Χάιδεψε το φαλακρό κεφάλι σου κι αγάπησε το: Ο καρκίνος πάντα κτυπά ύπουλα…
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Της Έλλης Αυξεντίου
Είναι κι αυτή η εξέταση, που σου καθορίζει τη ζωή, στην αλλάζει. Προ καρκίνου και μετά καρκίνου, εποχή. Είναι η ζωή που συνεχίζει για τους γύρω σου και εσύ παραμένεις θεατής, μετρώντας του κόκκους από την προσωπική σου κλεψύδρα.
Είναι που θες επιτέλους να ζήσεις. Και κάπου εκεί, αποφασίζεις να παλέψεις. Να παλέψεις με όλο σου το είναι για να συνεχίσεις. Να μην υπάρχεις. Να ζεις, να γεύεσαι και να ρουφάς μέχρι και την τελευταία στιγμή από το ποτήρι και να θυμάσαι πόσο ωραία είναι η ζωή αλλά και το πόσο πάλεψες για να την κερδίσεις. Αρκετά ανέπνεες απλά, τόσα χρόνια.
Οι γύρω σου, αρχικά σε αντιμετωπίζουν άθελα τους, ως μελλοθάνατο. Εσύ, όμως που έχεις ανακαλύψει μια τεράστια εσωτερική δύναμη, που δεν ήξερες καν ότι διέθετες, τους υπόσχεσαι μέσα από τις πράξεις σου και τις αντοχές σου πως θα νικήσεις. Θα τον τραβήξεις το δαίμονα, από τα κέρατα και θα του τα ξεριζώσεις.
Βλέπεις τον εαυτό σου και το σώμα σου να αλλάζει. Ένα σώμα από ουλές αλλά παράλληλα και ένα πλέγμα από λουλούδια, από χρώματα, από ζωή… Είναι στιγμές που κοιτιέσαι στον καθρέφτη κι αναρωτιέσαι ποια/ ποιος είσαι. Οι σταγόνες από τις χημειοθεραπείες κυλούν στις φλέβες σου, δηλητηριάζουν τον οργανισμό σου, αλλά ξέρεις πως αυτές θα σε σώσουν, αυτές και η πίστη προς τον εαυτό σου.
Στους εμετούς και στις ζαλάδες σου, να μην σταματήσεις να γελάς. Χάιδεψε το γυμνό κεφάλι σου και αγάπησε το. Και να θυμάσαι πως ο άνθρωπος για να σωθεί, πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του. Κι αυτός που γονατίζει μπροστά στο Θεό αλλά δε χάνει τη ψυχή του, να ξέρεις πως λυγίζει ακόμα και το ατσάλι.
Κι όσο ο κερατάς ο καρκίνος θα επιτίθεται, εσύ να μην παραδίνεσαι, να του εναντιώνεσαι όλο και πιο πολύ… Θα ζήσω και θα γεράσω, να λες. Και το ξέρεις πολύ καλά, πως δε θα παραπονιέσαι πια για τις ρυτίδες σου , για τις άσπρες τρίχες σου αλλά ούτε και για τις ουλές σου…. Είναι η ζωή σου. Γιατί καρκίνος δε σημαίνει απαραίτητα θάνατος, αλλά και ζωή…
- Υστερόγραφο: Για όλους όσους πολέμησαν… Για όλους όσους έφυγαν, για όλους όσους παρέμειναν…