Το όραμα και το κατάντημα της Ευρώπης: Οι Ευρωπαίοι άρονται και φέρονται από Τουρκία
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Θέλουμε να νομιμοποιήσουμε την κατοχή και τον εκτουρκισμό της Κύπρου; Οι αρνητές της αντίστασης στην κατοχή, κατηγορούν τις ηγεσίες που απέρριψαν απαράδεκτες λύσεις
Οι ειρωνείες του υπουργού Άμυνας της Τουρκίας για τα μαχητικά F-35 που αγοράζει η Ελλάδα: Τι λέει ο Γιασάρ Γκιουλέρ για το Κυπριακό και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις
Του Πέτρου Θ. Παντελίδη
Η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσα στη συνείδησή μας, τα προηγούμενα χρόνια είχε καθιερωθεί ως ο πολιτικός εκείνος οργανισμός, που θα εργαζόταν για την ειρήνη στην Ευρώπη, για τη συνένωση των κρατών της σε μια πολιτική ένωση, που θα εργαζόταν για την ειρήνη, την ασφάλεια, την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες της και για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των κρατών-μελών της.
Βασική προϋπόθεση επίτευξης αυτών των στόχων ήταν η εφαρμογή αρχών και αξιών της ευρωπαϊκής παράδοσης και του πολιτισμού και η οικονομική δυνατότητα της κάθε χώρας να συμμετέχει σε αυτή την ένωση.
Για το σκοπό αυτό της ένταξης προηγείται μια σειρά διαπραγματεύσεων για διάφορα θέματα, ώστε η υποψήφια χώρα να αποδείξει ότι μπορεί να γίνει μέλος ή να προσαρμόσει τους θεσμούς και τις δομές της, ώστε να είναι συμβατοί με τους θεσμούς και τις αρχές της Ε.Ε. Η διαδικασία αυτή είναι μακρόχρονη και αυστηρή, επειδή πρέπει η προσαρμογή, θεσμική και οικονομική, πριν από την ένταξη να είναι τέτοια, ώστε το κάθε νέο μέλος να εντάσσεται ομαλά στην ευρωπαϊκή οικογένεια και να μην προξενεί οικονομικά και άλλα προβλήματα στην Ε.Ε.
Τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. ενεργούν και αποφασίζουν με βάση τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, που αποτελούν το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αλλά λαμβάνουν υπόψη και τις θέσεις, απόψεις και συμφέροντα των κρατών – μελών. Έτσι έχει πλέον καταστεί θεσμική πρακτική η λήψη αποφάσεων, ύστερα από διαβούλευση, συζήτηση, επιχειρηματολογία, υποχωρήσεις από τα ενδιαφερόμενα μέρη, για να καταλήξουν στο τέλος σε μια συναινετική απόφαση, που να ικανοποιεί όλους, ή μια απόφαση που να μην αδικεί κανένα κράτος ή να θεωρείται επιβολή του ισχυρού επί του αδυνάτου.
Αυτή ήταν η Ευρώπη στην οποία θέλαμε να γίνουμε μέλη και να εξοπλιστούμε με το δίκαιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου και να νιώσουμε την ασφάλεια της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας, εντάσσοντας και την οικονομία μας στη μεγάλη οικονομία της Ευρώπης.
Δυστυχώς η Ευρώπη σήμερα είναι έξω από τα οράματα των ιδρυτών της. Έχει απομακρυνθεί από τις ευρωπαϊκές αρχές και αξίες. Έχει εγκαταλείψει την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών και τη στήριξη των κανόνων του δικαίου στις σχέσεις των κρατών της μεταξύ τους και με άλλα κράτη. Των αρχών έχουν υπερισχύσει τα συμφέροντα των ισχυρών, ακόμη και των εκτός Ε.Ε. Των κανόνων του διεθνούς δικαίου έχει υπερισχύσει το δίκαιο του ισχυρού και η δικαιοσύνη των σκοπιμοτήτων για εξυπηρέτηση κρυφών συμφερόντων, ακόμα και προσωπικών ύποπτων επιλογών. Η Ευρώπη αντί να οδεύει προς πλήρη εξευρωπαϊσμό της κρατικής πολιτικής οδηγείται προς τον εκχυδαϊσμό της πολιτικής των συμφερόντων. Αντί να στηρίζει το δίκαιο των μελών της στηρίζει τα συμφέροντα των εχθρών τους. Ανέχεται υποψήφιο μέλος της να μην αναγνωρίζει ισότιμο μέλος της. Αντί να προσπαθεί να εξευρωπαΐσει την υποψήφια Τουρκία, ανέχεται τον εκτουρκισμό της Ευρώπης στον οποίο την οδηγούν ανιστόρητοι ηγέτες της.
Τις μέρες αυτές για να λύσει το διεθνές πρόβλημα των δυστυχισμένων προσφύγων, δίνει γην και ύδωρ στην Τουρκία που εν πολλοίς το δημιουργεί. Και η Τουρκία έχει καταντήσει ασύδοτη. Και οι Ευρωπαίοι ηγέτες ζητούν από την Κύπρο να πληρώσει το λογαριασμό του αδηφάγου θηρίου, που το εκτρέφει η δική τους μικρόψυχη και συμφεροντολογική στάση.
Λέμε ότι η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται τίμια. Τι να πούμε όμως όταν η γυναίκα του Καίσαρα γίνεται οδαλίσκη του Σουλτάνου και ο ίδιος ο Καίσαρας ευνούχος στο χαρέμι του;
Με το δικό μας ΟΧΙ θα καταλάβει η Τουρκία ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι εκλιπούσα.
- Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο