Βράζουμε, βουλιάζουμε στο δικό μας ζουμί: Μετεξέλιξη και αμφίσημες διατυπώσεις
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η ασφάλεια μας στην Ευρώπη και οι στρατηγικά αναλφάβητοι: Οι υπαρκτές απειλές από αυταρχικά καθεστώτα μέχρι την παράνομη μετανάστευση και τον τουρκικό επεκτατισμό
Υπάρχουν άνθρωποι που ακόμα αντιστέκονται στην Κύπρο: Η λύση του Κυπριακού να είναι στη βάση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τονίστηκε σε εκδήλωση στη Λευκωσία
Του Κώστα Βενιζέλου
Δεν μπορεί να βράζουμε στο δικό μας ζουμί ( και να βουλιάζουμε) συζητώντας καθημερινά για τα αυτονόητα στο Κυπριακό. Ούτε, βέβαια, να αφήνονται να καταγράφονται αμφίσημες διατυπώσεις, δίνοντας η κάθε πλευρά ( στο Κυπριακό) τη δική της ερμηνεία.
Άλλωστε, είναι γνωστό, πως οι εποικοδομητικές ασάφειες αποτελούν εργαλείο για τους ισχυρούς και αυτό έχει αποδειχθεί στην πράξη. Το θέμα της μετεξέλιξης της Κυπριακής Δημοκρατίας θα έπρεπε να είχε ξεκαθαρίσει προ πολλού. Η λύση περνά μόνο μέσα από την Κυπριακή Δημοκρατία. Διαφορετικά δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία. Βασική παράμετρος και συστατικό στοιχείο μας συμφωνίας στο Κυπριακό επιβάλλεται να είναι η νομική συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τούτο διασφαλίζεται μόνο από το γεγονός ότι δεν θα υποβληθούν νέες αιτήσεις για να γίνει η χώρα μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε.;
Η μη επιβολή αιτήσεων δείχνει μεν μετεξέλιξη, την ίδια ώρα όμως δεν αποκλείει την άλλη πλευρά να προβάλει νομικά κι άλλα επιχειρήματα πως η νέα κατάσταση πραγμάτων στηρίζεται στις «δυο υπάρχουσες οντότητες». Με βάση αυτή την λογική, την τουρκική, προσφέρεται αναδρομική νομιμοποίηση και αναγνώριση του ψευδοκράτους και ουσιαστικά αποαναγνωρίζεται η ΚΔ. Είναι σαφές πως εάν ισχύσει αυτή η προσέγγιση καθίσταται ανέφικτο το ενδεχόμενο να επανέλθει η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία θα είναι και διά συμφωνίας εκλιπούσα. Την ίδια ώρα, η συζήτηση προηγούμενων πράξεων που συνομολόγησε το ψευδοκράτος, ενισχύει την τουρκική εκδοχή για μετεξέλιξη του κατοχικού καθεστώτος σε τ/κ συνιστών κρατίδιο. Αυτό επιχειρήθηκε το 2004 και παραμένει στόχος της τουρκικής πλευράς.
Είναι πρόδηλο ότι δεν αρκούν διατυπώσεις ότι μια συμφωνία θα προβλέπει ότι δεν θα επιτρέπεται η απόσχιση ή ένωση ή διχοτόμηση. Αυτό ίσχυε και το 1960 και ποδοπατήθηκε με τον πλέον βίαιο τρόπο. Για να μην περιοριζόμαστε μόνο στο κυπριακό παράδειγμα, βράζοντας στο ζουμί μας, υπάρχουν κι άλλες διεθνείς εμπειρίες, όπως αυτές της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης , της Γιουγκοσλαβίας κλπ.
Συνεπώς, δεν μπορεί κανείς να αφήνει αυτό το ζήτημα να αιωρείται. Γι αυτό και καμία συμφωνία, καμία διατύπωση δεν μπορεί να τυγχάνει πέραν της μιας και ξεκάθαρης ερμηνείας. Ξεκάθαρα και σταράτα.
Και κάτι άλλο, που προκύπτει πέραν από την πολιτική και αφορά την καθημερινότητα: Ανεξαρτήτως τι λένε, πως λειτουργούν πολιτικά, οι Τουρκοκύπριοι στην πραγματικότητα αντλούν νομιμοποίηση από την Κυπριακή Δημοκρατία. Αξιοποιούν πλήρως τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η Κυπριακή Δημοκρατία ( διαβατήρια, ταυτότητες κλπ) και την ιδιότητα της ως κράτος-μέλος Ε.Ε.( επιδοτήσεις, οικονομική βοήθεια, πρόγραμμα εναρμόνισης με το κοινοτικό κεκτημένο).
Γι αυτό και θα πρέπει να πεισθούν πως το μέλλον τους δεν βρίσκεται μαζί με την Τουρκία, που ειρήσθω εν παρόδω δεν ενδιαφέρεται γι αυτούς, αλλά περνά μέσα από την μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρέπει να πεισθούν, όμως, παράλληλα και κάποιοι στις ελεύθερες περιοχές, που στο βωμό της όποιας λύσης, θεωρούν σημειολογία το κεφάλαιο ΚΔ και η μετεξέλιξης της.