Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν θα δώσει στη διαπραγμάτευση όσα πιστεύει πως του ανήκουν
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Χατζηδάκης πήγε στη Λευκωσία για να βοηθήσει το “αδελφό” κόμμα του ΔΗΣΥ: Διδαχτήκαμε από την Κύπρο, δήλωσε σε γεύμα με την κ. Δημητρίου και συνεργάτες της
Πόσο …λιανά πρέπει να τους το κάνει ο κατοχικός ηγέτης; Οι Αττίλες δεν αποδέχονται καμία λύση στην Κύπρο εάν δεν προβλέπει τη “δημιουργία” δύο κρατών
Του Ανδρέα Αγγελίδη*
Όσοι ενθουσιάστηκαν από την εκλογή του κ. Ακιντζί και παρασύρθηκαν έκτοτε σε από κοινού εμφανίσεις (ακόμη και εις την υπό κατοχή περιοχή μέχρι και στο Νταβός ή την Κωνσταντινούπολη) πρέπει, οφείλουν, ως εκπροσωπούντες τη λαϊκή βούληση, να εγκαταλείψουν τις ψευδαισθήσεις ότι η Τουρκία θα συμβάλει σε λύση που δεν θα είναι σύμφωνη με ότι η ίδια επιθυμεί.
Πρόσθετα, το εάν αποτελεί η αναζήτηση χρημάτων ισχυρή ένδειξη ή όχι για επίτευξη δίκαιης λύσης του Κυπριακού, δεν μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς. Αντίθετα μπορεί να λεχθεί μετά βεβαιότητας ότι, η απλή έστω αναφορά σε χρηματικές αποζημιώσεις, ισοδυναμεί: για μεν την Τουρκία σε επιτυχία, της από χρόνια μεθοδευμένης προσπάθειας για απαλλαγή της από την υποχρέωση καταβολής αποζημιώσεων για όσες παραβιάσεις επέφερε σωρευτικά ανθρωπίνων δικαιωμάτων για 42 χρόνια, ενώ παράλληλα αποτελεί μία ακόμη σαφή δική μας νέα υποχώρηση, έναντι του δικαιώματος διεκδίκησης σεβασμού όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της τιμωρίας της Τουρκίας ως αποκλειστικά υπεύθυνης για τα 42 χρόνια παραβίασης τους.
Η Τουρκία έχει καταδικαστεί από το ΕΔΑΔ, όπως και με απόφαση του εξ Υπουργών Συμβούλιο της Ευρώπης (μετά την τέταρτη διακρατική προσφυγή της Κύπρου κατά της Τουρκίας) σε χρηματικές αποζημιώσεις, για την παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που συστηματικά αρνείται η Τουρκία να εκπληρώσει. Αντί δε να αναζητεί η Κυπριακή Δημοκρατία επιτακτικά την καταβολή τους, με μια αποφασιστική και συστηματική διεκδίκηση, που σε πολιτικό επίπεδο να αναδεικνύει ξεκάθαρα την ευθύνη της Τουρκίας, παρασύρθηκε, κατά τις προτροπές «φίλων» και/ή του κ. Άιντα, σε «αναζήτηση» χρημάτων που θα απαιτηθούν για τη λύση από δωρητές και επενδυτές. Προφανώς για να παραμένει στο απυρόβλητο και πάλι η Τουρκία.
Κατά τα άλλα, εθελότυφλα υπάρχει και προβάλλεται η άποψη ότι ο υποθαλάσσιος πλούτος της Κύπρου με το νέο πολιτειακό της μόρφωμα, θα συντελέσει ώστε να καταστούμε κράτος παράδειγμα και αναφοράς περί την ειρήνη και την ευημερία. Ως να έχει βρεθεί η χρυσή τομή για μια λύση που δεν θα οδηγεί σε αδιέξοδα λειτουργίας του κράτους, που θα προκύψει μετά τη λύση και ανεμπόδιστα πλέον, θα συντρέχει η δυνατότητα της Τουρκίας να καταστεί ο απόλυτος επικυρίαρχος στο Νησί. Ιδιαίτερα αφού η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα υπάρχει πλέον, με την αναγνωρισμένη κυβέρνησή της (ως το ψήφισμα του 1964 του ΟΗΕ) για να μπορεί να αναχαιτίσει τις επιθυμίες της Τουρκίας, όπως πέτυχε από το 1964 έως σήμερα.
Αποτελεί δυστυχώς γεγονός ότι πολλοί Ελληνοκύπριοι παρασύρθηκαν με βάση τις ξεχωριστές ατομικές ανάγκες τους ή τη διαφορετική θεώρηση τους περί την ιδιοκτησία και τον αντικατοχικό αγώνα και έπεσαν στην παγίδα που διαμόρφωσε η Τουρκία, με την Επιτροπή στα κατεχόμενα, κύρια γιατί το Κράτος δεν διαμόρφωσε υπέρ τους την αναγκαία προστασία. Όμως, το θέμα αποκτά άλλη καταστρεπτική διάσταση, όταν πλέον το ίδιο το κράτος συζητεί και ανέχεται ως μορφή λύσης του περιουσιακού και του δικαιώματος επιστροφής (άρα του διεθνούς προβλήματος εισβολής και κατοχής) την αναζήτηση αποζημιώσεων! Αντί απόλυτης προστασίας κάθε προστατευόμενης από το Κοινοτικό Δίκαιο ατομικής ελευθερίας, υπάρχει αποποίηση διεκδίκησης έναντι κάποιων αργυρίων, ως μια ακόμη επιβεβαίωση ότι είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων. Το ιδεώδες «ου περί χρημάτων ο αγώνας» εγκαταλείφθηκε, μαζί με το δικαίωμα επιστροφής.
Τούτο μάλιστα χωρίς εξουσιοδότηση από τον κυρίαρχο λαό και αντίθετα στις αρχές του κεκτημένου και των ατομικών δικαιωμάτων. Δυστυχώς το μήνυμα προς όλους, ακόμη και στους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ότι ο περί δικαίου αγώνας φαίνεται να έχει εγκαταλειφθεί, προς μεγάλη αγαλλίαση της Τουρκίας. Τί άλλο μπορεί να εκπέμπουν οι αλληλο-ασπασμοί και τα χαμόγελα πριν λίγες μέρες στην Κωνσταντινούπολη ή απουσία μιας σαφούς καταδίκης των νεότερων δηλώσεων του κ. Ερτογάν; Δεν διεκδικούμε πλέον απελευθέρωση ούτε πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Προφανώς η Τουρκία όμως συνεχίζει να επιτυγχάνει όσα επιδιώκει σταδιακά σε βάρος της Κύπρου.
Η Τουρκία και ο κ. Ακιντζί, όχι τυχαία, ακολουθώντας την τακτική του καρότου και του μαστιγίου, φροντίζουν να προβαίνουν σε τέτοιες δηλώσεις που προκαλούν αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό μέτωπο. Μια ακόμη μεθόδευση για να ολοκληρώσει η Τουρκία, την επιδίωξη της, για δημιουργία ενός νέου συνεταιρισμού, με ίσα δικαιώματα δύο κρατιδίων, με δύο «ξεχωριστούς λαούς», εις αντικατάσταση της «εκλιπούσας», όπως απαραδέκτως προβάλλουν οι ίδιοι, Κυπριακής Δημοκρατίας. Απλώς η Τουρκία αξιοποιεί τη στάση του καλού παιδιού της δικής μας πλευράς, για ένα κοινό δήθεν όραμα λύσης και μεταθέτει τα περαιτέρω σε βάρος της Κύπρου, σχέδια της, για να προωθηθούν με άλλη μελλοντική ευκαιρία, που θα την προκαλέσει όποτε η ίδια το επιθυμεί ή θα προκύψει από νέα δικά μας σφάλματα! Επιτέλους ας αντιμετωπίσουμε, λαός και Κράτος, την αλαζονεία και επεκτατικές ορέξεις της Τουρκίας, ως τη χώρα που έχει την ευθύνη για όσα αντίθετα στο διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο, επέφερε και διατηρεί σε βάρος του λαού και του Κράτους μας.
- O Ανδρέας Σ. Αγγελίδης είναι δικηγόρος.