Ο άνθρωπος είναι πιο πολύπλοκος από όσο καταλαβαίνει ο δυτικός πολιτισμός
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Μια διαδρομή στη σύγχρονη μεταπολεμική ελληνική ιστορία ακολουθεί η παράσταση «Αδαμαντία», κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, εμπνευσμένη από τα γράμματα μιας γυναίκας στον άνδρα της που ζει μακριά.
Πρόκειται για μια πραγματική αλληλογραφία που ανακάλυψε εντελώς τυχαία ο σκηνοθέτης της παράστασης Κωστής Καπελώνης, φυλαγμένη μέσα στο κτίριο του Θεάτρου Τέχνης στην οδό Φρυνίχου. Ο συγγραφέας Παναγιώτης Μέντης μετέτρεψε το πρωτογενές υλικό σε θεατρικό έργο και η Μάνια Παπαδημητρίου υποδύεται την Αδαμαντία και τη διαδρομή της μέσα στις εποχές.
Στην Ελλάδα του Καραμανλή, της δικτατορίας, του Ανδρέα Παπανδρέου, παράλληλα με την Αίγυπτο του Νάσερ, του Σαντάτ, του Μουμπάρακ, τα γεγονότα στο Σουέζ και την Κύπρο, τον πόλεμο των έξι ημερών, το Πολυτεχνείο, η Αδαμαντία δίνει τη δική της μάχη επιβίωσης μεγαλώνοντας μόνη τα παιδιά της, με όχι πάντα θεμιτά μέσα.
«Είναι μια ακραία περσόνα, τα γεγονότα τρέχουν δίπλα της αλλά εκείνη» αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Μάνια Παπαδημητρίου «πέρα από το να επιβιώσει και να μεγαλώσει τα παιδιά της, το μόνο που την απασχολεί είναι η έλλειψη του άνδρα. Όχι ερωτικά. Βρίσκει εραστές, δεν έχει τέτοιους ενδοιασμούς. Παρ? όλα αυτά, αν και τα καταφέρνει μια χαρά από μόνη της, δεν παύει να έχει αυτή την έλλειψη, εξ ου και η ταύτισή της με την Κλυταιμνήστρα της αρχαίας τραγωδίας» σχολιάζει η πρωταγωνίστρια. «Την απασχολεί περισσότερο η ιδέα του άνδρα και όχι τόσο ο ίδιος ο Γιάννης, που εκείνη, εξάλλου, εγκατέλειψε. Τον παντρεύτηκε απλά γιατί έμεινε έγκυος. «?Είχε τελειώσει ένας πόλεμος και είχαμε βγει ζωντανοί από αυτόν. Δεν ξέρεις πόσα παιδιά γεννήθηκαν σε πείσμα του πολέμου? λέει σε κάποιο σημείο η Αδαμαντία», αναφέρει η ηθοποιός επισημαίνοντας την αντίθεση με τις μετέπειτα γενιές και την εντελώς διαφορετική στάση που έχουν οι σημερινές γυναίκες στο θέμα της μητρότητας.