Κατάργηση της Δημοκρατίας σημαίνει τέλος των Ελλήνων στην Κύπρο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πρέπει να ανοίξουν τα “χαρτιά” τους και να δηλώσουν τις επιθυμίες τους για την Κύπρο: Το ευρωπαϊκό κεκτημένο πρέπει να αποτελεί περιεχόμενο της φιλοτουρκικής Διζωνικής
Πίεση στην Τουρκία για την αποζημίωση των διαδηλωτών που είχαν χτυπηθεί από την ασφάλεια του Ερντογάν στην Ουάσιγκτον: Ο Ανδρέας Άκαρας συγκέντρωσε 73 υπογραφές βουλευτών
Του Νικία Λειβαδά
Όλοι οι εμπλεκόμενοι παράγοντες έχουν δημιουργήσει τη βεβαιότητα ότι η λύση του Κυπριακού δεν είναι μακριά. Ποια όμως λύση;
Η λύση που επιδιώκει η Τουρκία που θα οδηγήσει στην κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και επανάκτηση της Κύπρου σύμφωνα με τα σχέδια που είχε εκπονήσει το 1956 ο καθηγητής Νιχάτ Ερίμ και που έκτοτε όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις με θρησκευτική ευλάβεια επιδιώκουν την πραγμάτωσή τους;
Η διαδικασία της επανάκτησης της Κύπρου και ενσωμάτωσής της στην Οθωμανική αυτοκρατορία του Ερντογάν περνάει μέσα από τη διχοτόμηση και κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτά επιδιώκει η Τουρκία. Και εμείς τι κάνουμε για να ακυρώσουμε τα σχέδιά της; Με το να αποδεχόμαστε τις «κυπριακής ιδιοκτησίας» συνομιλίες που έχουν ως βάση διαπραγμάτευσης τα δύο ανεξάρτητα κράτη που θα ενωθούν σε ένα συνεταιρισμό; Αυτό δεν μας λένε συνεχώς ο Ερντογάν, ο Νταβούτογλου και όλοι οι Τουρκοκύπριοι ηγέτες; Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η Τουρκία με μεθοδικότητα και υπομονή εκμεταλλευόμενη τις ψευδαισθήσεις μας περί τάχα «επανένωσης της πατρίδος μας», μας οδηγεί σε μια λύση που θα καταργεί την Κυπριακή Δημοκρατία.
Το 2004 μας παρουσίασαν το σχέδιο Ανάν το οποίο απέρριψε ο λαός μας και τώρα ετοιμάζονται να παρουσιάσουν το σχέδιο της ΔΔΟ που οδηγεί σε λύση διχοτόμησης και συνεταιρισμό δύο ανεξαρτήτων κρατών. Εδώ και 42 χρόνια προσπαθεί η Τουρκία να διαλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία και δεν έχει επιτύχει τον σκοπό της διότι ο λαός αντιστέκεται αποτελεσματικά. Όπως όμως εξελίσσονται οι τελευταίες συνομιλίες οδηγούν σε κατάργηση του κράτους μας οπότε θα χάσουμε για τους επόμενους αιώνες τη μοναδική ασπίδα προστασίας μας, που είναι η ΚΔ, το διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος μας, που προστατεύεται από διεθνείς νόμους και συνθήκες. Με τη λύση της ΔΔΟ όπως την αντιλαμβάνεται η Τουρκία -και δεχόμαστε πιέσεις από τους συμμάχους της να αποδεχτούμε- αν τη δεχτούμε μετατρεπόμαστε σε μια «ομόσπονδη πολιτεία» ισότιμη της παράνομης ΤΔΒΚ, δηλαδή στην πραγματικότητα σε μια αδύναμη κοινότητα. Γι’ αυτό η συνέχιση των συνομιλιών έτσι όπως εξελίσσονται αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για μας. Ακόμη και στην περίπτωση που οι Τούρκοι αποδεχτούν όλες τις δικές μας θέσεις στο περιουσιακό, στα θέματα των εγγυήσεων, στα θέματα της διοίκησης και της αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων, ο κίνδυνος για μας δεν αίρεται αφού όλα αυτά δεν μας εξασφαλίζουν τη συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η λογική ότι το στάτους κβο αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο να οδηγήσει σε διχοτόμηση δεν ευσταθεί διότι ήδη η Κύπρος είναι διχοτομημένη από τον τουρκικό στρατό. Αυτή όμως είναι μια διχοτόμηση παράνομη, μη αναγνωρισμένη από κανένα κράτος πλην της κατοχικής Τουρκίας. Και θα μείνει παράνομη για πάντα εφόσον εμείς δεν υπογράφουμε το διχοτομικό αγγλοτουρκικό σχέδιο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας που θα σημάνει την αναγνώριση της ΤΔΒΚ από εμάς οπότε αυτόματα θα γίνει και διεθνώς αναγνωρισμένη. Και θα παρακαλαμε τότε την Τουρκία να μην επαναλάβει την τακτική της -να διασπάσει το νέο κυπριακό κράτος- όπως έπραξε με την Κυπριακή Δημοκρατία τρία χρόνια μετά την ίδρυσή της. Αν όμως δεν εισακούσει τις ικεσίες μας τότε θα προκύψουν στην Κύπρο δύο ανεξάρτητα ισότιμα κράτη, ένα τουρκικό και ένα ελληνικό. Από εκει και πέρα η τύχη του νησιού θα καθορίζεται από το ισχυρό μέρος.
Από τις δύο μορφές διχοτόμησης δηλαδή τη νόμιμη με την υπογραφή μας και την υπάρχουσα παράνομη του στάτους κβο δεν έχουμε άλλη επιλογή -υπό τας παρούσας συνθήκας- παρά να προτιμήσουμε τη δεύτερη και να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε στα πλαίσια της ΕΕ και της διεθνούς κοινότητας να την ανατρέψουμε με πολιτικές διαδικασίες. Σε αυτή την προσπάθειά μας θα έχουμε στο πλευρό μας να πρωταγωνιστεί μια μελλοντική Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία (όποτε αυτή προκύψει, σε δέκα είκοσι, ή σαράντα χρόνια), αφού το πρόβλημα της κατοχής της Κύπρου θα είναι και δικό της πρόβλημα καθότι όλο το έδαφος της ΚΔ θα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία και ένας ξένος στρατός δεν θα έχει θέση μέσα στα εδάφη της.