ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ής Σεπτεμβρίου, σε συνδυασμό με το ισχύον εκλογικό σύστημα, που δίνει στο πρώτο κόμμα, ανεξάρτητα από το εκλογικό ποσοστό του, bonus 50 επιπλέον εδρών, ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρικό, όχι όμως και κυρίαρχο, παράγοντα του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Ενα κόμμα-βάση για τον σχηματισμό κυβέρνησης, το οποίο όμως από μόνο του δεν διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Ο αρχικός σκοπός του ισχύοντος εκλογικού συστήματος δεν ήταν βέβαια να καταστήσει το πρώτο κόμμα τον βασικό εταίρο σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά να διασφαλίσει σε αυτό κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Ηδη σε τέσσερις κατά σειρά εκλογικές αναμετρήσεις (2012 δύο φορές, 2015 δύο φορές), αυτό δεν έγινε κατορθωτό, κάτι που δείχνει την ακαταλληλότητα του bonus σε σχέση με τον σκοπό του, πέρα από τα στρεβλωτικά αποτελέσματά του στο επίπεδο της πολιτικής αντιπροσώπευσης.
Υπό τις συνθήκες αυτές και ειδικότερα εν όψει των αντιδημοφιλών οικονομικών μέτρων που είναι υποχρεωμένη να λάβει η νέα κυβέρνηση, η πολιτική επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας μόνο με τους ΑΝΕΛ, αποκλείοντας αυτομάτως με τον τρόπο αυτό τη δυνατότητα μιας μεγαλύτερης αντιπροσωπευτικής νομιμοποίησης της κυβέρνησής του στο εκλογικό σώμα, εμπεριέχει αφ’ εαυτής τον κίνδυνο της κυβερνητικής αστάθειας.
Οι 155 προς το παρόν βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα μπορέσουν να σηκώσουν το βάρος των νέων σκληρών μέτρων και των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας. Και αυτό δεν θα αργήσει να φανεί.
Είχαμε γράψει πριν από τις εκλογές ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα, μέχρις ότου απομακρυνθεί οριστικά ο κίνδυνος της οικονομικής χρεοκοπίας και εν μέσω μιας ολοένα αυξανόμενης διεθνούς πολιτικής αστάθειας, είναι μια όσο το δυνατόν ευρύτερη κυβέρνηση συνασπισμού, με κοινοβουλευτικές υπερ-πλειοψηφίες. Η κρισιμότητα της φάσης είναι τέτοια που δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
- Ο Χαράλαμπος Ανθόπουλος, είναι αναπληρωτής καθηγητής στο ΕΑΠ