Η στιγμή της αλήθειας για την Ευρωζώνη…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ύστερα από τέσσερα περίπου χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης στην ευρωζώνη, η στιγμή της αλήθειας πλησιάζει, υποστηρίζει ο Simon Nixon, εκ του συντακτικού επιτελείου της WALL STREET JOURNAL, με αφορμή την πρόταση των Βρυξελλών για τη δημιουργία μιας τραπεζικής ένωσης, σε άρθρο του με τίτλο «Agenda: Euro-Zone Chiefs Face Moment of Truth in Handling Crisis» στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας.
Όπως τονίζει ο Nixon, οι επικριτές που θεωρούν ότι η πρόοδος ως προς τη σύσταση τραπεζικής ένωσης υπήρξε ιδιαιτέρως βραδεία, υποτιμούν το μέγεθος των βημάτων που έπρεπε να ληφθούν, όπως τη δημιουργία μιας ενιαίας ευρωπαϊκής βίβλου κανονισμών με ενσωματωμένους τους νέους κανονισμούς Basel III, τη σύσταση ενός Ενιαίου Μηχανισμού Επιτήρησης για την επίβλεψη των 6.000 περίπου πιστωτικών οργανισμών της ευρωζώνης, καθώς και τη συμφωνία τον περασμένο μήνα των ενιαίων κανονισμών για την αντιμετώπιση του προβλήματος των χρεοκοπημένων τραπεζών.
Σίγουρα, συνεχίζει ο αρθρογράφος, η πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχει μειονεκτήματα, παρά τον ισχυρισμό της Επιτροπής ότι πρόκειται για ένα νομικώς στιβαρό οικοδόμημα, καθώς βασίζεται σε κανόνες που αποσκοπούν στην προστασία της ακεραιότητας της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς, αντί για κανονισμούς που αφορούν στους εργαζόμενους της ευρωζώνης.
Ωστόσο, η αποτυχία για την ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης θα αποστείλει ένα ιδιαιτέρως αρνητικό μήνυμα στον κόσμο ότι η ευρωζώνη είναι ανίκανη να θέσει το χρηματοπιστωτικό της σύστημα σε βιώσιμο δρόμο, ενώ το γεγονός ότι η Γερμανία δεν φέρει βέτο στην πρόταση της επιτροπής αυξάνει την πίεση για εξεύρεση συμβιβασμού.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΩΝ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝ ΤΗΣ ΕΕ
Ο Wolfgang Münchau ασκεί κριτική στους τεχνοκράτες αξιωματούχους της ευρωζώνης, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι λαβαίνουν μέτρα προς αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά κατ’ ουσίαν χρονοτριβούν (άρθρο γνώμης στους FINANCIAL TIMES υπό τον τίτλο «The Dangers of Europe’s Technocratic Busybodies»).
Στην περίπτωση της τραπεζικής ένωσης δεν υπάρχει συμφωνία για κοινή υπαιτιότητα και κοινή ασφάλιση. Τα €60 δις του ESM για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αποτελούν ξεκάθαρη εξαπάτηση και συνιστούν, κατά τον Jeroen Dijsselbloem, μια απλή πολιτική ένδειξη.
Ο Münchau αναμένει την ίδια αντιμετώπιση όσον αφορά στον αποπληθωρισμό. Δεν υπάρχει συναίνεση στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ για την μείωση των επιτοκίων και την αγορά ομολόγων, με αποτέλεσμα να επικρατήσει για άλλη μια φορά, το ‘φαίνεσθαι’ επί της ουσίας.
Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι υπονοούν ότι τα χειρότερα είναι πίσω μας. Ωστόσο οι οικονομίες της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, της Κύπρου, της Ισπανίας και της Ιταλίας κατέρρευσαν και συνεχίζουν να συρρικνώνονται. Η ανεργία βρίσκεται σε ύψη ρεκόρ και αυξάνεται.
Οι αξιωματούχοι κάνουν προβλέψεις τα τελευταία τέσσερα χρόνια για επικείμενη ανάκαμψη και κάθε χρόνο κάνουν λάθος. Έτσι, καταλήγει, όταν λένε πως πραγματοποίησαν περισσότερα από όσα θα φανταζόταν κανείς, απλά παραδέχονται ότι ακολουθούν και άλλα άσχημα νέα, ότι έχουν καθυστερήσει οικτρά και ότι δεν ενδιαφέρονται για όσα συμβαίνουν στην οικονομία.
http://www.ft.com/cms/s/0/3b2d9f32-ea3d-11e2-b2f4-00144feabdc0.html