Πως έφτασε η Ελλάδα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να οδηγείται ξανά σε εκλογές;
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το χρονικό των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα, ξεκινά με μία πρωτοφανή για τα βουλευτικά δεδομένα της χώρας πλειοψηφία στήριξη κυβερνητικής πρότασης, αλλά ταυτόχρονα και με μία εξίσου πρωτοφανή ρήξη της κυβερνητικής συνοχής σε τόσο σύντομο διάστημα από την εκλογή της. Το ΚΥΠΕ παρουσιάζει πως έφτασε η Ελλάδα ξανά στις κάλπες.
Η συμφωνία με τους πιστωτές της 12ης Ιουλίου 2015 για ένα νέο μνημόνιο, το τρίτο κατά σειρά από το 2010, και η έγκριση του από την Βουλή στις 14 Αυγούστου 2015 προκάλεσε «πολιτικό σεισμό στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ», όπως ανέφεραν τότε τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, και ήταν ουσιαστικά η αιτία που η χώρα οδηγείται την Κυριακή στις κάλπες.
Η «Αριστερή Πλατφόρμα» του Παναγιώτη Λαφαζάνη, η μεγαλύτερη από τις πολλές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, θεώρησε ότι προδόθηκε το βροντερό «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου και καταψήφισε την νέα δανειακή σύμβαση. Το «ρήγμα» στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος όλο και βάθαινε.
Η κυβέρνηση είχε χάσει την «δεδηλωμένη», μία από τις βασικές αρχές του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, με δεδομένο ότι η ψήφιση του τρίτου μνημονίου κατέστη δυνατή μόνο με τις ψήφους της αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Το Ποτάμι).
Έτσι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, με διάγγελμά του στις 20 Αυγούστου, υπέβαλλε την παραίτησή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και μετά από τις δύο άκαρπες διερευνητικές εντολές, η Ελλάδα οδηγείται σε νέες εκλογές στις 20 Σεπτεμβρίου, τις δεύτερες μέσα σ’ ένα χρόνο. Στις 27 Αυγούστου ορκίστηκε υπηρεσιακή κυβέρνηση υπό την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου, που της έλαχε ο κλήρος να γίνει η πρώτη Ελληνίδα πρωθυπουργός, έστω και για ένα μήνα.
Από την πρώτη ημέρα ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε το περίγραμμα της προεκλογικής του καμπάνιας: Ζητά καθαρή εντολή τετραετίας από το εκλογικό σώμα, ενώ αποκλείει το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τις λεγόμενες συστημικές δυνάμεις του παλιού πολιτικού συστήματος. Αργότερα θα βάλει νερό στο κρασί του και θα θέσει προϋποθέσεις για συνεργασία κυρίως με τα ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.
Η είσοδος του Σεπτεμβρίου και η δημοσίευση πληθώρας δημοσκοπήσεων επιφυλάσσει μια μεγάλη έκπληξη. Ο μεταβατικός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Βαγγέλης Μεϊμαράκης κλείνει γρήγορα την δημοσκοπικά χαοτική διαφορά του κόμματος του από τον ΣΥΡΙΖΑ και διεκδικεί επί ίσοις όροις την πρωτιά και την πρωθυπουργία. Η διαφορά των δύο κομμάτων εξουσίας από τότε παραμένει πολύ μικρή στα όρια του στατιστικού λάθους και η αυτοδυναμία αποτελεί μακρινό όνειρο και για τους δύο μονομάχους.
Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν και άλλες ενδιαφέρουσες τάσεις του εκλογικού σώματος, που δείχνουν να παγιώνονται έως αυτή τη στιγμή. Ο Βασίλης Λεβέντης, ένας πολιτικός που προσπαθεί εδώ και τριάντα χρόνια μέσω πολυσυζητημένων για το ύφος και το περιεχόμενό τους μεταμεσονύκτιων τηλεοπτικών μονολόγων του σε διάφορα περιθωριακά κανάλια να μπει στη Βουλή, δείχνει να ξεπερνά με το κόμμα του, την «Ένωση Κεντρώων», το όριο του 3%, ενώ ο κυβερνητικός εταίρος Πάνος Καμμένος και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες κινούνται κάτω του ορίου εισόδου στη Βουλή και, σύμφωνα με αναλυτές, κινδυνεύουν να πληρώσουν την πολιτική κυβίστηση που έκαναν με την ψήφιση του μνημονίου.
Το νέο κόμμα η «Λαϊκή Ενότητα» με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη δείχνει να κινείται δημοσκοπικά κατώτερα του αναμενομένου, αλλά να μπαίνει στη Βουλή, ενώ η «Χρυσή Αυγή» διεκδικεί την παραμονή της στην τρίτη θέση, που εξασφαλίζει την τελευταία διερευνητική εντολή σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας.
Στις 11 Σεπτεμβρίου ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι 14 κόμματα και 5 συνασπισμοί κομμάτων πληρούν τις προϋποθέσεις για να διεκδικήσουν τις ψήφους του εκλογικού σώματος. Αυτές οι εκλογές θα γίνουν με λίστα και όχι με σταυρό, όπως επιτάσσει ο εκλογικός νόμος.
Αναλυτικά στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου θα πάρουν μέρος τα κάτωθι κόμματα:
• ΣΥΡΙΖΑ (Αλέξης Τσίπρας)
• Νέα Δημοκρατία (Ευάγγελος Μεϊμαράκης)
• Χρυσή Αυγή (Νίκος Μιχαλολιάκος)
• Κ.Κ.Ε. (Δημήτρης Κουτσούμπας)
• Το Ποτάμι (Σταύρος Θεοδωράκης)
• ΑΝΕΛ ( Πάνος Καμμένος)
• Λαϊκή Ενότητα (Παναγιώτης Λαφαζάνης)
• Ένωση Κεντρώων (Βασίλης Λεβέντης)
• ΟΚΔΕ (Διοικούσα Επιτροπή)
• Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατική Απελευθέρωση (Κωνσταντίνος Παπανικόλας)
• Κοινωνία – Πολιτική παράταξη συνεχιστών του Καποδίστρια (Μιχαήλ Ηλιάδης)
• Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ (Ηλίας Ζαφειρόπουλος)
• Ε.ΠΑ.Μ. (Δημήτρης Καζάκης)
• δημιουργία, ξανά! (Θάνος Τζήμερος)
και οι κάτωθι συνασπισμοί:
• Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ)
• Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.) με την συμμετοχή του Μετώπου της Αντικαπιταλιστικής, Επαναστατικής, της Κομμουνιστικής Αριστεράς και της Ριζοσπαστικής Οικολογίας και των ΕΕΚ –Τροτσκιστές
• Κ.Κ.Ε.(μ-λ) και Μ-Λ Κ.Κ.Ε.
• Δημοκρατικοί – Κοινωνία Αξιών – Κόμμα Πειρατών Ελλάδας
• Πατριωτική Ένωση – Ελληνική Λαϊκή Συσπείρωση «Ε.ΛΑ.Σ» (Εθνεγερσία,
Ανατολή της Ρωμιοσύνης και Εθνικός Λαϊκός Σχηματισμός – Ε.ΛΑ.Σ).
ΚΥΠΕ – Χρήστος Μιχαηλίδης – Ελλάδα/ΑΘΗΝΑ