Του Νίκου Σταματάκη
Με πολύ χιούμορ ο πρώην Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ ανακοίνωσε – μέσω του Ιδρύματός του στην Ατλάντα – ότι παρείχε στο Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν (με τον οποίο διατηρεί φιλικότατες σχέσεις) ακριβείς χάρτες για τις θέσεις των Ισλαμιστών στη Συρία, τους οποίες η ρωσική πλευρά έκανε αμέσως δεκτούς…
Αργότερα ο Τζίμι Κάρτερ εξήγησε ότι προέβη στην «φιλική» αυτή κίνηση για να είναι σίγουρος «ότι οι Ρώσοι ξέρουν που ακριβώς είναι οι Ισλαμιστές έτσι ώστε να στοχεύουν εκείνους και όχι άλλους αντάρτες που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ»…. Πράγματι το Κέντρο Κάρτερ στην Ατλάντα που παραδοσιακά διατηρεί στενότατες επαφές με τη Συρία έχει μονίμως στη δημοσιότητα ακριβείς χάρτες των βομβαρδισμών.
Και τι δείχνουν οι χάρτες; Δείχνουν ότι οι ρωσικοί βομβαρδισμοί χτυπούν μεν τους ισλαμιστές αλλά περισσότερο στοχεύουν τους αντάρτες που αντιπαλεύουν το καθεστώς του Σύρου Προέδρου Ασαντ…Το αστείο του Τζίμι Κάρτερ δεν έγινε κατανοητό αμέσως – κυρίως σε ρωσικά μέσα επικοινωνίας και ιστοσελίδες – με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πρόσκαιρα μεγάλη σύγχυση… Δεν θάπρεπε όμως, εάν κανείς γνώριζε το παρελθόν του Προέδρου Κάρτερ αλλά και τις βασικές παραμέτρους της συριακής κρίσης.
Ο Ασαντ θεωρείται απαραίτητος από όλους
Το χιούμορ του προέδρου Κάρτερ πάντως δεν έκρυψε τις βασικές πλέον συγκλίσεις που πιθανόν σύντομα να οδηγήσουν σε διευθέτηση τη Συριακή κρίση. Αλλωστε σε κυριακάτικο άρθρο του στη ΝΥ Τάιμς κάθε άλλο παρά αντίθετος τέθηκε στην ρωσική παρέμβαση στη Συρία. Και όχι μόνο της Ρωσίας αλλά και του Ιράν που πολύ πρόσφατα είχε υποβάλλει στο ΣΑ του ΟΗΕ πολύ συγκεκριμένο σχέδιο ειρήνευσης στη Συρία που προέβλεπε κατάπαυση του πυρός, κυβέρνηση ενότητας, συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και εκλογές. Το σχέδιο Κάρτερ προβλέπει την εμπλοκή 5 κρατών (Ρωσία. Ιράν, Τουρκία, Σαουδική Αραβία και φυσικά ΗΠΑ).
Προσωπικά αμφιβάλλουμε ότι η Τουρκία θα έχει λόγο στην τελική διευθέτηση, καθώς είναι πλέον ολοφάνερη η προοπτική δημιουργίας ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους στο βόρειο τμήμα της χώρας που πρόκειται σύντομα να ενωθεί με το Ιρακινό Κουρδιστάν και σε τελική φάση με το τουρκικό. Ισως η έκφραση «στάχτη στα μάτια» να ταιριάζει περισσότερο σε περίπτωση που προκριθεί τουρκική συμμετοχή στην τελική διευθέτηση, καθώς στην περίπτωση της τουρκικής ηγεσίας όλοι οι παίχτες στην περιοχή έχουν διαγνώσει ότι χρειάζονται ψυχιατρικές ιδιότητες για να συνδιαλλαγούν με την μεγαλομανία της…
Είναι πάντως ολοφάνερο ότι η ρωσική στρατιωτική επέμβαση έθεσε εκτός συζήτησης το θέμα της παραμονής του Προέδρου Ασαντ στην εξουσία. Ηταν άλλωστε εξαρχής απαράδεκτο να αναμένει κανείς ότι η Ρωσία και το Ιράν θα άφηναν τον σύμμαχό τους απροστάτευτο και θα έχαναν την επιρροή σε μια τόσο κρίσιμη χώρα. Όπως ήταν εξίσου απαράδεκτο να περιμένει κανείς ότι ένας τόσο έμπειρος και πείσμων ηγέτης θα εγκατέλειπε αμαχητί την εξουσία για να κάνει το χατίρι των γερακιών της Ουάσιγκτον και των μεγαλομανών της Αγκυρας… Αλλά είναι και αυτονόητο ότι ο Ασαντ θα προέβαινε σε υποχωρήσεις – απαραίτητες για την επίτευξη συμφωνίας – μόνο αν του το ζητούσαν οι φίλοι και σύμμαχοί του.
Τα βασικά δεδομένα που οδηγούν στην διευθέτηση-λύση
Ετσι λοιπόν με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις διαμορφώνονται τα βασικά δεδομένα που οδηγούν στην διευθέτηση του συριακού:
Επίλογος: Ο πόλεμος υπήρξε πάντοτε προάγγελος της ειρήνης
Πέρα από όποια άλλη σκέψη ο ανεξάρτητος παρατηρητής δεν μπορεί παρά να σημειώσει ότι για μια ακόμα φορά στην ανθρώπινη ιστορία αποδεικνύεται ότι ο πόλεμος «εναντίον του κακού» – και στην περίπτωσή μας το κακό, οι απάνθρωποι ισλαμιστές, υπήρξε μέγιστο και έδειξε το άσχημο πρόσωπό του χειρότερα από κάθε άλλη φορά – ήταν πάντοτε ο προάγγελος της ειρήνης. Χωρίς την άμεση ρωσική επέμβαση με τους χειρουργικούς βομβαρδισμούς, χωρίς την αποφασιστική ηγεσία Πούτιν που εμφατικά πειθανάγκασε τους αχαλίνωτους Σαουδάραβες να σταματήσουν να ενισχύουν τους ισλαμιστές αλλά και τους αφελείς και αλαζόνες Τούρκους ενώ άφηνε σε συντρίμια την αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή, ειρήνευση δεν επρόκειτο ποτέ να έλθει.
Αναμένεται τις προσεχείς εβδομάδες και μήνες οργασμός διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων σε όλα τα επίπεδα που είναι πιθανό να οδηγήσουν σε συνολική διευθέτηση όχι μόνο στην Συρία αλλά και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Η δημιουργία του Κουρδικού κράτους είναι πλέον ορατή δια γυμνού οφθαλμού, όπως και η σταδιακή υποχώρηση των ΗΠΑ από τον ρόλο του «γενικού δερβέναγα» στη Μέση Ανατολή. Αλλά σε μια εποχή όπου 3000 και πλέον χρόνια ιστορίας μίσους και σφαγών δεν μπαίνουν ποτέ στο περίφημο «χρονοντούλαπο» αλλά παραμένουν πάντοτε ζωντανά να καθορίζουν τις σχέσεις του παρόντος, η ειρήνη πάντα αργεί.
Νέα Υόρκη, 26 Οκτωβρίου 2015