Μουσταφά Ακιντζί και Νίκος Αναστασιάδης: Η πριμαντόνα και ο κομπάρσος της Κύπρου

Του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Στις 12 Ιουλίου 2016 συναντήθηκαν ο Νίκος Αναστασιάδης και ο Μουσταφά Ακιντσί. Μετά από τη συνάντηση, σε μια κοινή «ομιλία» με τους δημοσιογράφους, έτσι όπως φαίνεται διαβάζοντας το σχετικό ενημερωτικό άρθρο, η εντύπωση που έμεινε είναι μια και, θα λέγαμε, αλγεινή: ο Ακιντσί πρωταγωνίστησε, «ανοίχθηκε» και όρισε», ούτε λίγο ούτε πολύ, το τι μέλλει γενέσθαι, και πιο λεπτομερειακά:

1) ότι υπάρχουν δυσκολίες

2) ότι πάμε για συμφωνία πριν από το τέλος του 2016

3) ότι τον Αύγουστο θα διακοπούν οι συνομιλίες

4) πότε θα συζητηθεί το εδαφικό

5) ότι το θέμα της ασφάλειας δεν πρέπει να αφεθεί για το 2017, αλλά να συζητηθεί σε «πενταμερή» διάσκεψη μέσα στο 2016

6) τί θα συζητηθεί στην «πενταμερή» (την οποία, ως φαίνεται, ο Ακιντσί θεωρεί δεδομένη!)

7) ότι πρέπει να υπάρξουν συνεχείς συναντήσεις

8) τί θα συζητήσουν στην επόμενη συνάντηση στις 22 Ιουλίου

9) ότι το θέμα της ασφάλειας θα συζητηθεί στις 29 Ιουλίου χωρίς χάρτες(απλώς για να πούμε κάτι αναμένοντας τους «χάρτες» απ΄ τη Τουρκία)

10) ότι  εκ μέρους των τ/κ έγιναν όλα τα «προαπαιτούμενα» και δεν πρέπει να λέμε πως οι τ/κ δεν έκαναν τίποτα, ενώ τώρα είναι η σειρά των ε/κ να κάνουν ό, τι τους αναλογεί(!)

11) ότι θα υπάρξουν και ευθύνες(!!).

Τα είπε όλα ο άνθρωπος, όλα τα διαχειρίζεται, είναι μέσα σε όλη την «ύλη των θεμάτων» και ο Αναστασιάδης κάθεται και τον ακούει ευλαβικά και λέει μονότονα πως είμαστε σε φάση «εντατικών διαπραγματεύσεων»(ποιος ξέρει; από την τόση ένταση, πόσα κιλά έχασαν οι καημένοι «διαπραγματευτές»;!) και έχουμε κάνει πρόοδο και όλο κάνουμε πρόοδο και, το χειρότερο, βασικά παίζει με δυο λέξεις-κλειδιά: «συναντίληψη» και «σύγκλιση», στην ουσία παίζοντας με την ελληνική γλώσσα και μάλλον με την άγνοια των ακροατών.

Ναι, γιατί όταν λέει πως υπάρχουν «συναντιλήψεις» αλλά όχι «συγκλίσεις», μας κοροϊδεύει. Στο λεξικό η λέξη «αντίληψη» σημαίνει «γνώμη», «αντίληψη». Έτσι η λέξη «συναντίληψη»(νεολογισμός) σημαίνει πως «έχουμε την ίδια γνώμη, την ίδια πεποίθηση». Εξάλλου η λέξη «σύγκλιση» σημαίνει πως εγώ και κάποιος νάλλος «κλίνουμε μαζί προς το ίδιο μέρος», «κατευθυνόμαστε οι δυο μας στο ίδιο σημείο».

Επομένως το να «έχουμε την ίδια γνώμη/πεποίθηση» και να «τείνουμε οι δυο μας στο ίδιο σημείο» είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα, διότι δεν μπορεί να «συναντιόμαστε στο ίδιο σημείο» χωρίς να «έχουμε την ίδια αντίληψη»!

Αυτό μπορεί και να σημαίνει πως ο Αναστασιάδης είναι πολύ πιθανόν να έχει ήδη συγκλίνει σε όλα (ή στα περισσότερα) θέματα με τον Ακιντσί, οπότε λείπει μόνο η «έγγραφη συμφωνία», η οποία βέβαια στο τέλος θα εμφανιστεί ως τετελεσμένο για να επιβληθεί στους ελεύθερους Ελληνοκύπριους.

Οι δυσάρεστες εκπλήξεις εκ μέρους του Αναστασιάδη δεν έχουν ακόμη τελειώσει. Άλλωστε τί να περιμένει κανείς από κάποιον ο οποίος δηλώνει πως για να λυθεί το Κυπριακό πρέπει να το θέλει η Τουρκία και η Τουρκία αποφασίζει, όχι οι Τουρκοκύπριοι (πού είσαι Lapalisse!) και επίσης με ανεκδιήγητη αισιοδοξία διαπιστώνει εύθυμα «εποικοδομητικό κλίμα» όταν οι διαφορές είναι τεράστιες και αγεφύρωτες!

Τώρα, ανεξάρτητα από αυτές τις «φάσεις» όπου ο Ακιντσί φέρεται σαν πριμαντόνα και ο Αναστασιάδης σαν κομπάρσος – αντί να είναι το αντίθετο! – και οι οποίες έχουν κι αυτές την σημαντικότητά τους, δεν μπορούμε να μην διερωτόμαστε:

– τελικά ο Αναστασιάδης συζητά πάντα πάνω σε προτάσεις (σχέδια/απαιτήσεις/ εφαρμογές) των τ/κ,  δηλαδή της Τουρκίας;!

Όλες οι «συζητήσεις» που γίνονται οδηγούνται από τον Ακιντσί. Η «πενταμερής» είναι κι αυτή ιδέα της Τουρκίας/Ακιντσί. Και ο Αναστασιάδης πρέπει να την πάρει υπόψη του και να την συζητήσει; Να πούμε πως την αποδέχτηκε κιόλας; Με το ζόρι ή θέλει κι ο ίδιος και το κάνει;! Ιδού το πρώτο αναπάντητο ερώτημα.

Και γιατί δεν μιλάμε για άλλη ή άλλο «είδος» διάσκεψης για την Κύπρο και μιλάμε μόνο  για «πενταμερή». Ιδού και το δεύτερο αναπάντητο ερώτημα.

Δεν νομίζουμε όλοι πως είναι πια καιρός να πάψουμε να συζητάμε πάνω σε θέματα που βάζουν στο τραπέζι μόνο οι Τούρκοι;! Και είναι καιρός να πούμε ξεκάθαρα στον Ακιντσί και Σια(Τουρκία, ΟΗΕ/Είντε, Αγγλία, ΗΠΑ, ΕΕ, Γερμανία): η «πενταμερής» για την οποία τόσο κόπτεστε, ούτε υπήρξε ποτέ, ούτε υπάρχει, ούτε θα υπάρξει»! Να δείξουμε, τέλος πάντων, ότι υπάρχουμε και εμείς!

Θα πρέπει να είναι κανείς τελείως τρελός ή τελείως προδότης για να δεχθεί μια πενταμερή του είδους που προτείνει και θέλει πάση θυσία η Τουρκία, με την ίδια σε θέση «διαμεσολαβητή»(άκουσον, άκουσον!), την Ελλάδα, την Αγγλία, την Κ.Δ. και το έκτρωμα που διεθνώς δεν υπάρχει πουθενά και το οποίο με την «πενταμερή» θα γίνει άνευ λόγου μέρος του λόγου! Σκέτη παράνοια!

Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ: θέλουν να συζητήσουν για το μέλλον μιας ενωμένης Κύπρου; Αν ναι, τότε η συζήτηση μπορεί και επιβάλλεται να γίνει μόνο μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας(η μόνη «επίσημη» και αναγνωρισμένη χώρα στον διεθνή χώρο) και των πέντε του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ(Γαλλία, Κίνα, ΗΠΑ, Ρωσία, Αγγλία), οι μόνοι αρμόδιοι να αποφασίσουν ό, τι καλύτερο για όλους τους Κύπριους, οι μόνοι που έχουν το κύρος για μια αντικειμενική λύση.Η Τουρκία παραμένει πάντα υπόλογη για την εισβολή και καταστροφή της Κύπρου: αυτό να μη το ξεχνάμε ποτέ, και ειδικά να μη το ξεχνάει ποτέ κανένας Κύπριος, και τα αποτελέσματά της ακόμη φαίνονται!

Επομένως η εγκληματίας Τουρκία  δεν έχει κανένα λόγο στην υπόθεση ανεξαρτησίας και ελευθερίας της Κύπρου. Ο θύτης παραμένει θύτης και καθόλου δεν νομιμοποιείται να κρίνει και να αποφασίζει για το θύμα!

Και είναι επίσης αυτονόητο πως οι λεγόμενες «εγγυήσεις» των τριών εγκληματιών(Αγγλία, Τουρκία και Ελλάδα) εν σχέση με μια χώρα ανεξάρτητη στο σύνολό της, – ΚΑΙ σε εκείνο το «κομμάτι» της που η Τουρκία (είπαμε: υπόλογη) παράνομα κατέχει – σαν τη Κύπρο, ισότιμο μέλος στην ΕΕ, εάν το 1960 μπόρεσαν και επιβλήθηκαν σε μια χώρα αδύναμη να αντιδράσει, το 2016 όχι μόνο είναι εντελώς αναχρονιστικές, παρανοϊκές και παράνομες, αλλά και απόλυτα άκυρες από την 1^η.1.2002 που η Κύπρος έγινε νόμιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας  σαν αυτόνομο, ανεξάρτητο και αυτόβουλο κράτος.

Τελεία και παύλα!

Όλα αυτά όμως πρέπει να λέγονται δυνατά και σε όλους τους τόνους και να είναι αμετάβλητη διεθνής απαίτηση erga omnes, de jure et de facto.

Τώρα, θα θέλαμε να ξέρουμε: από όλες τις θεματολογίες που «λένε» πως συζητούν, πόσες εισήχθησαν από την ε/κ πλευρά και πόσες από την τ/κ πλευρά;

Βέβαια, ίσως, αλλά μάλλον είναι άδικος κόπος διότι, εφόσον οι συζητήσεις διεξάγονται με βάση και στα χνάρια του «Κοινού Ανακοινωθέντος» και ακόμη προγενέστερα των εγκληματικών συγκλίσεων Χριστόφια-Αναστασιάδη-Downer-Eide, και δοθέντος του ότι το «Κοινό Ανακοινωθέν» και όλα τα προηγούμενα είναι καθαρά τουρκικής έμπνευσης, οι ε/κ «παρεμβάσεις» είναι σίγουρα μηδαμινές.

Κατά τα άλλα ο Αναστασιάδης έβαλε την υπογραφή του εκούσια σε ένα κείμενο που του παρουσίασαν οι Τούρκοι μέσω των Τουρκοκυπρίων και αυθόρμητα το έκανε δικό του (ή μήπως τον ανάγκασαν; ποιος ξέρει: πάντα κάτι τον αναγκάζει να φέρεται σαν εχθρό των Ελληνοκυπρίων!) χωρίς να ρωτήσει τους Ελληνοκυπρίους αν το ήθελαν ή όχι και δίχως αυτοί να μπορούν να αποφασίσουν αν τους συμφέρει ή όχι!

Αντιλαμβανόμαστε σαν ντροπιαστική υποχώρηση και ήττα την πλήρη απουσία πρωτοβουλιών εκ μέρους του Αναστασιάδη, και ακόμη περισσότερο τώρα που ο Ακιντσί όχι μόνο έθεσε θέμα «ευθυνών», υπονοώντας σίγουρα τις ευθύνες για «μη λύση» με βάση τις τουρκικές προτάσεις και απαιτήσεις, αλλά ο τρόπος που το έθεσε πολύ απειλή «μυρίζει»!

Για να μη ξεχάσουμε και τις απειλές που ξεστόμισε ο Ακιντσί στην ομιλία του για να «γιορτάσει» την επέτειο της 20^ης Ιουλίου, όταν με υπεροπτικό ύφος δέκα παπαγάλων: «Τονίζουμε και προειδοποιούμε», είπε, «ότι νέα προβλήματα θα προκύψουν, εκτός κι αν μπούμε στο 2017 με την επίλυση του προβλήματος ετός του έτους 2016!»

Απίστευτη και απαράδεκτη αλαζονεία που δυστυχώς έμεινε χωρίς απάντηση από τα φοβισμένα ελληνοκυπριακά κυβερνητικά ανθρωπάκια.

Και σαφώς έως τώρα ο Αναστασιάδης έδειξε πως υστερεί δραματικά εν σχέση με τον Ακιντσί, ούτε και φαίνεται να έχει τα «μέσα» και τη θέληση να ανατρέψει την κατάσταση.

Έτσι, με τον τρόμο μήπως κατηγορηθεί ως υπαίτιος που δεν «λύθηκε» το Κυπριακό, μολονότι υπέκυψε ουκ ολίγες φορές στις «ορέξεις» του Ακιντσί (αλήθεια: ποιος ξέρει ότι η λέξη «ακιντζί» σημαίνει: «άτακτος επιδρομέας»;!) ο Πρόεδρος είναι και ικανός να ικανοποιήσει ολοκληρωτικά τα τουρκο-τουρκοκυπριακά «προγράμματα» ενδίδοντας στις πιέσεις των γνωστών και μη εξαιρετέων διεθνών και εσωτερικών παραγόντων, οι οποίοι διακαώς επιθυμούν ένα τέλος όπως όπως στο κυπριακό σίριαλ, αλλά βασικά  με το «ξεπούλημα» της Κυπριακής Δημοκρατίας και μαζί όλα της τα  πλούτη, ορυκτά ή μη, διότι αυτό το «τέλος» γνωρίζουν πολύ καλά πόσα κέρδη θα τους αποφέρει μεταξύ των οποίων και η τελική, οριστική εξουδετέρωση της όποιας ελληνικής παρουσίας στο νησί.

Λένε πως είναι πολύ πιθανόν ο Αναστασιάδης να αναγκαστεί να «χαντακώσει» την Κυπριακή Δημοκρατία υπό το βάρος συγκεκριμένων εκβιασμών που εκκρεμούν πάνω του. Αν αληθεύει λοιπόν πως έχει λερωμένη τη φωλιά του με Ρώσους ολιγάρχες και φοβάται μήπως τον «ξεσκεπάσουν», τότε δυστυχώς όλα αυτά  τον καθιστούν άκρως ευάλωτο στις απαιτήσεις οποιουδήποτε συνομιλητή του.

Ωστόσο, εάν όντως υπάρχει αυτός ο κίνδυνος, τότε ασφαλώς ο Αναστασιάδης δεν πρέπει και δεν μπορεί πλέον να μείνει ούτε ένα λεπτό στην εξουσία: η παραίτησή του είναι επιτακτική ώστε νέες προεδρικές εκλογές να αναδείξουν άλλο κυβερνήτη ικανότερο να «γιατρέψει» τις αρρώστιες που εκείνος θα έχει αφήσει πίσω του και να ενθαρρύνει τον ελληνοκυπριακό λαό στην αντίσταση.

Πάντως, σχετικά με το θέμα των «ευθυνών» που ο Ακιντσί άρχισε να προβάλλει, από πέρσι κιόλας είχαμε επισημάνει – και ιδίως προσωπικά στον Πρόεδρο Αναστασιάδη ο οποίος μάλλον «πέρα βρέχει» καθηλωμένος, όπως είναι, στη τραγική «φιλία» Νίκου και Μουσταφά(!) – την δυνατότητα οι Τούρκοι/τουρκοκύπριοι «να φέρουν έτσι τα πράγματα»  ώστε σε περίπτωση μη αναμενόμενης φιλοτουρκικής  «λύσης», να ρίξουν το φταίξιμο στους Ελληνοκύπριους εκθέτοντάς τους ανεπανόρθωτα στα μάτια των ΕΕ, ΟΗΕ, ΗΠΑ, που μόνο αυτό περιμένουν πώς και πώς,  με όλα τα κέρδη να βρίσκονται με τη μεριά  των εισβολέων/καταστροφέων Τούρκων και των παθητικών ακολούθων Τουρκοκυπρίων/εποίκων και όλες οι απώλειες να βαρύνουν τα θύματά τους, τους Ελληνοκύπριους, οι οποίοι θα είναι, όπως λέει ένα πολύ γνωστό ιταλικό ρητό, cornuti e mazziati, τουτέστιν «κερατωμένοι και δαρμένοι»!

Από το 2014 φάνηκε καθαρά πως Τούρκοι/Τουρκοκύπριοι τα ήθελαν όλα δικά τους και το 95% των υποχωρήσεων θα έπρεπε να είναι των Ελληνοκυπρίων. Από το 2015 φάνηκε πως αυτή η πολιτική όχι μόνο δεν άλλαξε, αλλά τελειοποιήθηκε με πιο λεπτές και παραπλανητικές «αποχρώσεις» στις οποίες ο Αναστασιάδης και οι Ελληνοκύπριοι διαπραγματευτές συναινούν διακριτικά αλλά συστηματικά.

Από το 2015 ζητάμε από τον Αναστασιάδη να καταλάβει που διολισθαίνει μέσα στις απαράβατες επιδιώξεις Τουρκίας/τουρκοκυπρίων  και να αναλάβει «εκστρατεία» εναντίον τους  για το απαράδεκτο, εμφανές «πρόγραμμά» τους μείωσης της Κ.Δ. και του ελληνοκυπριακού λαού, έως την τελική εξαφάνισή τους, και παράλληλης ανάδειξης της ΤΔΒΚ και των Τουρκοκυπρίων με άμεσους και μεγάλους κερδισμένους τους Τούρκους και τον όχλο των τούρκων εποίκων με τον οποίο γέμισαν και συνεχίζουν να γεμίζουν τα κατεχόμενα.

 

Κιόλας μόνο το γεγονός του παράνομου εποικισμού,  έγκλημα καταχωρημένο από τον ΟΗΕ, συνιστά υπεραρκετή αιτία διακοπής αορίστου διάρκειας οποιωνδήποτε  συνομιλιών και βαριά κατηγορία εναντίον της Τουρκίας με καταγγελίες σε όλα τα διεθνή fora!

Ο Αναστασιάδης δεν εξέφρασε καμία ουσιώδη αντίδραση, όπως το ίδιο έκανε και για όλες τις άλλες παραβατικές ενέργειες της Τουρκίας που κατέστησαν τα κατεχόμενα σχεδόν μια τουρκική επαρχία υπαγόμενη στις τουρκικές βουλήσεις και ανεφοδιασμούς.

Πολύ πρόσφατη είναι η καθ’ όλα εξαιρετική, και θα έλεγα επιβλητική, ομιλία του καθηγητή Β. Κουφουδάκη, την οποία θεωρώ υποχρέωση όλων των Ελληνοκυπρίων να εμπεδώσουν και να θυμούνται όταν έρθει η ώρα της απόφασης για το μεγάλο ΟΧΙ ή ΝΑΙ.

Αυτοί οι ίδιοι Ελληνοκύπριοι έχουν επίσης την υποχρέωση να απαιτήσουν από τον Αναστασιάδη, εδώ και τώρα, να θέσει υπόψη τους όλα τα δεδομένα των έως σήμερα συζητήσεων και ειδικά πού υπήρξαν συγκλίσεις και πού υπάρχουν διαφωνίες.

Και μόνον εφόσον οι Ελληνοκύπριοι αποφασίσουν ότι οι συζητήσεις είναι προς το συμφέρον τους (πράγμα μάλλον αδύνατον με τα στοιχεία της ΔΔΟ που «μαγειρεύουν»), τότε και μόνο τότε ο Αναστασιάδης μπορεί να συνεχίσει  την διαπραγμάτευση,  πάντα όμως ενημερώνοντάς τους σχολαστικά.

Είναι μια απαίτηση που πρέπει να πραγματοποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο, με το καλό ή όχι, διότι ο Αναστασιάδης δεν έχει κανένα δικαίωμα να κρατά τον λαό του αμέτοχο στις εξελίξεις και διότι αυτό ο λαός του πρέπει να ξέρει τα πάντα πριν από όποια κίνηση.

Και τελικά, θα έπρεπε επίσης κάποιος να ενημερώνει(ενημερώσει) όλους τους Ελληνοκύπριους, αναλυτικά, για το τί προβλέπει αυτό το έκτρωμα που παρουσιάζουν σαν «ομοσπονδία» και το οποίο μόνο ομοσπονδία δεν είναι – μια απάτη τεραστίων διαστάσεων και, εάν εφαρμοστεί, απεριορίστων αλυσιδωτών καταστροφών.

Είναι δε πολύ πιθανόν η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων να μη γνωρίζει διόλου στις λεπτομέρειες το «ομοσπονδιακό σύστημα» που θέλουν να τους επιβάλουν οι Τούρκοι και, μεταξύ αυτών, ο ίδιος ο Πρόεδρός τους!

Βέβαια είναι δυστυχία, αλλά ένας κυβερνήτης ο οποίος για πάντα  λέρωσε το «μητρώο» του με την ειδεχθή καταγγελία της ίδιας της Πατρίδας του  στο Συμβούλιο της Ευρώπης, δεν ξέρουμε ποια και πόση εμπιστοσύνη θα μπορούσε να εμπνεύσει στον λαό!

Γι’ αυτό και κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται να υπάρχει στην ελληνοκυπριακή κοινωνία και κοινότητα, η οποία πρέπει να πάψει να μένει σε λήθαργο τη στιγμή που ο κυβερνήτης της, με το βεβαρημένο παρελθόν του,  λέει  πως «διαπραγματεύεται» τις τύχες της.

Ο λαός πρέπει και θέλει να μάθει τα πάντα τώρα και στη συνέχεια,  ώστε να ξέρει εάν ή όχι όλη η «ιστορία» που διαδραματίζεται σημαίνει μια μελλοντική ασφάλεια ζωής γι’ αυτόν ή είναι η καμουφλαρισμένη θανατική ποινή του.

Αλλά για να ξέρει, πρέπει ο ίδιος να «κουνηθεί» και να αποδείξει πως όντως υπάρχει, είναι ζωντανός και είναι αυτός που ορίζει τη μοίρα του, όχι οι ξένοι.

Τελεία και παύλα!

• Ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο είναι συγγραφέας και μεταφραστής