Κύπρος: Του ψευδοκράτους και του πειραματόζωου
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Κώστα Βενιζέλου
Ένα πειραματόζωο, μετά που έχει υποστεί όλες τις οδυνηρές δοκιμασίες, όταν επιζήσει, είτε επιχειρεί να ξεφύγει του εργαστηρίου είτε παραμένει εκεί μαζοχιστικά. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει υποβληθεί σε ακραία οικονομικά και χρηματοπιστωτικά σενάρια και το αποτέλεσμα είναι πως όχι μόνο υπέκυψε αλλά και δεν αντέδρασε. Παραμένει παράλληλα και πολιτικά εξαρτημένη από τους εμπνευστές αυτής της πολιτικής και πλήρως ευθυγραμμισμένη.
Ο υπουργός Οικονομικών, ο οποίος μετά τα ισοπεδωτικά, καταστροφικά Γιούρογκρουπ ανέλαβε τη διαχείριση των τροϊκανών συνταγών, όντας πλήρως προσαρμοσμένος σε ένα πρόγραμμα αδιέξοδο, επιχειρεί να εξηγήσει τη στάση του έναντι του ελληνικού ζητήματος. Επαναλαμβάνει ακούραστα και μονότονα πως «άλλο Ελλάδα και άλλο Κύπρος» και πως «προασπίζεται τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Γιούρογκρουπ».
Το θέμα είναι πολιτικό. Είναι θέμα φιλοσοφίας και ακολουθούμενης πολιτικής. Από τη μια είναι η νέα ελληνική Κυβέρνηση που μάχεται να διορθώσει, να αλλάξει, να ανατρέψει το Μνημόνιο και από την άλλη είναι η Λευκωσία που αναδεικνύεται σε μοντέλο προσαρμοστικότητας. Αυτό είναι το θέμα και γι’ αυτό ο υπουργός Οικονομικών επιμένει σε αυτή τη στάση, για την οποία θα μπορούσαν οι εν Ελλάδι να πουν περισσότερα, αλλά αποφεύγουν να πράξουν τούτο για ευνόητους λόγους. Το θέμα είναι πολιτικό και ιδεολογικό. Το ζήτημα αφορά τη μάχη μεταξύ εκείνων που ακολουθούν πιστά τις λογικές του Βερολίνου για εδραίωση της γερμανικής ηγεμονίας και όσων μάχονται τις πολιτικές της λιτότητας.
Η πολιτική που ακολουθεί η Λευκωσία είναι μονοδιάστατη. Δεν εντάσσει τη διαχείριση της οικονομίας στο γεωστρατηγικό σχεδιασμό. Και αυτό δημιουργεί ένα κάδρο με δυο εικόνες. Η μια αφορά τους σχεδιασμούς για το φυσικό αέριο, την ανάπτυξη συμμαχιών στην περιοχή και από την άλλη είναι η μονόχνοτη προσαρμοστική πολιτική στους τροϊκανούς.
Να περάσουμε όμως και στην «απέναντι όχθη». Πώς θα αντιδρούσαν στην Κύπρο εάν η Αθήνα διατύπωνε δημοσίως και ευθέως μια νεοφανή θέση πως «ναι μεν υπάρχουν πολιτισμικοί και εθνικοί θεσμοί με την Κύπρο», αλλά τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας επιβάλλουν την ανάγκη να προσεγγίσει την Τουρκία; Ποια θα ήταν η αντίδραση στην Κύπρο σε μια θέση της Αθήνας πως ναι μεν θα ήταν καλό να λυθεί το Κυπριακό πρώτα και μετά να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις με την Τουρκία, αλλά μέχρι τότε καλός και ο τουρισμός, οι επενδύσεις, τα μορατόριουμ, οι συμφωνίες;
Ο υπουργός Οικονομικών μπορεί και δικαιούται να διαφωνεί με την ελληνική Κυβέρνηση, αλλά να μην προσπαθήσει τη στάση του αυτή να την παρουσιάσει ως να «συμπαρίσταται στην Ελλάδα». Δεν μπορεί να ξέρει το συμφέρον της Ελλάδας καλύτερα από τον Αλέξη Τσίπρα. Όπως δεν το ξέρει ούτε η κ. Μέρκελ.
Σημείωση: Ατυχής ο παραλληλισμός για το ψευδοκράτος και την εξάρτηση από την Τουρκία. Θα μπορούσαν να γίνουν πολλοί άλλοι παραλληλισμοί, αλλά δεν είναι του παρόντος.