Η αλλαγή του στρατιωτικού ρωσικού δόγματος
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Των Μιχαήλ Βασιλείου και Παντελή Καρύκα
Νέο στρατιωτικό δόγμα επεξεργάζεται η Ρωσία, το οποίο θα λαμβάνει υπόψη τις νέες απειλές που έχουν δημιουργηθεί κατά την ουκρανική κρίση, όπως αποκάλυψε, ο Μιχαήλ Ποπόφ, δεύτερος στην ιεραρχία σύμβουλος ασφαλείας του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Βάση του νέου δόγματος θα είναι η αντιμετώπιση της νέας ψυχροπολεμικής πραγματικότητας που βρίσκεται προ των πυλών.
Παράλληλα το νέο ρωσικό δόγμα θα λάβει υπόψη του και τις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο, μετά τη λεγόμενη «Αραβική άνοιξη», αλλά και τους κινδύνους που απορρέουν από την συριακή κρίση, όπως είπε ο Ποπόφ σε συνέντευξή του.
Η Ρωσία είχε αναθεωρήσει το στρατιωτικό της δόγμα το 2010, ώστε να αντιμετωπίσει την διεύρυνση του ΝΑΤΟ σε χώρες της ζώνης επιρροής της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης. «Ξένοι κορυφαίοι αξιωματούχοι κατηγορούν την ηγεσία της χώρας μου και δηλώνουν πως το ΝΑΤΟ δεν είναι εχθρός της Ρωσίας. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο; Μας βεβαιώνουν για τις καλές τους προθέσεις, όμως οι πράξεις τους άλλα δείχνουν», είπε ο Ποπόφ.
Σχολιάζοντας πληροφορίες που αναφέρουν ότι στην επικείμενη σύνοδο του ΝΑΤΟ βασικό θέμα θα είναι η ουκρανική κρίση, ο Ποπόφ αρκέστηκε να σχολιάσει: «Η Ρωσία εσκεμμένα χαρακτηρίστηκε ως εχθρός και η πολιτική που ακολουθεί θεωρήθηκε ως απειλή από το ΝΑΤΟ».
Περιθώρια για ιδιαίτερους σχολιασμούς δεν υπάρχουν ακόμα, παρά μόνον η παρατήρηση ότι όσο περνούν οι μέρες και οι μήνες, δύο τινά συμβαίνουν: Το πρώτο είναι, ότι Ρωσία και Ηνωμένες Πολιτείες είναι «κλειδωμένες» σε μια αντιπαράθεση που κατά βάθος καμιά από τις δυο δεν την επιθυμεί, αλλά είτε «γεράκια» επιβάλουν διπλωματική ακαμψία, είτε αμφότεροι προσπαθούν να μη θεωρηθεί ότι υποχωρούν, με αποτέλεσμα την κλιμάκωση.
Το δεύτερο είναι ότι πολλοί ίσως και να έχουν λησμονήσει και να αναπολούν τον Ψυχρό Πόλεμο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, ακόμα και με βάση έναν συνδυασμό των δυο τινών που περιγράφουμε στο παρών σχόλιο. Έξάλλου, συνήθως τέτοιες καταστάσεις σπανίως είναι το αποτέλεσμα ενός μεμονωμένου παράγοντα και η ερμηνεία τους είναι «πολυπαραγοντική».
Αυτό είναι εξόχως αποσταθεροποιητικό κι εάν δεν βρεθούν ηγεσίες που να αντιληφθούν την κρισιμότητα της κατάστασης, το μέλλον του κόσμου μας δεν θα είναι ρόδινο. Όποιος εκ των δύο θεωρήσει ότι θα «ηγεμονεύσει» τον κόσμο, θα διαπιστώσει στην πορεία, ότι οι σημερινές συνθήκες δεν ευνοούν την ανάδειξη «ηγεμόνων» και η εξέλιξη θα είναι αμοιβαία καταστροφική.
Εξάλλου, όλοι για πολυπολισμό μας έχουν μιλήσει, ενώ αν ασχοληθούμε με τη σφαίρα της διεθνούς οικονομίας, ο αμοιβαίος αυτοχειριασμός ίσως και να ωχριά μπροστά στην απειλή των πυρηνικών για την ανθρωπότητα…
Ένα χρήσιμο δυνητικό παράδειγμα προσφέρει το περίφημο «Ισλαμικό Κράτος». Εάν υποτεθεί ότι επί Ψυχρού Πολέμου οι Αμερικανοί υποστήριζαν τους Ταλιμπάν για να υπονομεύσουν τους Σοβιετικούς, πέραν του ότι τα αποτελέσματα τα είδαμε και τα καταγράψαμε, το να αξιοποιηθεί από τον οποιονδήποτε μια ισλαμιστική εξτρεμιστική δύναμη για να υπονομεύσει τον αντίπαλο, θα ήταν στρατηγική αυτοκτονίας.
Οι ΗΠΑ θα επιχειρήσουν να συμπήξουν τακτική συμμαχία με αυτούς που υποτίθεται ότι θέλουν να εξουδετερώσουν, με στόχο να αποσταθεροποιήσουν τον μουσουλμανικό ρωσικό Καύκασο; Ή οι Ρώσοι θα επιχειρήσουν να συμφωνήσουν με τέτοιες δυνάμεις, να μην επεκταθούν στον Καύκασο και σε αντάλλαγμα να λαμβάνουν υποστήριξη για να παγιδεύσουν τους Αμερικανούς σε περιοχές όπως η Μέση Ανατολή, για να μην μπορούν να ασχοληθούν με το ρωσικό «εγγύς εξωτερικό», ή να πληγούν ανεπανόρθωτα λόγω «στρατηγικής υπερεξάπλωσης»;
Η εξίσωση δεν βγαίνει και όσο συντομότερα συνειδητοποιήσουν οι στρατηγικοί αναλυτές – σχεδιαστές το επερχόμενο αδιέξοδο, τόσο περισσότερος χρόνος θα υπάρχει για να περιοριστεί η ζημιά.
ΠΗΓΗ: www.defence-point.gr