Το Πολυτεχνείο ζει, η νεολαία αργοπεθαίνει
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του Ξενή Χ. Ξενοφώντος
Στρέφουμε τη μνήμη μας στην ιστορική 17η Νοεμβρίου 1973, ημέρα κατά την οποία τα ελληνικά φοιτητικά νιάτα αποφάσισαν να βγάλουν τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία από τον γύψο της δικτατορίας.
Αψηφώντας τις απειλές του στρατοκρατικού καθεστώτος και τον τρόμο των ερπυστριών, οι αγωνιστές φοιτητές τόλμησαν. Χωρίς φόβο και με περισσή αγάπη για την πατρίδα, πήραν την τύχη της Ελλάδας στα χέρια τους ποτίζοντας με το άλικο αίμα τους το δένδρο της δημοκρατίας, διαμηνύοντας ότι στη σύγχρονη Ευρώπη δεν χωράνε εκπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές ελευθερίες και τις δημοκρατικές αρχές.
Σήμερα που η Ελλάδα, αλλά και η Κύπρος ως η άλλη βασική συνιστώσα του ελληνικού έθνους, βιώνουν το αποτρόπαιο πρόσωπο της φτώχειας και της εξαθλίωσης, το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι όσο ποτέ επίκαιρο και διδακτικό. Η άνεργη και περιθωροποιημένη νεολαία μας αντί να αργοσβήνει στις καφετέριες, καλείται σε αφύπνιση για αγώνα ενάντια στα σχέδια των οικονομικών κερδοσκόπων που λυμαίνονται το δημόσιο πλούτο των δύο αδελφών χωρών του ενός και αδιαιρέτου έθνους. Η νεολαία μας, ως το πιο εκλεκτό κομμάτι του λαού, αντί να συναγελάζεται στα κομματικά γραφεία, καλείται να υψώσει το ανάστημά της στους κάθε λογής πολιτικάντηδες που μαζί με ασύδοτους τραπεζίτες έσυραν Κύπρο και Ελλάδα στην άβυσσο, με πρώτα θύματα τη νέα γενιά.
Οι άνεργοι νέοι επιστήμονες που «λαθροβιούν» με το χαρτζιλίκκι του παππού ή της γιαγιάς στα σύγχρονα καφενεία παίζοντας στα δάκτυλα του κινητού και του τάμπλετ τα αδιέξοδα της ζωής τους, καλούνται να προτάξουν το δικό τους «όχι» στους τύραννους της οικονομικής ολιγαρχίας.
Εμπνεόμενοι οι νέοι μας από το θρυλικό έπος του Πολυτεχνείου, καλούνται να βρουν τη δύναμη για να αναδυθούν μέσα από το λήθαργο της καθημερινότητας και να ξαναμπούν πρωτοπόροι στις πορείες για ένα καλύτερο αύριο. Είναι αδιανόητο σε τούτη τη σκληρή δοκιμασία οι νέοι μας να χάσουν την αυτοεκτίμησή τους, την αυτοπεποίθησή τους, την ορμή, τη ζωντάνια, την αγέρωχη θωριά τους.
Εμείς οι παλαιότεροι απολογούμαστε γιατί με τα λάθη, τις παραλείψεις και την ολιγωρία μας παραδώσαμε στους νέους μια κοινωνία απεχθή που συνθλίβει τα όνειρά τους. Έχουμε υπέρτατο χρέος να κάνουμε το παν για να ξαναθίσει το χαμόγελο και η ελπίδα στα χείλη της νεολαίας μας προκειμένου να ξανατεθεί στην πρωτοπορία των κοινωνικών και εθνικών αγώνων, αυτόνομη, ακηδεμόνευτη, μακριά από κομματικές εξαρτήσεις και ντιρεκτίβες. Αλήθεια ποιος θα τολμήσει να κάνει την αρχή;
*O Ξενή Χ. Ξενοφώντος είναι δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού – [email protected]