Ανελέητος ανταγωνισμός: Οι μεγαλύτεροι τρομοκράτες είναι αυτοί που κυβερνούν τον πλανήτη
Αστυνομικοί συμμετέχουν σε επιθέσεις εναντίον διαδηλωτών στο Χόνγκ Κόνγκ. EPA, JEROME FAVRE
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο Τούρκος πρόεδρος έδειξε ποιος είναι ο τελικός στόχος του: Τι περιμέναμε (και δεν είδαμε) από τον “καλό ποιμένα” Ερντογάν; Θέλει ολόκληρη την Κύπρο ο νεοσουλτάνος…
Και νέα συνάντηση στα σκαριά με τον ισλαμιστή Ερντογάν: O Μητσοτάκης είπε ότι θα θέσει το Αιγαίο στο τραπέζι και ότι θα λύσει αυτό το πρόβλημα, ισχυρίστηκε ο Τούρκος πρόεδρος!
Όσα συμβαίνουν στο Χονγκ Κονγκ αφορούν κατά κύριο λόγο τον τοπικό πληθυσμό και την Κίνα, αλλά συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με μια σειρά από ζητήματα που αντικατοπτρίζουν το σημερινό διεθνές σκηνικό, όπως:
- 1) Την εξουσιαστική συμπεριφορά όταν ο κόσμος ξεσηκώνεται σε ανελεύθερα κράτη.
- 2) Την πάγια τακτική ολοκληρωτικών καθεστώτων ή ιμπεριαλιστικών χωρών να αποκαλούν τρομοκράτες όσους διεκδικούν ανθρώπινα δικαιώματα ή παλεύουν για την απελευθέρωση της πατρίδας τους.
- 3) Τον ρόλο της σύγχρονης τεχνολογίας στην οργάνωση και δράση πολιτών για θέματα που αφορούν τη ζωή τους και τη χώρα τους, αλλά συνάμα και στην καταστολή εξεγέρσεων, και
- 4) Τον διεθνή ανελέητο ανταγωνισμό σε όλα τα επίπεδα.
Το Πεκίνο ισχυρίζεται ότι οι διαδηλωτές αποτελούν «ανατρεπτική μειονότητα» και ότι παίρνουν εντολές από «ξένα κέντρα». Στη σύγχρονη ιστορία της Κίνας μπορεί να υπήρξαν εξωτερικές παρεμβάσεις, όπως συνηθίζεται σε πολλά μεγάλα και μικρά κράτη, αλλά η ουσία των γεγονότων βρίσκεται στον αγώνα για την επικράτηση των δημοκρατικών αξιών.
Η Βρετανία ήταν κατοχική δύναμη στο Χονγκ Κονγκ και το επέστρεψε στην Κίνα το 1997, με την προϋπόθεση να είναι «ειδική διοικητική περιοχή», με «υψηλό βαθμό αυτονομίας» για 50 χρόνια, έως το 2047, δηλαδή «μία χώρα δύο συστήματα».
Αφορμή των μαζικών διαδηλώσεων ήταν το νομοσχέδιο για την έκδοση υπόπτων στην Κίνα. Η αντίδραση του Πεκίνου δεν στηρίζεται στην υπεράσπιση της σοσιαλιστικής ιδεολογίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης επειδή απλούστατα και η Κίνα λειτουργεί με καπιταλιστικούς όρους, υιοθετώντας το οικονομικό μοντέλο του Χονγκ Κονγκ και σε πολλές περιπτώσεις μέσα από απάνθρωπες συνθήκες εργασίας.
Το Πεκίνο επενδύει στην πολιτική του δικού του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» για να περιορίσει τις διεθνείς αντιδράσεις, συμπορευόμενο με το «πνεύμα της εποχής».
Όλα όσα γίνονται λοιπόν στους δρόμους του Χονγκ Κονγκ -και κατά διαστήματα σε δεκάδες άλλες πόλεις του πλανήτη μας-, με συλλήψεις εκατοντάδων και χιλιάδων διαδηλωτών, έχουν ευρύτερη σημασία και διάσταση.
- Ένα «άτυπο μέτωπο» ανάμεσα σε πανομοιότυπους ηγέτες, νέου τύπου αντιδημοκρατικά καθεστώτα και επιχειρηματικούς κολοσσούς επιδιώκει την κατάργηση του κράτους δικαίου και των κανόνων της διεθνούς νομιμότητας. Και φαίνεται ότι έχει ανοίξει ένας νέος κύκλος διαμόρφωσης συνθηκών για τον περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης, του δημοκρατικού ελέγχου της εξουσίας και της συμμετοχής στα κοινά.
Σύμμαχοι των επιδιώξεών τους εμφανίζονται κάθε είδους ακροδεξιοί και ακροαριστεροί δημαγωγοί σε Ευρώπη και Αμερική, όπου αποδεικνύεται καθημερινά πόσο ευάλωτες παραμένουν ακόμα οι κοινωνίες σε τέτοιους είδους αυταρχικές συμπεριφορές και πρακτικές.
Η περίπτωση του Ταγίπ Ερντογάν αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα εθνικιστικού και διεφθαρμένου κράτους με δημοκρατικό μανδύα, όπου διώκονται και φυλακίζονται αθώοι πολίτες, συντελούνται εγκλήματα και ασκείται επεκτατική πολιτική σε βάρος γειτονικών χωρών. Και ο ισλαμοφασίστας πρόεδρος της Τουρκίας αντί να είναι διεθνώς απομονωμένος και η χώρα του να σύρεται στο Διεθνές Δικαστήριο, βρίσκει στήριξη από τους ηγέτες των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας, της Κίνας, ακόμα και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία στην ουσία τον εκλιπαρεί για να μην υλοποιήσει τους εκβιασμούς του για τους πρόσφυγες.
Σε τελική ανάλυση, τι Κωνσταντινούπολη, τι Χονγκ Κονγκ, τι Μόσχα, όταν δεν επικρατεί ισονομία και οι πολίτες δεν νιώθουν ελεύθεροι. Αν και οι υπάρχουν διαφορετικές πραγματικότητες και διαφορετικά μεγέθη αντιδράσεων, εντούτοις οι ηγεσίες των τριών αυτών χωρών, όπως και πολλών άλλων, ισχυρίζονται ότι οι κινητοποιήσεις διοργανώνονται από «ξένα κέντρα», ακόμα και από «τρομοκρατικούς πυρήνες».
- Στις ΗΠΑ και σε ευρωπαϊκές χώρες μπορεί τα πράγματα να είναι διαφορετικά σε σχέση με τις «ασφαλιστικές δικλείδες» της Δημοκρατίας, αλλά σήμερα βλέπουμε καταστάσεις και επικίνδυνους πολιτικάντηδες που τίποτα πια δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο.
Χιλιάδες διαδηλωτές στη Βρετανία ξεχύθηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν κατά της απόφασης του πρωθυπουργού, Μπόρις Τζόνσον, προβάλλοντας το σύνθημα: «Σταματήστε το πραξικόπημα».
Από το μονοκομματικό καθεστώς της Κίνας έως την υποτιθέμενη «κοιτίδα του σύγχρονου κοινοβουλευτισμού» του Ηνωμένου Βασιλείου, από τους αλληλοθαυμασμούς Τραμπ-Πούτιν-Ερντογάν έως τη διεύρυνση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων σε παγκόσμιο επίπεδο, από τη φετινή τεράστια οικολογική καταστροφή με τις φωτιές στον Αμαζόνιο, την Αλάσκα, τη Σιβηρία, τη Γροιλανδία και αλλού έως τους σαρωτικούς τυφώνες που επέρχονται, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής:
Οι μεγαλύτεροι τρομοκράτες είναι αυτοί που κυβερνούν τον πλανήτη μας.
- Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.
Έτσι ξεκίνησε η δουλεία: 400 χρόνια μετά, ο ρατσισμός αρρωσταίνει την αμερικανική κοινωνία