Οι κούφιες συγνώμες του Τραμπ: Προβληματική περίπτωση ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Αρθρο του Τσαρλς Μ. Μπλόου
Στην εφημερίδα «Τάιμς» της Νέας Υόρκης
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο υποψήφιος που είναι τόσο αυστηρός με τη διεστραμμένη αίσθηση της αυταρέσκειάς του που «δεν του αρέσει να πρέπει να ζητήσει συγνώμη».
Λέει ότι δεν έχει ζητήσει ποτέ συγχώρεση ούτε καν από τον Θεό, τον θείο συγγραφέα και έμπνευση του αγαπημένου του βιβλίου, από το οποίο δεν μπορεί να θυμηθεί ούτε ένα απόσπασμα. Ομως ο Ντόναλντ Τραμπ την περασμένη εβδομάδα δήλωσε ότι μετανιώνει λέγοντας:
«Μερικές φορές, πάνω στην έξαψη της συζήτησης και μιλώντας για μια ποικιλία θεμάτων, δεν επιλέγεις πάντα τις σωστές λέξεις ή λες το λάθος πράγμα. Το έχω κάνει και είτε το πιστεύετε είτε όχι, το μετανιώνω. Και το μετανιώνω ιδιαίτερα όταν κάτι τέτοιο μπορεί να έχει προκαλέσει προσωπικό πόνο σε κάποιον».
Τι ακριβώς μετανιώνει ο Τραμπ; Μετανιώνει για τα σχόλιά του κατά της Μέγκιν Κέλι, για το θέμα του αίματος που κυλάει από το «οτιδήποτέ της»; Μετανιώνει για το ότι έχει αναπαραγάγει διαδικτυακά της μηνύματα αποκαλώντας τη χαζογκόμενα; Μετανιώνει για την επίθεση στην οικογένεια του Χαν; Μετανιώνει που έχει κοροϊδέψει συναδέλφους μου που έχουν αναπηρίες; Μετανιώνει που έχει συγκρίνει το ταμπεραμέντο του Μπεν Κάρσον με την αθεράπευτη παθολογία ενός παιδεραστή;
Τι ακριβώς μετανιώνει; Η γκάμα από την οποία μπορείς να διαλέξεις είναι τεράστια. Δεν πιστεύω ούτε για ένα νανοδευτερόλεπτο ότι λυπάται για τον προσωπικό αντίκτυπο των λεγομένων του, παρά μόνο όταν αφορά τον ίδιο. Πιστεύω ότι το μόνο για το οποίο μετανιώνει είναι πως ό,τι έχει πει δεν του έχει βγει σε καλό στο ψηφοθηρικό κομμάτι της εκστρατείας. Αυτή είναι διαφορά μεταξύ της συγνώμης ως πράξης δημόσιας μετάνοιας και της συγνώμης ως έκφρασης προσωπικής απογοήτευσης.
Εντάξει, μπορεί να ενθουσιάσει ένα κοινό, να δουλέψει μπροστά σε μια οθόνη και να διαχειριστεί τον λογαριασμό του Twitter του. Μπορεί να μεταδώσει θυμό, μίσος και μισαλλοδοξία, να τους δώσει φωνή, πρόσωπο και ανάστημα. Μπορεί να κάνει τον στόμφο να μοιάζει με νταηλίκι. Μπορεί να ρίξει το επίπεδο του διαλόγου και να εξυψώσει τον κοσμάκη. Εχει τα χαρίσματα ενός απατεώνα. Το πρόβλημα είναι πως αυτή την περίοδο, τα χαρίσματά του αυτά αποδεικνύονται ανεπαρκή.
Ο Τραμπ θεωρεί τον εαυτό του έναν μεγάλο άνδρα, όμως εάν η υπάρχουσα τάση συνεχιστεί και υποστεί βαριά ήττα την ημέρα των εκλογών, το εγώ του θα τραυματιστεί για πάντα καθώς θα περάσει στην Ιστορία όχι ως ένας μεγάλος άνδρας, αλλά ως μια τεράστια καταστροφή, μια διδακτική ιστορία για το τι συμβαίνει σε ένα κόμμα όταν αυτό επιλέγει έναν απατεώνα για μπροστάρη του. Υπάρχει κάτι σάπιο στον πυρήνα της προσωπικότητας του ανθρώπου αυτού που κανένας λόγος ή φράση δεν μπορεί να βελτιώσει.