Ο ψηλός πήχης και η κακόφωνη χορωδία: Δεν έχουν κόστος, λέγει ο καθένας ότι θέλει
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Το Κυπριακό δεν έχει επιλυθεί γιατί δεν το επιτρέπει ακόμη η Τουρκία. Θα το επιτρέψει όταν η λύση θα είναι στα μέτρα της, όπως το 2004. Από εκεί και πέρα είναι σαφές πως η διαχείριση που γίνεται διαχρονικά από την ε/κ πλευρά δεν λειτουργεί αποτρεπτικά ούτε καν ενοχλεί τους τουρκικούς σχεδιασμούς και επιδιώξεις.
Είναι μια πολιτική ταμπέλας, ετικέτας, εξαγγελιών. Εσωτερικά, το πολιτικό σύστημα, αναπτύσσει καθημερινά ένα ανταγωνισμό για το ποιος θα ψηλώσει περισσότερο τον πήχη και στη συνέχεια να περάσουν όλοι μαζί, ως κακόφωνη χορωδία, από κάτω. Σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν όρια. Είτε θα εκφράζεται πολιτική του «δώστα όλα» είτε η πολιτική του «όχι σε όλα». Τσακώνονται για τους εκλογικούς πόντους, αλλά δεν έχουν άγχος που δεν εγγράφονται στους εκλογικούς καταλόγους οι νέοι (από τους 8.988 πολίτες που γεννήθηκαν το 1997 και δικαιούνται σήμερα να ψηφίσουν, έχουν εγγραφεί στον εκλογικό κατάλογο μόνο οι 66!). Γιατί να τους απασχολήσει άλλωστε; Τα ποσοστά και με την αποχή και τους μη εγγραφέντες θα καταγραφούν, τα έδρανα θα γεμίσουν, οι καρέκλες θα λουστραριστούν ξανά. Το γεγονός ότι μεγαλώνουν τα δημοκρατικά ελλείμματα δεν απασχολεί σχεδόν κανένα.
Σε αυτή τη χώρα ασκείται πολιτική με το σύνθημα, διά της βιομηχανίας έκδοσης καθημερινά ανακοινωθέντων τα οποία με την ίδια ξύλινη γλώσσα επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια. Η πολιτική ασκείται στα τηλεοπτικά πάνελ, όπου εκεί συντηρείται τεχνηέντως μια ένταση και αντιπαράθεση καθώς έτσι θεωρούν πως διατηρούν κανάλια επικοινωνίας με τον σκληρό τους κομματικό πυρήνα.
Το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα είναι πως δεν παράγεται πολιτική και τούτο φαίνεται εκ του αποτελέσματος. Έχουν συνηθίσει να ακολουθούν τις εξελίξεις και τούτο μοιραία οδηγεί στους όρους εκείνων που χαράσσουν πολιτικές . Όλα είναι θεωρητικά και κινούνται σε μια λογική εξαγγελιών. Είναι τυχαίο που 41 χρόνια μετά δεν υπάρχει σαφής εικόνα τι επιδιώκεται επίσημα στο Κυπριακό; Ακόμη και για το γνωστό ποίημα περί διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, αναζητούνται ακόμη τα υλικά της συνταγής.
Το γεγονός ότι δεν λύθηκε το Κυπριακό δεν είναι ευθύνη της ε/κ πλευράς. Ευθύνη, όμως, υπάρχει καθώς δεν διαμορφώθηκαν πολιτικές αποτροπής και πρωτοβουλίες ανατροπής. Για παράδειγμα, είχε ειπωθεί πως θα λαμβάνονται νομικά μέτρα για το Μπαρμπαρός. Έχουν ληφθεί; Όχι κι αυτό γιατί δεν πρέπει, κατά τον ΥΠΕΞ, να διαταραχθεί το κλίμα. Έχει γίνει δίωξη κατά των εταιριών που πώλησαν υλικό στην Τουρκία για τον αγωγό του νερού προς τα κατεχόμενα; Όχι. Για να μην κακοφανιστούν οι Ερντογαν, Νταβούτογλου, Ακιντζί κλπ.
Η εύκολη οδός είναι η πολιτική των θορυβοποιών. Δεν έχει κόστος κανένας όταν φωνάζει και όταν δεν κάνει τίποτε. Το πρόβλημα είναι ότι τους πήραν όλοι χαμπάρι: Οι Τούρκοι και για το λόγο αυτό εδραιώνουν κατοχικά δεδομένα ενώ συνεχίζονται οι συζητήσεις για τις εξουσίες, τις αρμοδιότητες, τα οδοφράγματα. Οι εταίροι μας και για αυτό κλείνουν το μάτι στην Άγκυρα. Οι γείτονες μας, που ζητούν, ζητούν, ζητούν, αλλά δεν δίνουν τίποτε. Ξέρουν όλοι πως το πολιτικό σύστημα έχει παραδοθεί στις αγκάλες της συνθηματολογίας, που είναι το άλλοθι της αδυναμίας.