Η μπλε Δευτέρα, η πιο καταθλιπτική μέρα του χρόνου: Τα λάθη είναι τα πιο σπουδαία μαθήματα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τελειώνει ο χρόνος για αλλαγές και διορθώσεις στο Ε9: Τα λάθη που «φουσκώνουν» το εκκαθαριστικό του ΕΝΦΙΑ

Aντίστροφη μέτρηση για την πληρωμή του ΕΝΦΙΑ: Τα λάθη που ανεβάζουν το φόρο

Παραδοχή του FBI ότι έκανε λάθη στο μακελειό του Πάρκλαντ: Αποζημίωση 130 εκατ. στις οικογένειες των θυμάτων

Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Τα άλογα έγιναν ποντίκια και η άμαξα και πάλι κολοκύθα… Τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια έσβησαν και τα στολίδια τακτοποιήθηκαν και πάλι στα κουτιά.

Ένα παραμύθι τελειώνει για όλους και μια ιστορία ζωής ξεκινά… Η μεγάλη αλλαγή δεν ήρθε και αυτή η γλυκιά προσμονή της αλλαγής της νέας χρονιάς αντικαταστάθηκε με θλίψη… Επιστροφή στην καθημερινότητα, ρουτίνα, υποχρεώσεις, λογαριασμοί απλήρωτοι, άλυτα προβλήματα σε μια μπαρουτιασμένη ατμόσφαιρα…

Ο Βρετανός ψυχολόγος, Κλιφ Αρνάλ, έρχεται και «βάφει» την τρίτη Δευτέρα του χρόνου «Μπλε» και με μαθηματική εξίσωση τη χαρακτηρίζει ως η πιο καταθλιπτική μέρα του χρόνου… Η ψυχολόγος και σύμβουλος nlp coaching Χριστίνα Σταμάτακη, έρχεται και μας αναλύει το φαινόμενο αυτής της περιβόητης «Μπλε Δευτέρας» αλλά και μας αποκαλύπτει μικρά μυστικά αυτό – βελτίωσης, επίτευξης στόχων και πραγμάτωσης ονείρων… Ναι τα όνειρα πραγματοποιούνται , αρκεί εμείς οι ίδιοι να τα κυνηγήσουμε… Να είμαστε έτοιμοι γι αυτή την πολυπόθητη αλλαγή…. Να είμαστε πιο ανοικτοί και έτοιμοι να αποχαιρετίσουμε το παλιό και να υποδεχτούμε το καινούργιο…

«Μπλε Δεύτερα. Είναι η πιο καταθλιπτική μέρα του χρόνου, υποστηρίζουν ξένα Πανεπιστήμια, όπως αυτό του Κάρντιφ. Η μαθηματική εξίσωση που εφαρμόζεται για την συγκεκριμένη Δευτέρα, και που μας οδηγεί σε συμπεράσματα, λαμβάνει υπ’ όψιν της ορισμένους παράγοντες όπως: ο καιρός, τα έσοδα, τα χρέη, η αποτυχία επίτευξης στόχου και την ανάγκη μας για δράση.

Η περίοδος από την Πρωτοχρονιά ως τις 16 του Γενάρη, είναι ίσως η περίοδος που κάποιος, μπαίνει στη διαδικασία να αναλογιστεί την πορεία του, κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε, να κάνει τον απολογισμό του και στην συνέχεια να προχωρήσει στον προγραμματισμό και την στοχοθέτηση της καινούργιας χρονιάς.

Πριν από κάθε Πρωτοχρονιά, υπάρχει πάντα μια γενική ευθυμία, λες και κάτι θα αλλάξει έτσι, αυτόματα και από μόνο του, αφού αλλάζει και ημερολογιακά η χρονιά. Υπάρχουν προσμονές και όνειρα για νέα ξεκινήματα, βελτίωση σχέσεων και εργασίας, και ένα σωρό αλλά, ιδανικά και όμορφα, των οποίων την πραγμάτωση, πολλές φορές, θεωρούμε ότι θα γίνει αυτόματα, χωρίς τη δική μας συμμετοχή και προσπάθεια, καθώς και την αφοσίωση μας στον στόχο. Μένουμε στις ευχές.

Και όταν τα φώτα της γιορτής σβήσουν και η πραγματικότητα μας χτυπήσει ξανά την πόρτα, τα θέλω , γίνονται δύσκολα. Εισπράττουμε ένα είδος ματαίωσης στην αρχή, που μπορεί να ευθύνεται για την θλίψη που ακολουθεί. Ο απολογισμός της προηγούμενης χρόνιας, μπορεί να φέρει μπροστά μας λάθη και αποτυχίες, όνειρα που έμειναν όνειρα, ελπίδες που δεν σαρκώθηκαν ποτέ.

Καλό θα είναι, αντί να πέφτουμε στη θλίψη και στην αυτό-μομφή να εξετάσουμε προσεκτικά τους στόχους μας και να αναρωτηθούμε πως καταφέραμε να μην τους υλοποιήσουμε. Η ερώτηση, γιατί δεν τα κατάφερα, δεν έχει κανένα νόημα και δεν οδηγεί πουθενά. Το γιατί δεν έχει απάντηση κι αν έχει, παίρνει την μορφή της σκληρής αυτοκριτικής ή μας οδηγεί στην ανάπτυξη αρνητικών σκέψεων -πχ είμαι άχρηστος ή πάλι δεν τα κατάφερα, τα παρατώ-, που με την σειρά τους οι αρνητικές σκέψεις, δεν μας ενισχύουν την αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα την παθητική στάση μας απέναντι στις καταστάσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, ενός στόχου που θέλουμε να πραγματοποιηθεί. Δηλαδή κάνουμε μια μετάθεση των ευθυνών μας, σε παράγοντες έξω από μας, και αυτό προς στιγμή μπορεί να μας ανακουφίζει, αλλά δε μας οδηγεί σε λύσεις.

Είναι προτιμότερο λοιπόν ,αυτός ο απολογισμός να περιλαμβάνει τις εξής ερωτήσεις:

– Τι πέτυχα;

– Τι δεν πέτυχα

– Πώς έφτασα στην επιτυχία;

– Τι με οδήγησε στην αποτυχία;

Είναι σημαντικό στη διάρκεια της διαδικασίας αυτής, του απολογισμού μας, να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας. Τα λάθη είναι σπουδαία μαθήματα, ίσως και πιο χρήσιμα από τις όποιες επιτυχίες μας και μπορούν να μας οδηγήσουν σε καινούργιους δρόμους, αν μπορούμε να τα εκμεταλλευτούμε σωστά.

Η αποτυχία υλοποίησης των στόχων μας, έχει άμεση σχέση με τον τρόπο που στοχοθετούμε. Είναι βασικό να στοχοθετουμε με βάση τα θέλω μας, οι στόχοι να είναι προσωπικοί και να μην αφορούν κάποιον άλλο, να είναι ρεαλιστικοί, και μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας. Έχοντας δε, ανακαλύψει το λάθος, μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες για πιθανές μας ελλείψεις και να μπούμε στη διαδικασία να τις αναπληρώσουμε. Πιθανόν να εμπιστευτήκαμε λάθος ανθρώπους ακατάλληλους να υποστηρίξουν τον στόχο κι εμάς ή από μόνος του ο στόχος μας δεν ήταν εφικτός.

Για να ζήσεις λοιπόν όπως εσύ επιθυμείς, το πρώτο πράγμα που έχεις να κάνεις είναι να ξέρεις τί ακριβώς θέλεις. Να επιλέξεις το σχέδιο σου, αυτό που θα σου φέρει το αποτέλεσμα που έχεις ονειρευτεί. Το δεύτερο είναι, να ζήσω. Εσύ είσαι ο πρωταγωνιστής, πράγμα που σημαίνει ότι ο στόχος είναι λογικός και μέσα στα όρια του ελέγχου σου. Επίσης, πρέπει να ζήσω, έχει το κατάλληλο για σένα μέγεθος. Αν φυσικά είναι πολύ μεγαλύτερος από τις δυνατότητες σου, αναρωτήσου, αν πράγματι έχεις τα μέσα για να τον πετύχεις, τι χρειάζεσαι, που θα το βρεις ή πως θα το αποκτήσεις. Ίσως και να χρειαστεί να σπάσεις τον στόχο σε υπο-στόχους, για να μπορείς να δουλέψεις καλύτερα».

Επιτυχία ίσως να είναι και η επιμονή, η σκληρή δουλειά απέναντι στο στόχο, απέναντι στο όνειρο. Μ’ άλλα λόγια το να μην τα παρατάς. Ακόμα κι αν όλα γύρω σου καταρρέουν, να θυμάσαι πως ίσως να παίρνουν και τη σωστή θέση. Τα όνειρα παραμένουν όνειρα όταν δεν τα κυνηγάς. Το ταξίδι προς το όνειρο είναι ένας μοναχικός δρόμος. Ίσως δύσκολος και δύσβατος. Και να θυμάσαι να μην ακολουθείς επαναλαμβανόμενα μονοπάτια. Οι επαναλήψεις είναι βέβαιο πως θα σε οδηγήσουν σε προηγούμενα λάθη.

Και για σκέψου λίγο εσύ που δε ρίσκαρες, εσύ που άκουσες το φόβο σου, τον πατέρα σου, τη μητέρα σου, το περιβάλλον σου, να λένε τα δύσκολα δεν είναι για μας. Να βρεις για παράδειγμα μια δουλειά, να παίρνεις ένα μισθό και να αφήσεις τα άλλα τα δύσκολα για τους άλλους.. Σκέφτηκες όμως αυτοί οι άλλοι πως έφτασαν εκεί που έφτασαν; Πόσο κόπιασαν και πόσα στερήθηκαν; Σε ποιους δρόμους περπάτησαν και ποιο ήταν το αντίτιμο… Γιατί σε όλα υπάρχει ένα αντίτιμο. Κάτι αφήνεις και κάτι άλλο κερδίζεις… Μπορείς; Είσαι έτοιμος γι αυτή τη θυσία και γι αυτή την αλλαγή…. Νομίζω πως ναι. Μπορείς. Προχώρα. Όλα όσα ποθείς ίσως να κρύβονται εκεί που δεν τολμάς. Σε μονοπάτια που δεν περπάτησες… Σε δρόμους που δεν άντεξες… η αλλαγή έρχεται όταν εμείς και μόνο ενεργοποιήσουμε τον εσωτερικό μας διακόπτη… Πάρε χαρτί και στυλό, ένα νέο κεφάλαιο ξεκινά, γράψε τον πρόλογο σου… Και να θυμάσαι πως οι σκιές δημιουργούνται όταν εμείς οι ίδιοι στεκόμαστε μπροστά στο δικό μας φως….