File Photo: Ο Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ μαζί με τους υποψήφιους Ευρωβουλευτές του κόμματος σε συζήτηση με νέους στην παλιά Λευκωσία. ΚΥΠΕ – ΑΚΕΛ
Με ξενίζει η παρατεταμένη εκστρατεία του ΑΚΕΛ εναντίον της πρότασης νόμου των δύο Αμερικανών γερουσιαστών. Πρόκειται για πρόταση νόμου που θα περάσει από διάφορα στάδια:
Πρέπει να εγκριθεί από την πλειοψηφία της Γερουσίας, πράγμα που έχει πολλές πιθανότητες επιτυχίας γιατί είναι διακομματική πρόταση, και ύστερα να παραπεμφθεί και εγκριθεί από τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Τότε θα γίνει Νόμος του Κογκρέσου που πρέπει να υπογραφεί από τον Πρόεδρο Τραμπ γιατί έχει δικαίωμα βέτο επειδή πρόκειται για θέμα εξωτερικής πολιτικής.
Με τον υπερβολικό του ζήλο το ΑΚΕΛ ενσπείρει ζιζάνια για τις σχέσεις μας με τη Ρωσία ωσάν ο ενδεχόμενος αυτός Νόμος των ΗΠΑ να δίνει τέλος στις παραδοσιακές σχέσεις μας με τη χώρα αυτή. Η πολιτική μας εδώ και έξι και πλέον χρόνια είναι η αναβάθμιση των σχέσεών μας και με τα πέντε Μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αυτό περιλαμβάνει ενίσχυση των σχέσεών μας με τις ΗΠΑ και τη Βρετανία που έρεπαν συνήθως προς την Τουρκία ή που οι σχέσεις μας μαζί τους σταματούσαν εκεί που δεν θα δημιουργούσαν πρόβλημα με την Τουρκία.
Η συμπερίληψη και των πέντε Μονίμων Μελών του Σ.Α. και οι σχέσεις μας με τις χώρες της περιοχής αποσκοπούν στη βελτίωση της ισορροπίας της πολιτικής και διπλωματικής ισχύος που ήταν καταθλιπτικά προηγουμένως υπέρ της Τουρκίας. Τονίζω όμως ότι οι διεθνείς σχέσεις δεν εξυπακούουν μηδενικό άθροισμα. Τουλάχιστο για μας δεν αποτελούν μηδενικό άθροισμα. Ούτε σίγουρα αυτό συμβαίνει για την Ελλάδα που είναι και μέλος του ΝΑΤΟ ούτε με τον Ισραήλ που έχει καλές σχέσεις με τη Ρωσία παρόλο που είναι ο κύριος σύμμαχος των ΗΠΑ στην περιοχή ούτε με την Αίγυπτο κ.λπ.
Οι ομογενείς όμως δεν είναι οι συγγραφείς του αμερικανικού σχεδίου νόμου. Πιστώνονται όμως για όλα τα πολλά θετικά που περιέχει η πρόταση Μενέντες-Ρούμπιο (δείτε Μέρος 2 παράγραφος 1-2-3-4-5-6-8 -17Β-18-20 για να μη μας προκύψει άλλο Μαρί, -21-22-23-24-25 και 26). Δείτε επίσης Μέρος 3 στο διά ταύτα, παράγραφος 1-2 για την Κύπρο, για την Ελλάδα παράγραφος 3-4-5 και οι παράγραφοι 6-7-8-10-17 για την Κύπρο ή και για την Ελλάδα και την Κύπρο. Πιστώνονται επίσης για τις παραγράφους που αφορούν στην Τουρκία Μέρος 2 παράγραφος- 9- και στο Μέρος 3 παράγραφος 11 και το σύνολο του Μέρους 8 και το σύνολο του Μέρους 12 για τις ενέργειες της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κύπρου.
Για την Ενέργεια, ενοχλείται το ΑΚΕΛ για τα θέματα ασφάλειας της προμήθειας ενέργειας προς την Ευρώπη με αναφορές ανταγωνιστικές προς την πώληση Φυσικού Αερίου στην Ευρώπη από τη Ρωσία. Δεν εναπόκειται σε μας να αναμειχθούμε στην αντιπαλότητα ΗΠΑ-Ρωσίας που επικυριαρχεί στις σκέψεις των Αμερικανών γερουσιαστών. Το ότι στην παράγραφο 11 και σε πολλά άλλα σημεία χρησιμοποιούν τη φράση για υποστήριξη της Ευρώπης για διασπορά των πηγών προμήθειας Φ.Α. στην Ευρώπη diversification και όχι «απεξάρτηση», όπως το γράφει η μετάφραση του ΑΚΕΛ από τη Ρωσία, πρέπει να πούμε ότι όντως αυτή είναι η πολιτική της Ε.Ε.
Όμως αν βάλουμε την όλη εικόνα στις σωστές σημερινές διαστάσεις της, πρέπει να πούμε ότι η Ρωσία διαθέτει αποθέματα Φ.Α. πάνω από τα 1000 TCF σε σύγκριση με τα 10-11 ανακαλυφθέντα TCF της Κύπρου ή τα 60-70 TCF στο σύνολο της περιοχής μας, πράγμα που καθιστά σίγουρο ότι η Ρωσία δεν ανησυχεί ότι θα καταστούμε ανταγωνιστές της. Εξάλλου οι ανάγκες της Ε.Ε. είναι τόσο μεγάλες που η ανάγκη αγοράς Φ.Α. από τη Ρωσία παραμένει σημαντική.Όμως αυτές οι αναφορές δεν μπορούν να επισκιάσουν τις πολλές άλλες θετικές αναφορές στήριξης των ενεργειακών προσπαθειών μας από επιστημονικής και τεχνικής απόψεως, ούτε η υποστήριξη στον Αγωγό East Med που είναι πολύτιμη.
Ίσως μια τεχνολογική αναβάθμιση εδώ ή ένα εξάρτημα εκεί θα ήταν πρακτικά δυνατόν. Το ότι οι αμερικανικές αγορές ήταν κλειστές για μας ήταν αναπόφευκτα μια αιτία να στραφούμε σε άλλες αγορές όπως η Ρωσία, η Γαλλία, το Ισραήλ αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες προς τις οποίες είμαστε ευγνώμονες. Σίγουρα με την άρση του εμπάργκο δεν εξυπακούει ότι θα αγοράζουμε μόνο αμερικανικά όπλα, αλλά από όπου μας συμφέρει. Το ΑΚΕΛ δεν πρέπει να ανησυχεί ότι πρόθεσή μας είναι να στρατιωτικοποιήσουμε την Κύπρο ή να μπούμε σε κούρσα εξοπλισμών με την Τουρκία.
Το ΑΚΕΛ δικαιολογημένα ίσως να ανησυχεί με την παράγραφο 16 ότι θα αλλάξουμε τον εκ Ρωσίας οπλισμό μας με όπλα από χώρες του ΝΑΤΟ. Ούτε την οικονομική δυνατότητα έχουμε ούτε την κατάλληλη τεχνογνωσία διαθέτουμε. Όμως το μέρος 4 παράγραφοι (α) και (β) δεν έπρεπε να παρερμηνευθούν. Άκουγα τον κ. Άντρο Κυπριανού από το ραδιόφωνο να λέει ότι το Αμερικανικό Κογκρέσο θα ζητά τακτικές εκθέσεις για εφαρμογή της παραγράφου 16, Μέρος 3. Οι αναφορές στο Μέρος 4 μάλλον έπρεπε να καθησυχάζουν παρά να επιτείνουν τις ανησυχίες.
Στην παράγραφο 7 του Μέρους 2 γίνεται αναφορά στην κοινή διακήρυξη Κύπρου, Ελλάδας και Ισραήλ στην παρουσία του κ. Πομπέο που λέει ότι «συμφώνησαν να αμυνθούν στις εξωτερικές κακόβουλες επιρροές στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη Μέση Ανατολή». Σε κείμενα που είναι κοινά για όλους τους συμμετέχοντες βρίσκεις τον κοινό αποδεχτό παρονομαστή. Οι αναφορές για «εξωτερικές κακόβουλες επιρροές για την Κύπρο και την Ελλάδα αναφέρονται στην Τουρκία, για το Ισραήλ στο Ιράν.
Ο κ. Πομπέο ίσως να είχε κατά νου και τη Ρωσία. Στην πρόταση Νόμου Μέρος 11, γίνεται εκτενής αναφορά σε «κακόβουλες» επιρροές της Ρωσίας. Στο θέμα αυτό εμείς δεν πρέπει να έχουμε ανάμειξη, είναι επίκαιρο στις ΗΠΑ και αποτελεί εσωτερική συζήτηση δική τους, και την αντιπαλότητά τους με τη Ρωσία.
Γενικά υπενθυμίζω και στο ΑΚΕΛ και σε όλους ότι πρόκειται για νόμο των ΗΠΑ και όχι της Κυπριακής Δημοκρατίας.
(*) Ο Ιωάννης Κασουλίδης είναι πρώην Υπουργός Εξωτερικών Κυπριακής Δημοκρατίας
Η βαριά πληγωμένη Δημοκρατία χωρίς πυξίδα, ηγέτες και οράματα: Εκλογές διχασμού;