Πριν από είκοσι χρόνια βρέθηκα να κοιτάζω την Κίνα από τον ποταμό Αμούρ. Οι ουρανοξύστες ξεφύτρωναν από παντού, ενώ ελάχιστα φώτα διέκοπταν το βραδινό ρωσικό σκοτάδι. Έκτοτε, οι εξαγωγές της Κίνας έχουν εκτοξευθεί στα ύψη και το βιοτικό της επίπεδο έχει βελτιωθεί εντυπωσιακά. Το 2030, λένε οι ειδικοί, η κινεζική οικονομία μπορεί να έχει ξεπεράσει την αμερικανική. Η Ρωσία, πάλι, βρίσκεται παντού πίσω.
Την περασμένη εβδομάδα βρέθηκα σε ένα άλλο συμβολικό μέρος, τη Γεωργία. Τα 3,7 εκατομμύρια των κατοίκων της βρίσκονται στο σημείο όπου συναντώνται τρεις αυτοκρατορίες: η Ρωσία, η ευρωατλαντική αυτοκρατορία της Δύσης και η ανερχόμενη Κίνα. Γνωρίζουν ποιον προτιμούν. Παρά τη ζηλευτή τους θέση στις ανατολικές ακτές της Μαύρης Θάλασσας, οι Γεωργιανοί αισθάνονται δυτικοί. Η χώρα τους ήταν υπό ρωμαϊκή κατοχή για αιώνες.
Αλλά η ατμόσφαιρα στα σύνορα είναι τεταμένη. Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ακριβώς, για να το πούμε ήπια, ο Βεσπασιανός. Η αμερικανική πρεσβεία χάνει την επιρροή της. Η αντιδυτική προπαγάνδα οργιάζει. Διεξάγονται απειλητικά στρατιωτικά γυμνάσια στα εδάφη που τελούν υπό ρωσική κατοχή. Αλλά οι Γεωργιανοί, όπως και οι Εσθονοί, οι Πολωνοί ή οι Ουκρανοί, ανησυχούν περισσότερο για την αφέλεια και τις διαιρέσεις στις ισχυρές χώρες της παλιάς Δύσης όπου αναζητούν προστασία. Αυτό που τους φοβίζει είναι η ρωσική επιρροή στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες, στη Ρώμη, ακόμη και στην Ουάσινγκτον.
Για να καταλάβει κανείς την επιρροή της Κίνας, αρκεί να δει την άδεια ατζέντα του Δαλάι Λάμα. Ελάχιστες προσωπικότητες τολμούν να συναντήσουν τον 83χρονο πνευματικό ηγέτη του Θιβέτ, κι ας έχει εγκαταλείψει κάθε πολιτικό ρόλο. Σε ένα ταξίδι που πραγματοποίησε στην Ευρώπη τον Ιούνιο, οι μόνοι πολιτικοί που τον συνάντησαν ήταν μια γενναία ομάδα οκτώ Λιθουανών βουλευτών.
Οι υποσχέσεις δεν γίνονται πάντα πραγματικότητα. Τα σχέδια για έναν πολωνικό αυτοκινητόδρομο αποδείχθηκαν φιάσκο. Η σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ Βουδαπέστης και Βελιγραδίου έχει βαλτώσει. Όμως οι τακτικές της Κίνας έχουν φέρει ήδη αποτελέσματα σε διπλωματικό επίπεδο. Τον Ιούλιο του 2016, η Ουγγαρία και η Ελλάδα προσπάθησαν να αποδυναμώσουν τις θέσεις της ΕΕ για τις εδαφικές διεκδικήσεις του Πεκίνου στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Παρόλο που η Κίνα και η Ρωσία αρέσκονται να φλερτάρουν μεταξύ τους, η άνιση οικονομική τους ισχύς καθιστά δύσκολη μια σοβαρή συμμαχία τους. Για χώρες όπως η Γεωργία, η βελτίωση των σχέσεων με την Κίνα αποτελεί ένα αντίβαρο στη ρωσική επιρροή σε μια περιοχή όπου η δύναμη της Δύσης υποχωρεί. Η ελευθερία και η ευημερία της ευρωατλαντικής αυτοκρατορίας μπορεί θεωρητικά να είναι καλύτερες, αλλά στην πράξη είναι απόμακρες και αόριστες.
(*) Ο Εντουαρντ Λούκας είναι αρθρογράφος των Times (Πηγή: Times via ΑΠΕ-ΜΠΕ,)
• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός
Μόνο μια ισχυρή Ενωμένη Ευρώπη μπορεί να εξουδετερώσει τον λαϊκισμό και το νεοναζισμό