Του Λουτσάνο Φλορίντι* Η ιταλική δημοκρατία πάσχει από μία ασθένεια που λέγεται λαϊκισμός. Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αυτό συνέβη είναι πέρα για πέρα σημαντική, ώστε να μην ξανακυλήσουμε. Όμως, για να ιαθεί χρειάζεται μία νέα θεραπεία, κι όχι δάκρια, αλληλοκατηγορίες, ή τύψεις. Ευελπιστώ πως εκείνοι που έχασαν στις τελευταίες εκλογές το γνωρίζουν […]
Του ΣΠΥΡΟΥ ΛΟΥΚΟΥΔΗ Ας υπενθυμίσω ότι μόλις πριν από δυο χρόνια ο κυβερνητικός εταίρος και Υπουργός Άμυνας επισκέπτεται τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και με λυγμούς του λέει: «Μακαριότατε, εάν εσείς μου ζητήσετε να ρίξω την κυβέρνηση θα το κάνω» (Ρεπορτάζ, 9-10-2016).
Του Johannes Thumfart Πολιτισμικά ορόσημα όπως το θεμελιώδες δικαίωμα ασύλου και τα ανοιχτά σύνορα στην Ευρώπη τίθενται σε κίνδυνο λόγω της ανόδου του ακροδεξιού λαϊκισμού . Οι λόγοι για αυτήν την εξέλιξη είναι αρκετά διαφορετικοί σε τοπικό επίπεδο.
ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ Θεωρώ τον εαυτό μου περιβαλλοντικά ενήμερο. Έπρεπε όμως να επισκεφτεί την Ελλάδα ο διάδοχος του Βρεττανικού θρόνου, ο Τσάλρς με τη γυναίκα του την Καμίλλα, για να ευαισθητοποιηθώ στο παγκόσμιο περιβαλλοντικό πρόβλημα που προκύπτει από την χρήση των πλαστικών καλαμακίων.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Την εξωφρενική σκηνή περιγράφει ο Ian Bremmer, πρόεδρος του Eurasia Group και αναλυτής του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου CBS News για θέματα διεθνών σχέσεων.
Του Νίκου Μελέτη Την ώρα που ο κ. Ζόραν Ζάεφ αποφάσισε να επιδοθεί και ο ίδιος στο δημοφιλές «σπορ» της συνωμοσιολογίας, ανακαλύπτοντας ελληνικό δάκτυλο με ρωσικό κίνητρο, πίσω από την υποκίνηση αντικυβερνητικών …ταραχών, σήμερα και τυπικά ξεκινά η διαδικασία προετοιμασίας για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΠΓΔΜ με την Ε.Ε., παρουσία και του Επιτρόπου […]
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΦΙΔΑ Παραδοσιακά, τουλάχιστον από το 1975 και μετά, Ρώσοι και Αμερικανοί, Αμερικανοί και Ρώσοι, επιλέγουν ως χώρο διεξαγωγής των μεταξύ τους συναντήσεων, ειδικά όταν πρόκειται για συναντήσεις Κορυφής μεταξύ ηγετών, την πρωτεύουσα της γεωπολιτικά ουδέτερης Φινλανδίας (που ανήκει μεν στην ΕΕ αλλά όχι και στο ΝΑΤΟ).
Του Πανίκου Παναγιώτου Σαν προχθές, πριν 44 χρόνια, ήταν το πραξικόπημα της ξενοκίνητης χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β’ που άνοιξε την πόρτα στον Τούρκο εισβολέα. Ήταν μια μεγάλη προδοσία που έχει ονόματα. Είχαν προηγηθεί πολλά, σε Ελλάδα και Κύπρο, που αφορούσαν λανθασμένες έως και εγκληματικές πολιτικές επιλογές, μέσα από ένα διχαστικό κλίμα που […]
Του Κώστα Βενιζέλου Κάθε χρόνο, η… καθιερωμένη συνεδρίαση της Βουλής για την «καταδίκη του πραξικοπήματος και της εισβολής». Τρισάγια στους τάφους αφού προηγηθούν μνημόσυνα σε εκκλησίες. Μια επαναλαμβανόμενη εικόνα τέσσερις και πλέον δεκαετίες. Οι διακηρύξεις, οι εξαγγελίες και τα βαρύγδουπα λόγια της πεπατημένης έχουν γίνει κλισέ.
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ Για σχεδόν όλη την 93χρονη ζωή του τουρκικού κράτους, οι ένοπλες δυνάμεις αποτέλεσαν την κυρίαρχη ομάδα πίεσης στον πολιτικό βίο του τουρκικού κράτους. Τα στρατιωτικά πραξικοπήματα του 1960, 1971 και 1980 κατεδείκνυαν τη διαχρονική κηδεμονία του πολιτικού συστήματος από τον στρατό και έθεταν στο μικροσκόπιο της ανάλυσης τα ζητήματα του εκσυγχρονισμού και […]