Δύσκολες μέρες για τον Αναστασιάδη… Ενώπιον νέου “σχεδίου Ανάν”;

Αυτός ο άνθρωπος, που οι κινήσεις και οι πράξεις του δείχνουν πως αγγίζει τα όρια της ψυχοπάθειας, και σιγά-σιγά αλλά σταθερά επιβάλλει ένα απολυταρχικό καθεστώς στην Τουρκία, έγινε ξαφνικά… αρνάκι. Προφανώς μόλις είδε τον νέο ηγέτη του κατοχικού καθεστώτος, εκστασιάστηκε, άλλαξε την πάγια τουρκική θέση και τώρα επιδιώκει λύση του Κυπριακού.

Λυπάμαι που θα στενοχωρήσω τους φίλους του κ. Ακιντζί, αλλά δεν είναι ούτε αυτός που έπεισαν τους εαυτούς τους ότι είναι, ούτε πρόκειται να αλλάξει τις γνωστές θέσεις της τουρκοκυπριακής πλευράς, (θέσεις) που δεν έχουν καμία απολύτως διαφορά από τις τουρκικές. Πέραν του ότι όποιος πληρώνει απαιτεί και την… παραγγελιά του ζεϊμπέκικου -και στην περίπτωση του κ. Ακιντζί και των Τουρκοκυπρίων τα λεφτά τα καταβάλλει η Τουρκία- έχουμε να κάνουμε με έναν αλλοπρόσαλλο ηγέτη, τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος πιστεύει πως μπορεί να γίνει ο νέος σουλτάνος. Δεν άκουσε κανείς στο Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας πως ο στόχος ζωής του Προέδρου της Τουρκίας είναι να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου; Και ότι η Κύπρος θα είναι το «κερασάκι» στην τούρτα του μεγαλομανή ισλαμιστή ηγέτη;

Στην περίπτωση του κ. Αναστασιάδη πρόκειται γιαένα μυστήριο. Διότι οι καταβολές του βρίσκονται στο λεγόμενο «στρατόπεδο των εθνικοφρόνων» και ο ίδιος δεν θα έλεγα πως ήταν ο θιασώτης μιας λύσης, όπως αυτής που πρόσφερε το ρατσιστικό Σχέδιο Ανάν, η οποία παρέδιδε το νησί στον έλεγχο της Τουρκίας. Βεβαίως, τώρα έχει την ευκαιρία να διορθώσει εκείνη τη στάση, για την οποία δεν πρέπει να είναι υπερήφανος.

Το βασικό ερώτημα που πρέπει να υποβάλει ο κ. Αναστασιάδης στον εαυτό του είναι το εξής: Ναι στη λύση ή ναι στην όποια λύση; Το ίδιο ερώτημα πρέπει να απαντήσει ο καθένας μας. Με όλο τον σεβασμό, επειδή μερικοί είναι φίλοι αγαπημένοι, όσοι ψήφισαν το Σχέδιο Ανάν είχαν επιλέξει την «όποια λύση». Το 2004, οι εκβιαστές του Λονδίνου, των Βρυξελλών και των ανόητων Ρεπουμπλικάνων της Ουάσιγκτον, έθεσαν ενώπιον του λαού την πιο απαράδεκτη πρόταση διευθέτησης του Κυπριακού. Θα μείνει στην παγκόσμια διπλωματική ιστορία ως μνημείο επιβράβευσης του κατακτητή μιας μικρής χώρας. Και στην ιστορία του Κόφι Ανάν, θα είναι για πάντα ένας λεκές, διότι με το σχέδιό του καταπάτησε και ποδοπάτησε τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, που υποτίθεται ότι προωθεί και προστατεύει την ελευθερία, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ο πρώην Γενικός Γραμματέας ήταν εκβιάσιμος λόγω των σκανδάλων στα οποία αναμείχθηκε ο γιός του και γνώριζε και ο ίδιος. Ο σημερινός επικεφαλής του ΟΗΕ απλά άρεται και φέρεται από το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον, ενώ προβληματίζει η φιλοτουρκική του στάση, με δεδομένη την εναντίωσή του σε άλλες χώρες που κατέχουν παράνομα εδάφη κρατών-μελών του Οργανισμού που προΐσταται. Είναι μια στάση απαράδεκτη και θα συμφωνήσω με τους αναλυτές του Προεδρικού Μεγάρου ότι πρέπει να παρακολουθείται στενά και σε κάθε ευκαιρία να καταγγέλλεται.

Ο κ. Αναστασιάδης θα περάσει δύσκολες μέρες (και νύχτες) και πιστεύω ότι 11 χρόνια μετά το δημοψήφισμα, θα νιώσει και ο ίδιος τις πιέσεις και απειλές που εκτόξευαν οι σύμμαχοι και εταίροι εναντίον του Τάσσου Παπαδόπουλου…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ο αντιπρόεδρος Τζοζεφ Μπάιντεν, ένας μεγάλος φίλος της Κύπρου από τις ημέρες του Κογκρέσου, τηλεφώνησε την Τετάρτη στον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, «ο αντιπρόεδρος υπογράμμισε τη σημασία αξιοποίησης της ευκαιρίας να εργαστούν με τον νεοεκλεγέντα Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί για ολοκλήρωση της διευθέτησης το συντομότερο δυνατόν, για επανένωση της Κύπρου σε μία διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία είναι για το συντριπτικό συμφέρον όλων των Κυπρίων». Ήταν λάθος η προσέγγιση του κ. Μπάιντεν και απογοήτευσε τους ομογενείς φίλους του. Το Κυπριακό δεν θα λυθεί, επειδή οι Τουρκοκύπριοι επέλεξαν τον κ. Ακιντζί. Το κλειδί είναι στην Άγκυρα, όπως κατάλαβε και ο ίδιος τον Νοέμβριο του 2014, όταν μετά από 4 ώρες συζήτηση με τον κ. Ερντογάν, άκουσε τη φράση ότι «η Κύπρος είναι δική μας»…