Εκτός πολιτικών παιγνιδιών η έξοδος από το Μνημόνιο




Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Μας είπαν, λοιπόν, με μισόλογα θα έλεγα, πως ο κύβος ερρίφθη και η διαδικασία εξόδου της Ελλάδας από το Πρόγραμμα συμφωνήθηκε και ξεκίνησε στη διάρκεια της συνάντησης της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ με τον υπουργό Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη και τους υπολοίπους απεσταλμένους του Αντώνη Σαμαρά. Δεν πέρασαν παρά μερικές ώρες για να διαπιστώσουμε ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι…

Εάν αυτή ήταν η αλήθεια –διότι πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν- θα επρόκειτο περί μίας εξαιρετικής εξέλιξης. Πέρα από συμπάθειες και αντιπάθειες, όποιος τερματίσει αυτή την ανεξέλεγκτη λιτότητα, που κατέστρεψε κάθε ίχνος ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας, θα δικαιούται των συγχαρητηρίων μας, είτε είναι ο κ. Σαμαράς, είτε λέγεται Τσίπρας. Η λιτότητα και οι υψηλοί φόροι, σε συνδυασμό με τη ανεργία που ξεπέρασε το 26%, και οι συνεχείς απαιτήσεις της Τρόικα για επιπρόσθετα μέρα, εξαφάνισαν την ελπίδα από τις καρδιές των πολιτών. Δεν ελπίζουμε σε τίποτα. Οι περισσότεροι «πνιγμένοι» στα δάνεια, δεν βλέπουμε φως.

Εάν η απόφαση ήταν μία καθαρή έξοδος από το Μνημόνιο, χωρίς αστερίσκους και όρους, θα έπρεπε να δείξουν θάρρος και τόλμη οι αντίπαλοι του κ. Σαμαρά και να αποδεχθούν όχι την ήττα τους, αλλά μία πικρή νίκη του σημερινού πρωθυπουργού, η οποία επισκιάζεται από τη φτώχεια και την εξαθλίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Δυστυχώς, έχουμε φτάσει να χαιρόμαστε για αυτονόητα πράγματα, και η έξοδος από το Μνημόνιο είναι ένα χαρμόσυνο γεγονός, που έπρεπε να συμβεί πριν πολύ καιρό. Θυμάμαι ότι ο τότε γενικός διευθυντής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, αμέσως μετά την ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό το Μάιο του 2010, με καθησύχαζε ότι θα περάσουν τα δύο χρόνια γρήγορα!!! Ηδη έχουμε φτάσει στον πέμπτο χρόνο… Μου είχε τονίσει και κάτι άλλο ο Στρος Καν: ότι «η υλοποίηση του Προγράμματος ήταν απαραίτητη προϋπόθεση» (για να μην καταστεί το Μνημόνιο «κατάρα», θα πρόσθετα εγώ).

Η αλήθεια είναι ότι προκλήθηκε τέτοιο σοκ, όταν από τη μία στη στιγμή στην άλλη η Ελλάδα και οι πολίτες βρέθηκαν ενώπιον της πτώχευσης, που κατέρρευσε κάθε προσπάθεια αναχαίτισης της τεράστιας οικονομικής κρίσης. Τα λάθη των προηγούμενων ετών συσσωρεύτηκαν και έγιναν «ατομική βόμβα».

Εκφράζω την ευχή, όπως οι δηλώσεις και οι ενημερώσεις που έγιναν από τον υπουργό Οικονομικών και τους συνεργάτες του, για το «άνοιγμα της βεντάλιας» και για την έναρξη των συζητήσεων με το ΔΝΤ με στόχο τον τερματισμό του «Ελληνικού Προγράμματος» είναι αληθινές. Διότι εάν δεν είναι, και η εθνική υπόθεση της εξόδου από το Μνημόνιο θα «τραυματιστεί», και ο κόσμος θα εκνευριστεί με την κοροϊδία που επιχειρείται. Και επειδή όλη αυτή η υπόθεση της εξόδου λέγεται ότι επισπεύδεται για πολιτικούς λόγους –αυτό ισχυρίζονται οι αντίπαλοί του κ. Σαμαρά- την οργή του λαού θα την δεχθεί ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος θα πονέσει στις εκλογές όποτε και αν γίνουν.

Αντιθέτως, εάν η προσπάθεια απεμπλοκής είναι ειλικρινής και δεν εμπεριέχει πολιτικό δόλο, ο λαός θα την εκτιμήσει, όπως και τις ενέργειες της παρούσας κυβέρνησης. Βεβαίως, η δικαιολογημένη οργή των πολιτών έχει ξεχειλίσει και ειλικρινά ουδείς μπορεί να γνωρίζει τι θα «γεννήσουν» οι κάλπες όταν στηθούν. Αυτό βεβαίως που προέχει, είναι να τερματιστεί μία δια παντός αυτό το άνευ προηγουμένου δράμα του ελληνικού λαού, που στο επίπεδο της οικονομίας τείνει να ξεπεράσει και τις καταστροφικές συνέπειες του εμφυλίου πολέμου…

Η Ελλάδα -όπως πολύ ορθά ανέφεραν οι αξιωματούχοι της Τρόικα- χρειάζεται συναίνεση για να εξέλθει της κρίσης. Οι εκλογές ας περιμένουν για μερικούς μήνες, διότι δεν θα προσφέρουυν λύσεις, αλλά μία παρατεταμένη ακυβερνησία…

Το κείμενο, με άλλη μορφή, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, την Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014 – www.epikaira.gr

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: