Η διάσωση του στρατιώτη Bowe Bergdahl…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ομιλούν όλοι, ομιλεί και ο ισλαμιστής Ταγίπ: Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ πληρώνουν την ανοχή που έδειξαν προς τον Ερντογάν, δριμύτατες κατηγορίες για υποκρισία αναφορικά με τη Γάζα
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι απίθανο να τελειώσει σύντομα εκτιμά η επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ: Προβλέπει αύξηση της ρωσικής επιθετικότητας
Της ΕΛΕΝΗΣ ΑΡΓΥΡΗ
Η λακωνική ενημέρωση του Λευκού Οίκου, ότι ο Πρόεδρος θα έκανε δήλωση το απόγευμα, αιφνιδίασε τους πάντες, καθώς ήταν γνωστό ότι ο Μπαράκ Ομπάμα δεν είχε προγραμματισμένες επαφές και συναντήσεις εκείνο το σαββατοκύριακο. Έτσι, όταν η αυτοκινητοπομπή του, επέστρεψε εσπευσμένα στην προεδρική κατοικία, από την στρατιωτική βάση FortBelvoir στην Βιρτζίνια, όπου ο Πρόεδρος απολάμβανε την μεσημεριάτικη λιακάδα παίζοντας γκολφ, η αγωνία έφτασε στην κορύφωσή της.
Στις 6.15 ακριβώς, βγήκε στον Κήπο των Ρόδων. Δεν ήταν μόνος, όπως θα περίμενε κανείς. Με το γνωστό σταθερό βήμα, κατευθύνθηκε προς το μικρόφωνο, έχοντας δύο παντελώς άγνωστους και εμφανώς αμήχανους μεσήλικες στο πλευρό του, για να ανακοινώσει ότι ο μοναδικός Αμερικανός αιχμάλωτος στο Αφγανιστάν, επιστρέφει στην πατρίδα μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια. Μια εξέλιξη, που σε συνδυασμό με την απόφαση περί οριστικής απόσυρσης όλων των Αμερικανών στρατιωτών έως το 2016 από το Αφγανιστάν -που είχε ανακοινώσει δύο ημέρες νωρίτερα από την στρατιωτική ακαδημία του WestPoint- θα μπορούσε να αποτελέσει επικοινωνιακό θρίαμβο για τον Μπαράκ Ομπάμα.
Όμως, κατά την άψογα σκηνοθετημένη και καλοστημένη σύντομη «παράσταση» που δόθηκε στους ανθισμένους κήπους του Λευκού Οίκου, κάτι έμοιαζε παράταιρο. Και δεν ήταν η αφγανική γλώσσα που χρησιμοποίησε ο πατέρας του λοχία για να καλωσορίσει νοητά τον γιο του, πίσω στην πατρίδα. Ήταν το γεγονός ότι οι πάντες –πέραν του στενού προεδρικού περιβάλλοντος και των μυστικών υπηρεσιών- σαστισμένοι, επιχειρούσαν να καταλάβουν για ποιο ακριβώς πράγμα μιλούσε ο Πρόεδρος. Και ταυτόχρονα αναζητούσαν στο διαδίκτυο πληροφορίες για τον… «ποιος είπαμε είναι ο αιχμάλωτος που απελευθερώθηκε;» Μόλις οι βασικές απορίες λύθηκαν, ο αρχικός αιφνιδιασμός, έδωσε την θέση του στην περηφάνια. Η οποία δεν κράτησε όμως πολύ. Το ίδιο και οι πανηγυρισμοί. Τα χειροκροτήματα σταμάτησαν απότομα, οι γονείς οδηγήθηκαν χωρίς περιττές εξηγήσεις στο λεωφορείο που θα τους πήγαινε πίσω στο Idaho και τα σημαιάκια στριμώχτηκαν βιαστικά και πάλι μέσα στα συρτάρια. Η γιορτή είχε τελειώσει πριν καν αρχίσει. Και αυτό γιατί μια μικρή λεπτομέρεια, έμοιαζε να λείπει από το κάδρο.
Τα μέλη του Κογκρέσου που άκουγαν τα νέα, σχεδόν μαρμαρωμένα, αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι πιάστηκαν στον ύπνο. Γερουσία και Βουλή των Αντιπροσώπων, βάσει νόμου (NationalDefenseAuthorizationAct), έπρεπε να είχαν ενημερωθεί τουλάχιστον 30 ημέρες πριν, ότι επίκειται μεταφορά κρατουμένων από το Γκουαντάναμο. Η βόμβα μεγατόνων, ότι πέντε πρώην υψηλόβαθμα στελέχη των Ταλιμπάν- που βρισκόντουσαν στην φυλακή γιατί αποτελούσαν τεράστια απειλή για την εθνική ασφάλεια- ανταλλάχθηκαν με τον νεαρό λοχία, και τώρα κυκλοφορούσαν ελεύθερα- έστω στο μακρινό Κατάρ και έστω υπό ασφυκτική παρακολούθηση- έσπειρε τον πανικό. Και έδωσε το έναυσμα για μια σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση, στην οποία άρχισαν να προστίθενται και οι, προφανώς υποκινούμενες πλην καλοδεχούμενες, μαρτυρίες στρατιωτών που χαρακτήριζαν τον Bergdahl, λίγο πολύ αυτόμολο. Λες και δεν είχαν ρωτηθεί και ξαναρωτηθεί από τις μυστικές υπηρεσίες, όλα αυτά τα χρόνια για τις συνθήκες εξαφάνισης του. Σαν να θυμήθηκαν αίφνης, ότι ο λοχίας δεν ήταν παλικάρι. Οι σκελετοί άρχισαν να βγαίνουν από τις ντουλάπες και οι κακεντρεχείς άρχισαν να σκιαγραφούν έναν στρατιώτη, που με λίγα λόγια δεν άξιζε να διασωθεί, γιατί «ποιος ξέρει, μπορεί τώρα να έχει γίνει και δικός τους». Οι σκηνές από την εξαιρετικά πετυχημένη σειρά Homeland άρχισαν να ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια του πάντοτε διψασμένου για θεάματα, ανατροπές και συγκινήσεις, αμερικανικού κοινού. Με αληθινούς πρωταγωνιστές αυτή την φορά. Μόνο που επειδή οι ταινίες εμπνέονται από την ζωή, αλλά σπανίως η ζωή θυμίζει καλογυρισμένη ταινία, στην θέση της δίμετρης, ξανθιάς CarrieMathison, το πιθανότερο είναι πως την ζωή του λοχία θα παρακολουθεί από εδώ και στο εξής λεπτό προς λεπτό μέσω μιας οθόνης υπολογιστή, ένας βαριεστημένος, κοντά την σύνταξη υπάλληλος των μυστικών υπηρεσιών.
«Λίγα λεπτά πριν εξαφανιστεί, στις 30 Ιουνίου του 2009, είπε ότι ήθελε να φύγει στα βουνά. Να πάει περπατώντας στην Ινδία» αποκάλυψε ένας συμπολεμιστής του, περιγράφοντας ένα ψυχικό παραλήρημα, που όμως δεδομένων των συνθηκών του Αφγανιστάν, δεν είναι ασύνηθες, όπως λένε βετεράνοι των αμερικανικών πολέμων. Αν λιποτάκτησε ή όχι, θα φανεί, αντέτειναν όσοι επικροτούν την απόφαση περί απελευθέρωσης του, και ο παραιτηθείς εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου JayCarney είπε ότι «αν κάποιος φίλος μας, πέσει από το πλοίο, πρώτα τον σώζουμε και μετά εξακριβώνουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έπεσε στο νερό. Δεν μας ενδιαφέρει αν γλίστρησε, αν ήθελε να αυτοκτονήσει ή αν κάποιος τον έσπρωξε.» Όπως δήλωσε ο αρχηγός του γενικού επιτελείου στρατού των ΗΠΑ, στρατηγός MartinDempsey, το Πεντάγωνο θα αξιολογήσει με προσοχή ενδεχόμενα πειθαρχικά παραπτώματα εκ μέρους του. «Προς το παρόν όμως» πρόσθεσε «θεωρείται αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Αμερικανού Προέδρου TonyBlinken, είπε στο CNN, ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη ότι ο Bergdahl ασπάστηκε το Ισλάμ, ότι ορκίστηκε σε ιερό πόλεμο κατά των ΗΠΑ και ότι ενστερνίστηκε την ιδεολογία των Ταλιμπάν. «Είναι τελείως αυθαίρετο να ακούγεται κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον πριν ακούσουμε και την δική του εκδοχή της ιστορίας. Πέρασε πέντε χρόνια στην αιχμαλωσία και τώρα τον καταδικάζει η κοινή γνώμη χωρίς στοιχεία; Δεν του αξίζει κάτι τέτοιο» πρόσθεσε.
Σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση, οι επιτελείς του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου (NSC) ενημέρωσαν την Γερουσία για την απόφαση τους να προχωρήσουν στην απελευθέρωση και την ανταλλαγή χωρίς να έχουν ενημερώσει προηγουμένως, ως όφειλαν, το Κογκρέσο. Ενώπιον των καχύποπτων βλεμμάτων των εκπροσώπων του λαού, υποστήριξαν ότι αν είχε δημοσιοποιηθεί νωρίτερα η επικείμενη απελευθέρωση, για την οποία οι διαπραγματεύσεις βρισκόντουσαν σε εξέλιξη εδώ και χρόνια, η ζωή του 28χρονου λοχία θα έμπαινε σε κίνδυνο και η συμφωνία θα δυναμιτιζόταν. «Επρόκειτο για την κατάλληλη ευκαιρία. Και ίσως την τελευταία ευκαιρία, μιας και όσο μειώνονται οι αμερικανικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν, τόσο θα μειωνόταν και το διαπραγματευτικό και επιχειρησιακό μας χαρτί, για την απελευθέρωση» είπε ο Λευκός Οίκος στην Γερουσία, για να προσθέσει ότι σύμφωνα με απόρρητο βίντεο που είχε στα χέρια της η κυβέρνηση από τον περασμένο Δεκέμβριο, ήταν πασιφανές ότι η κατάσταση της υγείας του Bergdahl είχε επιδεινωθεί δραματικά, το τελευταίο διάστημα.
Τα μέλη της Γερουσίας, δεν φαίνεται πως πείστηκαν, όμως επειδή κάθε σωστός Αμερικάνος οφείλει να είναι πάνω από όλα πατριώτης και να πιστεύει ακράδαντα ότι «η πατρίδα δεν εγκαταλείπει ποτέ τους ένστολους που θυσιάζονται για τις αμερικανικές αξίες», στρέφουν τώρα τα βέλη τους στο περιεχόμενο της συμφωνίας. Δηλαδή στους πέντε Ταλιμπάν, που βρίσκονται στο Κατάρ. Και η αλήθεια είναι πως ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου πιάστηκε αδιάβαστος στο πιο ουσιαστικό ερώτημα. Τι γίνεται μετά τον ένα χρόνο; Βάσει της συμφωνίας που επιτεύχθηκε οι πέντε εξτρεμιστές, είναι υποχρεωμένοι να μείνουν στο Κατάρ για ένα χρόνο και η κυβέρνηση της χώρας έχει δεσμευθεί ότι θα τους έχει υπό στενή παρακολούθηση για να μην «λοξοδρομήσουν» και πάλι στρεφόμενοι κατά των ΗΠΑ. Μετά όμως από τον ένα χρόνο, τι γίνεται; Ο JayCarney παρέπεμψε νευρικά, στο Υπουργείο Αμύνης για περισσότερες λεπτομέρειες, κάτι που αντί να καθησυχάσει, αύξησε την αγωνία. Ο Υπουργός Εξωτερικών JohnKerry είπε με νόημα στην πρώτη δημόσια τοποθέτηση του επί του θέματος, ότι «δεν υποστηρίζω ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα οι πέντε Ταλιμπάν, να επιχειρήσουν και πάλι να εμπλακούν σε σχέδια εναντίον μας. Υποστηρίζω όμως, ότι σε περίπτωση που αποπειραθούν να πράξουν κάτι τέτοιο, μπορεί και να σκοτωθούν. Αν παραβιάσουν τους όρους αποφυλάκισης τους, είμαστε σε θέση να τους αντιμετωπίσουμε. Ας μην έχει κανείς για αυτό, καμία αμφιβολία». Και μπορεί να μην αναφέρθηκε ευθέως στην χρήση των drones, αυτό όμως εννοούσε, όπως λένε αναλυτές, οι οποίοι επισημαίνουν ότι έκανε αυτήν την αινιγματική δήλωση, για να μην ξεχνάει κανείς, ποιο είναι το αφεντικό. Ο Υπουργός Αμύνης ChuckHagel, μιλώντας για το θέμα στην αρμόδια Επιτροπή Αμυντικών Υπηρεσιών της Βουλής των Αντιπροσώπων, είπε πριν από λίγες ώρες, ότι δεν θα έβαζε ποτέ την υπογραφή του σε μια απόφαση που θα έθετε σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια. «Έλαβα υπόψη μου το ρίσκο πολύ μα πολύ σοβαρά (ή όπως αλλιώς θέλει να μεταφράσει κανείς το damnseriously που χρησιμοποίησε)».
Ο Πρόεδρος Ομπάμα, είπε πεισματικά από τις Βρυξέλλες, ότι δεν προτίθεται να προβεί σε καμία απολύτως απολογία για την απόφαση του. «Δεν θα απολογηθώ που βοήθησα έναν νέο άνθρωπο να επιστρέψει στην αγκαλιά των γονιών του» είπε, υπεραμυνόμενος και της απόφασης του να προσκαλέσει τους γονείς του στον Λευκό Οίκο. Μια εικόνα που όπως είπαν πολλοί, μπορεί να κοσμεί την οικεία της οικογένειας Bergdahl για όλες τις επόμενες γενιές, θα στοιχειώνει όμως τον Πρόεδρο μέχρι το τέλος της θητείας του. «Δεν απολογούμαι που τους ήθελα δίπλα μου σε μια τέτοια στιγμή. Όλα αυτά τα χρόνια μοιράζομαι το πένθος οικογενειών που τα παιδιά τους δεν γυρίζουν πίσω. Αυτή την χαρά ήθελα να την μοιραστώ μαζί τους.»
Και μπορεί στο Homeland, οι σκηνές απελευθέρωσης του λοχία NicholasBrody, να μην αποτυπώθηκαν με κάθε λεπτομέρεια ελλείψει τηλεοπτικού χρόνου, οι στιγμές της απελευθέρωσης όμως του BoweBergdahl έκαναν το γύρω του κόσμου, δευτερόλεπτο προς δευτερόλεπτο. Δύο, σοκαριστικά διαφορετικοί πολιτισμοί συναντιούνται για ελάχιστα λεπτά, σε μια νοητή γραμμή πρόσκαιρης ανακωχής και ο εχθρός ξαφνικά αποκτά πρόσωπο και για τους μεν και για τους δε. Οι μεν, με το ταλαιπωρημένο άσπρο ημιφορτηγό, οι δε με τα blackhawks. Οι μεν με τις παραδοσιακές άσπρες κελεμπίες, οι δε με την άνεση των πολιτικών ρούχων και των διόπτρων νυχτερινής οράσεως. Οι μεν με τους οπλισμένους με καλάσνικοφ γενειοφόρους Ταλιμπάν, ακροβολισμένους στους αφιλόξενους αφγανικούς λοφίσκους, οι δε με την πολυτέλεια των κατασκοπευτικών δορυφόρων και των αόρατων συστημάτων παρακολούθησης, απόλυτα συντονισμένους να φυλάνε τα νώτα τους.
Οι βιαστικές χειραψίες που ανταλλάσσονται, το αυτοσχέδιο λευκό σημαιάκι της ειρήνης που ανεμίζει δεμένο πρόχειρα σε ένα κοντάρι και ο αστραπιαίος έλεγχος στο σώμα του Bergdahl για την επιβεβαίωση ότι δεν φέρει εκρηκτικά, κυριαρχούν στο ερασιτεχνικό βίντεο, θυμίζοντας πράγματι ταινία. Ο λοχίας, σαστισμένος, συνομιλεί με έναν εκ των δεσμωτών του και ανοιγοκλείνει τα μάτια σαν να έχει ξεσυνηθίσει το φως. Το βλέμμα κενό. Γνώριμο όμως, σαν τα βλέμματα που συναντάς εδώ στην Αμερική και αυτομάτως αντιλαμβάνεσαι ότι «αυτός από κάποιο μέτωπο έχει επιστρέψει». Μπαίνοντας στο ελικόπτερο ο Bergdahl γράφει τα αρχικά SF (SpecialForces) σε ένα χάρτινο πιατάκι και το δείχνει στους διασώστες, τείνοντας το τρεμάμενο ταλαιπωρημένο χέρι του. Αυτοί του γνέφουν καταφατικά, και του απαντούν «σε ψάχναμε εδώ και πολύ καιρό». Αυτός φέρεται να ξεσπά σε λυγμούς. Το βίντεο ολοκληρώνεται με το μήνυμα των Ταλιμπάν «μην έλθεις ποτέ ξανά στο Αφγανιστάν». Αδιευκρίνιστο αν απευθύνεται στο νεαρό Αμερικάνο ή στους Αμερικανούς όλου του κόσμου. Η δεύτερη σειρά της ιστορίας συνεχίζεται, από τα δύσβατα εδάφη του ανατολικού Αφγανιστάν στην πρωτεύουσα του έθνους, την Ουάσιγκτον.