικά της συμφέροντα, όπως άλλωστε και η ίδια ισχυρίζεται.

Είναι όμως έτσι; Δηλαδή, η Μόσχα θα αρκούνταν στα κεκτημένα εάν δεν απειλούσε η Δύση τα συμφέροντα της, ή μήπως θα ερμήνευε τη στάση της Δύσης ως αδυναμία και θα έμπαινε στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει την ίδια τακτική, έχοντας ως απώτερο στόχο την αύξηση της ισχύος και της διεθνούς επιρροής της;

Διότι ναι μεν ευθύνεται η Δύση σε κάποιο βαθμό για όλα όσα την κατηγορεί η Ρωσία, αλλά η Μόσχα παραλείπει -πολύ βολικά- να αναφερθεί και στις δικές της ευθύνες, όταν έφτασε σε ένα απίστευτο βαθμό αδυναμίας και ανυποληψίας, την πρώτη μετασοβιετική περίοδο.

ΔΕΝ ήταν η Δύση που χόρευε σα μεθυσμένη αρκούδα μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου υπό τους ήχους του σαξοφώνου του Αμερικανού προέδρου.

ΔΕΝ ήταν η Δύση που πλιατσικολογούσε τον πλούτο και τα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας, ήταν οι ίδιοι οι Ρώσοι.

ΔΕΝ ήταν η διεφθαρμένη Δύση (όπως διατεινόταν το δήθεν ηθικολόγο σοβιετικό καθεστώς) που ξεθεμελίωσε την οικονομία και το στράτευμα της Ρωσίας, ήταν οι ίδιοι οι Ρώσοι.

Η Δύση απλώς βοήθησε. Δεν είμαι λοιπόν καθόλου σίγουρος ότι η Ρωσία θα αρκείτο σε έναν δευτερεύοντα περιφερειακό ρόλο. Η Ρωσία έβλεπε και βλέπει τον εαυτό της ιστορικά ως μία παγκόσμια δύναμη και η παρούσα στρατηγική της που περιορίζεται σε κάποια περιφερειακά μέτωπα ώστε να διατηρήσει τα μίνιμουμ, είναι λόγω της κακής της οικονομικής της κατάστασης.

Εάν η οικονομική της κατάσταση ήταν καλή, πολύ φοβάμαι ότι οι στρατηγικές της κινήσεις θα ήταν πολύ πιο επιθετικές σε παγκόσμιο και όχι μόνο σε περιφερειακό επίπεδο, ασχέτως αν αυτό είχε σαν απώτερο στόχο την ικανοποίηση εσωτερικών αναγκών ή την πολιτική μακροημέρευση του Βλαντιμίρ Πούτιν.

  • Ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος διετέλεσε επί σειρά ετών ανώτατο στέλεχος του διεθνούς χρηματοπιστωτικού τομέα, με πολυετή θητεία στην Ευρώπη και την Ασία, με εξειδικευμένες σπουδές και στις ασφάλειες θαλασσίων μεταφορών.

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: