Προεκλογικός καθρέφτης της κοινωνίας: Ανταγωνισμός στις ψευδαισθήσεις και στην υπερβολή
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πολυήμερο το «τελευταίο ταξίδι» του Ραϊσί: Η πομπή ξεκινά από το Ταμπρίζ όπου και σκοτώθηκε για να καταλήξει στην Τεχεράνη όπου συρρέουν πιστοί στο καθεστώς [videos]
Είναι ιδεολογία πλέον η προσέγγιση «Δώστα όλα» από την αρχή! Η χορωδία της “όποιας λύσης” απαιτεί από τον Πρόεδρο της Κύπρου να δώσει δώρα στον τουρκικό Αττίλα… Έλεος!
Του Κώστα Βενιζέλου
Σε μια προεκλογική περίοδο ακούγονται πολλά, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι έπεα πτερόεντα. Αυτό το φαινόμενο, διαχρονικό και επαναλαμβανόμενο, έχει εδραιώσει μια κουλτούρα στους πολίτες αλλά και στους πολιτικούς, για το τι λέγεται και τι αποκρύβεται σε προεκλογικές περιόδους.
Κι αυτή η προεκλογική περίοδος δεν απέφυγε την… πεπατημένη. Υπάρχει ένας ανταγωνισμός στις ψευδαισθήσεις και στην υπερβολή. Τίποτε το καινούργιο. Οι ιδιαιτερότητες σε αυτές τις εκλογές αφορούν την ευρύτερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Η αποστασιοποίηση των πολιτών από την πολιτική επηρέασε και τα κομματικά ψηφοδέλτια. Κι αυτό αφορά μικρά και μεγάλα κόμματα. Υπάρχει μια αδυναμία να πεισθούν πολίτες με κοινωνική δράση, που είναι ευρύτερης αποδοχής, να συμμετέχουν.
Οι περισσότεροι προτίμησαν για μια ακόμη φορά να παρακολουθήσουν από την κερκίδα τις εκλογές. Υπάρχουν, ασφαλώς, και εξαιρέσεις, αλλά δεν είναι πολλές. Περιπτώσεις, δηλαδή, που προκαλούν το ερώτημα: Τι γυρεύουν οι άνθρωποι αυτοί σε αυτό το σκηνικό; Σε ψηφοδέλτια, μεγάλων ή μικρών κομμάτων, βρήκαν καταφύγιο και γραφικοί τύποι, που ούτε στο δικό τους περιβάλλον έχουν ακροατήριο.
Στα παλιά τα χρόνια τέτοιες περιπτώσεις κατέρχονταν αυτόνομα και αποτελούσαν την άλλη εικόνα της προεκλογικής, την εύθυμη. («Θα σας κτίσω και σχολεία, θα σας κάνω και παιδιά!»). Αυτή η εικόνα προδήλως και θα συντηρείται και βαθμηδόν θα επιδεινώνεται. Κι αυτό είναι μια ακόμη αδυναμία του πολιτικού συστήματος, με ευθύνη της κοινωνίας, των πολιτών. Στο τέλος, όμως, αυτή η κατάσταση ποιον εξυπηρετεί; Τα κόμματα μπορεί να τα επηρεάζει, όμως, δεν τα ενοχλεί.
Την επόμενη ημέρα των εκλογών, μετά το μοιρολόι για τη μεγάλη αποχή, αυτό θα τελειώσει με μια γενική δήλωση που ταιριάζει σε όλες τις περιπτώσεις: «Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το θέμα, να βρούμε λύσεις». Τα ποσοστά θα υπολογισθούν όχι με βάση την πραγματικότητα, αλλά με τους συμμετέχοντες στις εκλογές. Οι υπόλοιποι, εάν ήθελαν να στείλουν μήνυμα, αυτό θα μείνει για πάντα στα αζήτητητα. Κοντολογίς, η περίπτωση της αποχής αφορά μόνο του αναλυτές και τους δημοσκόπους. Ποτέ τα κόμματα.
Αυτές οι εκλογές δεν θα είναι διαφορετικές από προηγούμενες καθώς αυτό δεν το θέλουν ούτε τα κόμματα, τελικά, όμως, ούτε και οι πολίτες. Όλοι τελικά βολεύονται και με την αποχή και με την απαξίωση. Η επόμενη ημέρα των εκλογών θα διασφαλίζει καρέκλες, μεγάλα ή μικρά μαγαζιά. Οι πολίτες, κουβαλούν τις δικές τους ευθύνες, που είναι και αποτέλεσμα των συνδρόμων της ανοχής που τους χαρακτηρίζει.
Είναι ένας μαζοχισμός που πρέπει να τύχει ανάλυσης. Ούτε οι οδοστρωτήρες της οικονομίας, ούτε τα κουρέματα, ούτε οι επιδερμικές προσεγγίσεις στα μεγάλα θέματα, όπως το Κυπριακό, επηρεάζουν ως φαίνεται. Το σκηνικό είναι το ίδιο, καθρέφτης μιας κοινωνίας που παραδόθηκε στην απάθεια αλλά αρέσκεται να παρακολουθεί μαζοχιστικά σε επανάληψη έργα διαπλοκής, διαφθοράς και μαθήματα πολιτικής βλακείας.