Ερημος και οάσεις στην Ελλάδα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Βόρεια Μακεδονία απομακρύνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά την εκλογή των «εθνικιστών» εκτιμά ο Γερμανικός Τύπος: Επιδείνωση των σχέσεων με Ελλάδα και Βουλγαρία
Η Ελλάδα θα υπερψηφίσει τη συμμετοχή της Παλαιστίνης, με ειδικά δικαιώματα, στη Γ.Σ. του ΟΗΕ: Η ψήφος δεν σημαίνει αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους στα Ηνωμένα Εθνη
Του Γιάννη Λούλη – www.ethnos.gr
Ποιος λογικός άνθρωπος δεν θα ήθελε να είναι αισιόδοξος για την πορεία της χώρας; Ποιος ρεαλιστής όμως, αναγνωρίζοντας θετικά βήματα, μπορεί να εξωραΐζει τη σκληρή πραγματικότητα; Η πραγματικότητα είναι ωμή: η έρημος την οποία έχει να διαβεί η χώρα είναι μεγάλη. Οι οάσεις είναι λίγες στο οικονομικό πεδίο και ακόμη πιο λίγες στο πολιτικό. Τούτο συμβαίνει, αν και όντως ακραίοι κίνδυνοι (όπως το Grexit) έχουν απομακρυνθεί.
Το λεγόμενο «πρωτογενές πλεόνασμα» είναι όντως ένα δημοσιονομικό βήμα. Ομως, δεν είναι κοσμογονικό όπως παρουσιάζεται προπαγανδιστικά. Αλλωστε, ο τρόπος υπολογισμού του από τους εταίρους μας είναι αμφιλεγόμενος, σε μια προσπάθειά τους να σταθεροποιήσουν την εικόνα μιας ευρωζώνης που ανακάμπτει. Τούτο ακριβώς κατήγγειλε ο έγκυρος Guardian στις 23-4-14 δια του κεντρικού οικονομικού σχολιαστή του κάνοντας λόγο για «στατιστικά μαγειρέματα». Με τη σειρά της, η κορυφαία οικονομική εφημερίδα Financial Times (26-4-14) έγραψε πως η Ελλάδα θα χρειαστεί 14 δισ. τον επόμενο χρόνο. Ταυτόχρονα, και τα δικά μας στοιχεία δείχνουν πως οι οφειλές σε ιδιώτες συν οι «λευκές τρύπες» σε νοσοκομεία, Ταμεία και οι καθυστερήσεις συντάξεων, υπερβαίνουν αισθητά το «πλεόνασμα».
Τα δομικά προβλήματα της οικονομίας παραμένουν. Οι εξαγωγές μειώνονται. Οι ιδιωτικές επενδύσεις συρρικνώνονται. Η ανταγωνιστικότητα βρίσκεται στον βυθό. Οι δαπάνες στο κράτος μπορεί να μειώνονται, όμως οι δομές του παραμένουν αναλλοίωτες: πελατειακές, γραφειοκρατικές, αναποτελεσματικές, εστίες διαφθοράς. Πώς λοιπόν να έρθουν επενδύσεις στη χώρα; Ιδίως μάλιστα με ένα χαοτικό φορολογικό σύστημα. Ηδη μαθαίνουμε πως το κράτος αδυνατεί να εντοπίσει 500 φορείς, εδώ και δύο χρόνια, που λογικά θα πρέπει να κλείσουν. Σε όλες τις θέσεις-κλειδιά του κράτους βρίσκονται ανίκανοι κομματικοί. Πώς να γίνουν λοιπόν μεταρρυθμίσεις, που αποτελούν το όχημα ανάπτυξης και οι οποίες τώρα σέρνονται;
Στα οικονομικά δομικά προβλήματα προστίθενται και τα πολιτικά: κόμματα, αντιμεταρρυθμιστικά, πελατειακά, συγκρουσιακά. Σε καμιά χώρα της ευρωζώνης δεν υπάρχει τέτοια πόλωση μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Σε καμία δεν υπάρχει τέτοια απαξίωση του κομματικού συστήματος. Πουθενά δεν υπάρχει τόσος λαϊκισμός και παλαιοκομματισμός. Γι’ αυτό άλλωστε οι οάσεις για τη σωτηρία της χώρας είναι τόσο λίγες. Με μια πολύχρονη κρίση να φαντάζει ως το πιο πιθανό σενάριο.
* Ο Γιάννης Λούλης Πολιτικός αναλυτής, επικοινωνιολόγος, συγγραφέας