Αφηγήματα με τίτλο «Είμαι η άλλη»

… «Κατά τις οκτώ το βραδάκι, η προπαραμονή Χριστουγέννων τον βρήκε να περιφέρεται κουστουμαρισμένος στην τρίχα, εκεί κάπου στο Αθλητικό Κέντρο, στο Ποσειδώνιο, όπου πάρκαρε ο περί ου ο λόγος συνήθως το αυτοκίνητο, όπως είχαν δει μετά από πολυήμερη παρακολούθηση…

Πήγε κοντά, έβγαλε με απόλυτα φυσιολογικό τρόπο το κλειδί το έβαλε στην κλειδαριά και μπήκε σαν κύριος μέσα, χωρίς πολλά-πολλά ξεκίνησε. «Ευκολάκι ήταν» χασκογέλασε και φρέναρε στο πορτοκαλί, μην κάνει τώρα καμιά παρανομία και πιαστεί στη φάκα άνευ λόγου! Εκεί στο ύψωμα, απέναντι από το «Μάκρο» θα σταματούσε και θα περίμενε να ΄ρθουν να μεταφορτώσουν το εμπόρευμα…

…Χτύπησε μια αναπάντητη και κατέβηκε να ανασάνει και να ανάψει τσιγάρο. Μετά από μερικές ρουφηξιές πήγε προς το πορτ μπαγκάζ να ελέγξει την κατάσταση. Είδε μέσα τις κλειστές κούτες κι αγαλλίασε η ψυχή του. Τίγκα, όλο το πίσω μέρος και είχε και μερικές στο πίσω κάθισμα. «Ώρε μάνα μου, κάναμε την καλή» μονολόγησε. Αργούσαν όμως, αργούσαν, γιατί δεν είχαν έρθει ακόμη; Ανακάθισε στην άκρη των πίσω καθισμάτων και μπήκε στον πειρασμό να ανοίξει ένα  κουτί. Τι στο καλό, να μη δει κι αυτός τι περιέχουν τα κουτιά; Προσπάθησε να ανοίξει ένα χωρίς να φανεί. Έχωσε το χέρι του κι έπιασε κάτι παράξενο σαν βιβλίο, «οδηγίες θα είναι» σκέφτηκε και το τράβηξε έξω να το δει.

«Είμαι η Άλλη» έγραφε το βιβλίο στο εξώφυλλο, μιας που την λέγανε Πολυξένη Βελένη. «Είμαι η άλλη». Είναι το 16ο, αδημοσίευτο, (ίσως στην επόμενη έκδοση) που απλώς αναγνώστηκε από την ίδια στη διάρκεια της παρουσίασης της έκδοσης με τον τίτλο “Είμαι η άλλη” το μεσημέρι της Κυριακής 27 Δεκεμβρίου στο αμφιθέατρο του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.