Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Τα παιδιά κανονικά δεν πρέπει να αφηγούνται ιστορίες… Πόσο μάλλον ιστορίες που να εμπεριέχουν μέσα τη λέξη, καρκίνος, χημειοθεραπεία, μάχη για τη ζωή… Κι όμως αν και σπάνια νόσος για ένα παιδί, αποτελεί δυστυχώς τη συχνότερη αιτία θανάτου, παρ’ ότι ιάσιμος.
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ «Δεν θυμάμαι και πολλά από το πρώτο διάστημα της αρρώστιας. Ήταν, άλλωστε, πολύ ξαφνικό όλο αυτό. Δεν είχε συμπτώματα, τίποτα δεν μας είχε χτυπήσει καμπανάκι ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί μας. Ακόμη κι όταν βγήκαν τα πρώτα αποτελέσματα και μου είπε η παιδίατρος της ότι έχει λευχαιμία, δεν ήξερα […]
Της ΕΛΛΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ Είναι 12 χρονών και τη λένε Ελένη Θωμά. Της ζήτησα μέσα από μια μια ζωγραφιά και μια επιστολή να μας αποτυπώσει την εμπειρία της, τα συναισθήματα της για τον παιδικό καρκίνο. Τι ήταν για την Ελένη ο παιδικός καρκίνος; Τι θυμάται;
“Με λίγη δύναμη και πίστη στο Θεό, όλα μπορούν να γίνουν… Γι’ αυτό ποτέ στη ζωή σας, μην πείτε δεν μπορώ, αλλά μπορώ και θα τα καταφέρω”…