Στο ίδιο έργο θεατές: Ο Τράμπ δεν θα μας επιτρέψει να μελαγχολήσουμε




Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

«Ετος προεδρικών εκλογών» είναι το 2016 για τις Ηνωμένες Πολιτείες, και όπως συμβαίνει πάντα, ο Πρόεδρος -στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Μπάρακ Ομπάμα- θα δώσει μεγάλη μάχη για την υστεροφημία του, οι Ρεπουμπλικάνοι θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν τον «μύθο» του και οι υποψήφιοι για την προεδρία θα συνεχίσουν τις αλληλοεπιθέσεις. Στο ίδιο έργο θεατές, δηλαδή… Ένα είναι σίγουρο: ότι ο Ντόναλντ Τράμπ δεν θα μας επιτρέψει να μελαγχολήσουμε.

Πέραν του γελοίου του θέματος, σε ότι αφορά τον εκατομμυριούχο επιχειρηματία, η Αμερική παρουσιάζεται προς τα έξω τραγική, όταν στο όνομα της Δημοκρατίας ο κάθε ανόητος, ακραίος, λαϊκιστής, μισογύνης και ρατσιστής -όπως ο κ. Τράμπ- δικαιούται να κάνει άνω-κάτω τη μόνη υπερδύναμη. Δυστυχώς, με τα σημερινά δεδομένα, θα μπορούσε να συμβεί αυτό που όλοι απεύχονται στην Αμερική καις τον κόσμο: Να εκλεγεί ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων, επειδή οι πολίτες δείχνουν -τουλάχιστον για τώρα και μόνο δημοσκοπικά- ότι επιθυμία τους είναι η τιμωρία των πολιτικών.

Μέσα σ’ αυτό το αρρωστημένο κλίμα, ο Πρόεδρος Ομπάμα θα προσπαθήσει να αφήσει το στίγμα της προεδρίας του, η οποία χαρακτηρίστηκε από ηρεμία, ειρηνευτικές προσπάθειες, αυτοσυγκράτηση και από τον απεγκλωβισμο της Αμερικής από τα πεδία των μαχών. Βέβαια, οι τρομοκράτες του ΙΚ αποτελούσαν τα τελευταία χρόνια τον μεγάλο του πονοκέφαλο.

Λογικά σκεπτόμενοι, θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι η τελευταία του χρονιά στην προεδρία, θα αφιερωθεί στην εδραίωση της καλής κατάστασης της οικονομίας, στην ειρήνευση της Μέσης Ανατολής, στην περαιτέρω βελτίωση των σχέσεων των ΗΠΑ με την Κούβα και άλλους εχθρούς της Ουάσιγκτον, όπως το Ιράν και η Βενεζουέλα. Το πρόβλημα της διεθνούς τρομοκρατίας και ο απρόβλεπτος Βλαντιμίρ Πούτιν θα παραμείνουν στα ραντάρ του Λευκού Οίκου και οι αναλυτές επιμένουν να μην αποκλείουν -μέσα στη χρονιά- μία βελτίωση των σχέσεων με τη Μόσχα υπό την πίεση των επικίνδυνων τζιχαντιστών. Ο Πρόεδρος Ομπάμα μας έχει συνηθίσει σε παρόμοιες πράξεις ιδιαίτερα όταν πιστεύει πως προάγουν την ειρήνη.

Η εξωτερική πολιτική πάσχει υπό την ηγεσία του επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας Τζον Κέρι. Ως αστείο ακούγεται συχνά η φράση «για τον ιπτάμενο υπουργό, που κερδίζει μίλια για δωρεάν ταξίδια», αν και στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει αυτό επειδή ταξιδεύει με το υπουργικό αεροπλάνο. Οι εχθροί του θέλουν να δείξουν ότι ταξιδεύει ανά τον κόσμο χωρίς σκοπό. Όπως χωρίς σκοπό και στόχο ήταν οι επισκέψεις του στην Αθήνα και τη Λευκωσία. Ο Αμερικανός υπουργός αναζητά ένα θέμα, που θα μπορούσε να του χαρίσει το Νόμπελ Ειρήνης, και επειδή γνωρίζει ότι στη Μέση Ανατολή οι παίκτες του παιγνιδιού είναι επαγγελματίες, στρέφει το ενδιαφέρον του προς την Κύπρο. Και αυτό, εάν επιμείνει να αναμειγνύεται, δεν είναι καλό για το νησί, επειδή οι Αμερικανοί πιέζουν πάντα τους ανίσχυρους. Δυστυχώς η κατάσταση της κυπριακής οικονομίας, αν και βελτιωμένη, προσφέρεται για εκβιασμούς.

Αποχωρώντας από την εξουσία, τον Ιανουάριο του 2017, ο Πρόεδρος Ομπάμα ευελπιστεί ότι θα παραδώσει στον επόμενο μία ισχυρή Αμερική, οικονομικά, πολιτικά και διπλωματικά. Λίγο δύσκολο να το πετύχει…

Hellasjournal - Newsletter


%d bloggers like this: