Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ, Ναυτεμπορική Μαρξ, Λένιν, Μάο και τώρα…Σι Τζιπίνγκ. Ο Κινέζος πρόεδρος μπαίνει πλέον στο πάνθεον
Του ΜΙΧΑΛΗ ΨΥΛΟΥ «Οι Πλούσιοι έχουν γίνει πλουσιότεροι από ποτέ, στη διάρκεια της πανδημίας». Όχι δεν
Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ* Δύσκολα ξεφεύγουμε από τα φαντάσματα του παρελθόντος. Μας ελκύουν καθοριστικά στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε το παρόν και να προβλέψουμε το μέλλον.
Του Πανίκου Παναγιώτου Στο όνομα της εργατικής τάξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης έχουν γίνει μεγάλες επαναστάσεις, αιματηρές εξεγέρσεις, έχουν δημιουργηθεί σοβιετικές δημοκρατίες, κυβέρνησαν λαϊκά και στρατιωτικά καθεστώτα, ιδρύθηκαν ακόμα και συνεργατικές τράπεζες, επιβλήθηκαν φασιστικής μορφής άθλια μνημόνια και περικοπές για «οικονομική προσαρμογή» μετά από κλοπές και απάτες, ενώ ολόκληρες υπερδυνάμεις (βλέπε Κίνα) εδραίωσαν ακραίες κερδοσκοπικές […]
Tου Ishaan Tharoor (*) H 200ή επέτειος από τη γέννηση του Μαρξ σήμανε πολλά πράγματα για πολλούς και πολύ διαφορετικούς ανθρώπους. Το Σαββατοκύριακο, οι αρχές της δυτικογερμανικής πόλης Τρίερ, όπου γεννήθηκε ο Μαρξ το 1818, αποκάλυψαν ένα γιγάντιο, κινεζικής κατασκευής, άγαλμα του φιλοσόφου.
Του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη Το νέο έτος –πριν ακόμη περάσει το «πολιτικό κλίμα» σε αντιπαραθέσεις– είναι πρόσφορο για αναστοχασμό. Προκειμένου δε να αναστοχαστούμε γενικώς, αποφάσισα να φέρω προς προβληματισμό το παρόν κείμενο.
Επανάσταση των λαών ή πραξικόπημα, ταυτισμένη με τον “επάρατο” σταλινισμό ή …διαχωρισμένη απ’ αυτόν και μορφοποιημένη ως Ουτοπία, παγκόσμια τομή “ασυνέχειας μέσα στη συνέχεια της ανθρώπινης περιπέτειας, ματαιωμένο κεφάλαιο της Ιστορίας ή απλώς μέρος του νήματος που τη διατρέχει, στοιχείο της αέναης πάλης ανάμεσα στο ιδεώδες και το ρεαλιστικό”, η Οκτωβριανή επανάσταση του 1917, αποτελεί […]
Του ΠΑΝΟΥ ΤΡΙΓΑΖΗ* «Εφοδο στον Ουρανό» είχε χαρακτηρίσει ο Μαρξ την Κομμούνα του Παρισιού του 1871. Μια γνήσια λαϊκή επανάσταση, που δεν μακροημέρευσε, άφησε, όμως, πίσω της ένα ανυπέρβλητο παράδειγμα κοινωνικής χειραφέτησης και αυτοδιοίκησης.
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ Δυστυχώς δεν άνοιξε η πόρτα του φρενοκομείου, αλλά, όπως όλα δείχνουν, η πόρτα έκλεισε πίσω μας για τα καλά. Και όλοι βρισκόμαστε πια εγκλωβισμένοι σε αυτό το φρενοκομείο ημίτρελων, συμπλεγματικών, φρενοβλαβών.
Της Ευθυμίας Γιώσα Παρακολουθώντας εδώ και περίπου ένα μήνα την εξέλιξη της υπόθεσης του εξαφανισθέντα Βαγγέλη Γιακουμάκη και τις πολλές συζητήσεις που προέκυψαν με θέμα τον σχολικό εκφοβισμό και τη θυματοποίηση, αναρωτήθηκα πόσες κοινωνίες, ανά τον κόσμο, δημιουργήθηκαν και συνεχίζουν να υφίστανται με βασικούς όρους εκείνους του θύτη και του θύματος. Το εντυπωσιακότερο, δε, είναι ότι […]