Η Εξέλιξη των Ελληνικών Εθνικών Θεμάτων
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου τηλεφώνησε στον Χριστοδουλίδη: Συζήτησαν για το Κυπριακό και τις περιφερειακές εξελίξεις, αναγνώρισε την αξία της Κύπρου
Πλύση εγκεφάλου με σφραγίδα Ερντογάν: Η «Γαλάζια Πατρίδα», το έγκλημα στην Κύπρο και οι γενοκτονίες Ποντίων και Αρμενίων μαθήματα στο νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Τουρκίας
Υπό του Δρ. Εμμανουήλ Γούναρη*
Ελληνική Διπλωματία: Η μέχρι τούδε εξέλιξη της πορείας των σπουδαιότερων εθνικών θεμάτων δεν μπορεί να ισχυρισθεί κανείς ότι είναι ιδιαίτερα επιτυχής. Η έλλειψη ικανής ελληνικής διπλωματίας στον τομέα τόσο του σχεδιασμού, όσο και της υλοποίησης αυτής, σε συνδυασμό με την έλλειψη αποφασιστικότητας και μαχητικότητας, στοιχεία απαραίτητα για μια επιτυχή εξωτερική πολιτική, στάθηκαν μέχρι σήμερα ένας ανασταλτικός παράγων στην προώθηση των ελληνικών θέσεων. Βέβαια, η συχνή εξάρτησή μας από τον ξένο παράγοντα και ο φόβος μήπως δυσαρεστηθεί ο υπερατλαντικός ή ο κοινοτικός παράγων των Βρυξελλών, έχουν οδηγήσει σε τέλμα τα τρία κυρίως ζωτικά θέματα για την χώρα μας: Κυπριακό, Αιγαίο και Σκοπιανό. Η έλλειψη έμπειρων ελλήνων διπλωματών και ειδικών, οδηγεί συχνά σε εσφαλμένη ενημέρωση της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, με δυσμενείς επιπτώσεις ως προς μία επιτυχή ενάσκηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.
Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, αρκεί κανείς να πετύχει σε μια προβληματική, καθαρά επιφανειακή και αμφιλεγόμενη εξεταστική διαδικασία στο Υπουργείο Εξωτερικών ώστε να λάβει μετά από μια ολιγόχρονη παραμονή του στην καλούμενη «Διπλωματική Ακαδημία», το χρίσμα του διπλωμάτη, του παντογνώστη και του επικριτού των πάντων. Σ’ αυτό βέβαια προστίθενται, ευτυχώς όχι πάντα, το ύφος και η αλαζονεία, όχι μόνο των νέων διπλωματών αλλά και μεγάλου αριθμού παλαιών, με αποτέλεσμα να προωθούνται ενίοτε σε καίριες θέσεις της ελληνικής διπλωματίας άτομα περιορισμένης εμβέλειας και γνώσεων. Είναι αδιανόητο να λαμβάνουν υπεύθυνες καίριες θέσεις άτομα που αγνοούν το Διεθνές Δίκαιο, την Διπλωματική Ιστορία και τις Διεθνείς Σχέσεις, εφόδια απαραίτητα για μια πετυχημένη ενάσκηση εξωτερικής πολιτικής.
Βέβαια αυτό δεν χαρακτηρίζει όλους τους νέους και παλιούς διπλωμάτες. Υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι προωθούν τις ελληνικές θέσεις στο ακέραιο, όπου όμως πολλές φορές τίθενται κι αυτοί από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία σε απραξία, όταν αρνηθούν να υλοποιήσουν λανθασμένες θέσεις της πολιτικής ηγεσίας.
Η υποχρεωτική γνώση της γαλλικής γλώσσας για την είσοδο στο Υπουργείο Εξωτερικών είναι επίσης ένας αποτρεπτικός παράγων για την συμμετοχή στις εισαγωγικές εξετάσεις του Υπουργείου Εξωτερικών πετυχημένων νέων επιστημόνων, όταν μάλιστα η γλώσσα αυτή χρησιμοποιείται πλέον μόνο από τους υπηκόους γαλλόφωνων κρατών και πρώην γαλλικών αποικιών. Ακόμη και Γάλλοι διπλωμάτες, λαμβάνοντας υπόψη τις σημερινές πραγματικότητες και πρακτικές, χρησιμοποιούν στα διεθνή fora σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα την αγγλική γλώσσα, παρά τις σχετικές κατευθυντήριες γραμμές των Παρισίων. Στις προσπάθειες αυτές των Παρισίων συγκαταλέγεται και η δημιουργία του καλούμενου Διεθνούς Οργανισμού Γαλλοφωνίας, στον οποίο έχει προσχωρήσει και η χώρα μας μαζί με την Αλβανία, τη Ρουμανία, τα Σκόπια με το όνομα Μακεδονία, ορισμένα κράτη της Αφρικής, ( πρώην γαλλικές αποικίες, γαλλικά προτεκτοράτα, η πρώην υπό γαλλική κηδεμονία τελούντα εδάφη). Ήδη η Ελλάδα πληρώνει ετησίως περίπου 5 εκατομμύρια ευρώ για την συμμετοχή μας σ’ αυτή την ανούσια ένωση, χωρίς μέχρι τώρα να έχουμε οποιαδήποτε υποστήριξη στα θέματά μας από τα κράτη αυτά.
Οι Έλληνες πλέον από τις ξένες γλώσσες γνωρίζουν σε αρκετά μεγάλο βαθμό τα αγγλικά ή τουλάχιστον έχουν γνώσεις αυτών, όπως συμβαίνει και με την πλειοψηφία των υπολοίπων λαών της Ευρώπης. Στη συνέχεια έρχονται τα γερμανικά, και μόλις σε τρίτη σειρά χαριστικώς τα γαλλικά, τα οποία ομιλούντο στο παρελθόν κακήν κακώς μόνο από ορισμένες κυρίες του Κολωνακίου και ορισμένους παλιούς διπλωμάτες, όπως επίσης στις πρώην γαλλικές αποικίες. Τι σχέση έχει η Ελλάδα με τον οργανισμό της Γαλλοφωνίας μόνο ο θεός γνωρίζει! Βέβαια δεν έχουμε τίποτα εναντίον της Γαλλίας και της προσπάθειας της για την προώθηση της γαλλικής γλώσσας.
Παγκοσμιοποίηση και Ελλάς
Στη σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης, τείνουν τα πάντα να θυσιαστούν στο βωμό μιας αρρωστημένης ισότητας. Εθνικά θέματα, σύνορα, διαφορετικές γλώσσες, πολιτιστικά, ιδανικά, θρησκείες παραμερίζονται και παραχωρούν την θέση τους στην προώθηση παράλογων στόχων που αποσκοπούν στην καταστροφή οποιουδήποτε πράγματος που προσφέρει ευχαρίστηση και στην κατάργηση θρησκειών, ιδιαίτερα δε της Χριστιανικής θρησκείας. Στην Ινδία, στο Πακιστάν και σε πολλά άλλα μουσουλμανικά κράτη καταστρέφονται χριστιανικοί ναοί και δολοφονούνται εκατοντάδες χριστιανοί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, χωρίς να καταγγέλλονται οι πράξεις αυτές από το επίσημο ελληνικό κράτος.
Ο πρώην πάπας Βενέδικτος επεσκέφθη τον οικουμενικό πατριάρχη στο Φανάρι, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, το Βατικανό. Το ίδιο έγινε και με τον σημερινό Πάπα Φραγκίσκο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Μπροστά σ ’αυτά τα κοσμοϊστορικά γεγονότα, τα προγράμματα των ελληνικών τηλεοράσεων, ησχολούντο με άχαρα θέματα, ανούσια, όπως οι πρωινές εκπομπέςτων ελληνικών καναλιών, που νομίζει κανείς ότι είναι εκπομπές τουλάχιστον για εκ γενετής ηλίθια άτομα. Στα πλαίσια της καμπάνιας μιας αρρωστημένης παγκοσμιοποίησης, παρουσιάζονται και ορισμένοι ανιστόρητοι που συγγράφουν βιβλία για την αποβλάκωση των μικρών Ελλήνων μαθητών, όπως η βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς κ.Ρεπούση στην οποία είχε αναθέσει η ελληνική κυβέρνηση χωρίς ίχνος ντροπής την συγγραφή σχολικών ιστορικών βιβλίων πλήρως ανακριβών για τους Έλληνες μαθητές, με επιστέγασμα το αξιοθρήνητο βιβλίο ιστορίας αυτής, αναφέροντας, ότι το 1922 στην προκυμαία της Σμύρνης υπήρχε «συνωστισμός» αντί σφαγής «των Μικρασιατών από τους Τούρκους του Κεμάλ»! Οι θυσίες και τα μαρτύρια που υπέστη μέχρι σήμερα ο Ελληνισμός από φίλους και εχθρούς, όλων αυτών πρέπει να μη γίνει κοινωνός ο Έλληνας μικρός μαθητής, ο οποίος μία μέρα θα αναλάβει μια θέση στη ελληνική κοινωνία!
Με δεδομένη τη μάστιγα της παγκοσμιοποίησης αυτής που έχει εισχωρήσει αρκετά και στη χώρα μας, είναι τουλάχιστον μάταιο να αναμένει κανείς μια προώθηση των ελληνικών δικαίων.
Κυπριακό
Το τερατώδες σχέδιο Ανάν, του ξενοκίνητου αυτού «φωστήρα» της διεθνούς πολιτικής, έδειξε σε όλο το μεγαλείο της την αδυναμία και των δύο μεγάλων ελληνικών κομμάτων να καταγγείλουν αυτό το σχέδιο πιεζόμενα βέβαια, από ατλαντικούς και κοινοτικούς παράγοντες. Ευτυχώς για την Κύπρο και την Ελλάδα η ύπαρξη του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Παπαδόπουλου και η παλικαρίσια στάση του έσωσε και τις δύο χώρες από νέες περιπέτειες.
Όσον αφορά τα διαδραματιζόμενα στην μικρή μας ελληνική πατρίδα γεγονότα, ουδείς πλέον ασχολείται στην μεγάλη Ελλάδα με αυτά! Πολιτικοί, εφημερίδες, κανάλια τηλεόρασης και ραδιοφώνου απλώς σιωπούν. Τα παιδάκια της Ελλάδος και τα κυπριοτόπουλα που είναι θαμμένα στη Μακεδονίτισσα στη Λευκωσία και αλλού η μητέρα πατρίδα τα έχει όλα ξεχάσει. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Σκοπιανό
Στο καλούμενο «Σκοπιανό» ποια είναι τα αποτελέσματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής; Αρχίσαμε λάθος και προχωράμε λάθος. Σχεδόν όλα τα κράτη ονομάζουν και αναγνωρίζουν το κρατίδιο αυτό με το συνταγματικό του όνομα «Μακεδονία» με αποτέλεσμα να προκαλείταιέτσι το αίσθημα όλων των Ελλήνων κατάτον χειρότερο τρόπο. Τι περιμένει κανείς για το θέμα αυτό όταν Έλληνες πολιτικοί από την αρχή του προβλήματος αυτού, ισχυρίζοντο ότι «μετά από 10 χρόνια θα έχειξεχαστεί το ζήτημα αυτό»; Αντί να δείξει η χώρα μας αποφασιστικότητα αδιαφορώντας για συμμαχίες και διεθνή κατεστημένα, στήριξε τις ελπίδες της στην υπερατλαντική δύναμη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα κράτη της οποίας από τη πρώτη στιγμή αναγνώρισαν τα Σκόπια με το όνομα «Μακεδονία» και δέχθηκαν την ύπαρξη «μακεδονικής εθνικότητας» και «μακεδονικής γλώσσας». Το χειρότερο δε είναι ότι η Ελλάς συμφώνησε να ανατεθεί στον αμερικανοεβραίο διπλωμάτη Νίμιτς, έναν χυδαίο υβριστή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η επίλυση του ζητήματος σχετικά με το όνομα του πρώην γιουγκοσλαβικού κρατιδίου.
Μακεδονική εθνικότητα δεν υπήρξε ποτέ! Όλοι οι Έλληνες βασιλείς της Αρχαίας Ελλάδος είχαν μια εθνικότητα, την ελληνική, και μιαν γλώσσα την ελληνική, είτε υπό μορφή αττικής, ή αχαϊκής, ή αιολικής, ή ιωνικής διαλέκτου. Μετά την μάχη του Γρανικού το 334 π.χ., ο Μέγας Αλέξανδρος έστειλε στο Παρθενώνα, το κέντρο του Ελληνισμού και όχι στη Πέλλα, 300 περσικές ασπίδες με το επίγραμμα «Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων» Ο Αλέξανδρος ομιλεί εδώ περί Ελλήνων και όχι Μακεδόνων πεπεισμένος για την Ελληνική εθνικότητά του. Οι Λακεδαιμόνιοι δεν συμμετείχαν στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου γιατί ήθελαν να είναι αυτοί οι αρχηγοί. Στην δε μάχη της Ισσού το 333 π.χ. εμψυχώνοντας τον στρατό του, ο Αλέξανδρος αναφώνησε λίγο πριν την επίθεση εναντίων των Περσών: «Ότι κάνω το κάνω για την δόξα την Ελλάδος». Δεν ανεφέρθη στην Μακεδονία, αφού το βασίλειο αυτό ήτο ελληνικό, ένα από τα υπόλοιπα ελληνικά βασίλεια.
Τα κράτη εκείνα που ανεγνώρισαν την «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (πΓΔΜ) με το όνομα Μακεδονία έδειξαν ότι δεν σέβονται την ελληνική ιστορία, διαθέτουν όμως στην χώρα μας αρχαιολογικές σχολές. Γιατί λοιπόν να μη κλείσει η χώρα μας τις σχολές αυτές σαν αντίμετροτης αισχρής συμπεριφοράς των κρατών αυτών έναντιτης χώρας μας, έναντι του Μεγάλου Αλέξανδρου, του Έλληνος αυτού βασιλέως που άλλον όμοιόν του δεν έβγαλε η Ελλάδα και ο κόσμος όλος! Γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Τι έκανε στο θέμα αυτό η ελληνική διπλωματία; Ελάχιστα. Το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να υποστηρίζουμε άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα την ανεξαρτητοποίησητου Κοσσόβου γιατί; Για να μη δυσαρεστήσουμε τους «συμμάχους» μας. Από την άλλη πλευρά ξεχνάμε τα δίκαια των Βορειοηπειρωτών αδελφών μας που επί χρόνια τώρα μάταια ζητούν την αναγνώριση τουλάχιστον μιας αυτονομίας στη Βόρειο Ήπειρο. Στις 12.6.60 ο αείμνηστος Γεώργιος Παπανδρέου σε ομιλία του στη Βουλή των Ελλήνων δήλωνε «Εκείνο πάντως το οποίο οφείλουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις να γνωρίζουν είναι ότι το Βορειοηπειρωτικό θέμα υφίσταται! Και εκείνο το οποίον απαγορεύεται εις τον αιώνα είναι η απάρνηση του ιερού αυτού αιτήματος! Η διεκδίκηση μας για την Β. Ήπειρο είναι ιερή και απαραβίαστη!» Την αλήθεια αυτή την ξέχασαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις!! Γιατί δεν ζητούν την αναγνώριση αυτονομίας για την Βόρειο Ήπειρο;
Οι ελληνικές τράπεζες και αρκετές εταιρίες έχουν διεισδύσει αρκετά βαθιά στην Αίγυπτο, στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, στα Σκόπια, στη Ρουμανία στην Τουρκία αλλά και αλλού, αδιαφορώντας για τα εθνικά μας θέματα, ενδιαφερόμενοι μόνο να βάλουν στο χέρι και τους φτωχούς λαούς των κρατών αυτών με τα απάνθρωπα επιτόκια τους και την ασύδοτη πολιτική τους στο θέμα αυτό! Που είναι ο έλεγχος του ελληνικού κράτους στην αισχρή αφαιμακτική πολιτική των τραπεζών αυτών έναντι των Ελλήνων δανειοληπτών και των δανειοληπτών των πιο πάνω αναφερομένων βαλκανικών κρατών; Αξίζει να αναφερθεί ότι ο μισθός των πολιτών των Βαλκανικών κρατών ανέρχεται σε 100-200 ευρώ μηνιαίος, η δε συντάξεις μεταξύ 60-100 ευρώ. Οι τράπεζες αυτές έχουν καταντήσει χειρότεροι από την λερναία Ύδρα, χωρίς να υπάρχει κάποιος Ηρακλής να τους τσακίσει το κεφάλι! Ψυχολογική βία και εκβιασμοί χαρακτηρίζουν την πολιτική τους. Πώς είναι δυνατό να προσπαθούμε να πετύχουμε τις θέσεις μας π.χ. στο Σκοπιανό, όταν οι ελληνικές τράπεζες υποστηρίζουν και στηρίζουν την οικονομία των Σκοπίων; πού είναι η παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης στις τράπεζες αυτές για να σταματήσουν την πολιτική αυτή; Η μετονομασίατου αεροδρομίου των Σκοπίων σε αεροδρόμιο «Μέγας Αλέξανδρος» θα μπορούσε να μην χαρακτηριστεί επιθετική πράξη σε βάρος της χώρας μας αν υπήρχε διαφορετική πολιτική των Σκοπίων στο θέμα της ονομασίας τους. Αν π.χ. η Γερμανία, η Ιταλία, η Μεγάλη Βρετανία ονόμαζον αεροδρόμιά τους σε «Αεροδρόμιο Μέγας Αλέξανδρος» θα αποτελούσε τιμήγια την ελληνική ιστορία και τους έλληνες. Οι σκοπιανοί όμως χρησιμοποιούν τη μετονομασίααυτή για να προκαλέσουν την Ελλάδα. Τι κάνουμε εμείς;Τίποτα! για να μην δυσαρεστηθούν ορισμένοι γνωστοί κύκλοι. Αμυντική πολιτική σε όλα; Αν είναι ποτέ δυνατό! Τι έχει γίνει με τα Ίμια; Μπορεί ένας Έλλην να επισκεφθεί τις νησίδες αυτές;
Ο Έλλην πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, κατά την διάρκεια debate του στην ελληνική τηλεόραση, με αφορμή τις βουλευτικές εκλογές του 2007 είχε αναφέρει ότι η Ελλάς θα έθετε veto για την είσοδο των Σκοπίων στο NATO και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμη και με το όνομα «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας», αν προηγούμενος δεν συμφωνούσε από κοινού με την Ελλάδα σε ένα αποδεκτό και από τις δύο πλευρές όνομα, αφού ακόμα και με το όνομα πΓΔΜ την άλλη ώρα από της εισόδου του στους οργανισμούς αυτούς το κράτος αυτό θα αναφαίρετο και θα έκανε χρήση μόνο του ονόματος «Μακεδονία». Την προειδοποίηση αυτή ο Έλληνας πρωθυπουργός την πραγματοποίησε το 2008 στη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Στην τελετή όμως της ανάληψης της ελληνικής προεδρίας τον Ιανουάριο του 2014 στη Βουλή των Ελλήνων και με παρουσία πολλών ξένων βουλευτών, ο σκοπιανός εκπρόσωπος, επανειλημμένως, ανέφερε το όνομα της χώρας του ως Μακεδονία. Ο δε ευρισκόμενος αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, αντί να καταγγείλει τον σκοπιανό αντιπρόσωπο, προτίμησε να σιωπήσει, εφαρμόζοντας έτσι πολιτική αντίθετη με εκείνη των Ανδρέα Παπανδρέου, Κωνσταντίνου Καραμανλή και Κώστα Καραμανλή. Εμείς ως προς το όνομα του κρατιδίου αυτού θα προσθέταμε ουδέποτε όνομα που να έχει τη λέξη «Μακεδονία…» και «μακεδονικό…». Το σωστό όνομα για τη δημοκρατία αυτή με βάση την ιστορία και τη γεωγραφία, είναι Παιονία, ή Δαρδανία, ή Βαρδαρία.
Οριοθέτηση Υφαλοκρηπίδας
Στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο τι κάνουμεμε τους γείτονές μαςως προς την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας μας; Τουρκία, Αίγυπτος, Λιβύη μας προκαλούν θέτοντας απαράδεκτους όρους προκειμένου να συμφωνήσουν σε μία οριοθέτηση. Γιατί δεν προχωρούμε σε μία μονομερή οριοθέτηση καθορίζοντας με βάση το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή πρακτική τα θαλάσσια σύνορα μας αποστέλλοντας στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών τις σχετικές συντεταγμένες της «μέσης γραμμής» έστω προσωρινά, μέχρι να υπάρξει διμερής συμφωνία με τους γείτονες μας; Περιμένουμε από τρίτους να μεσολαβήσουν για να πεισθούν τα γειτονικά μας κράτη να προβούν σε μία οριοθέτηση στηριζόμενη στο Διεθνές Δίκαιο και την Διεθνή πρακτική!! Έτσι δείχνουμε μόνο αδράνεια στην υλοποίηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στις θάλασσες αυτές! Μέχρι πότε; Το Διεθνές Δίκαιο μας δίνει πολλές δυνατότητες, αλλά δεν τις εκμεταλλευόμαστε, είτε λόγω διστακτικής διπλωματικής υπηρεσίας, είτε από κοινού διπλωματικής και πολιτικής ηγεσίας.
Οικονομική κρίση και Ελλάς
Στην παρούσα οικονομική κρίση της χώρας μας, ως αποτέλεσμα της γκανγκστερικής πολιτικής της Γερμανίας, της Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η πολιτική της διακομματικής ηγεσίας της Ελλάδας προωθεί τα σχέδια των ξένων αυτών κύκλων χωρίς να τολμά να αντιδράσει στα κελεύσματα της Γερμανίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι 151 βουλευτές της δικομματικής κυβέρνησης προσπαθούν να «κατευνάσουν» τους Έλληνες, κάνοντας επίκληση των «θυσιών των Ελλήνων» ψηφίζοντας όμως συνεχώς μέτρα που οδηγούν στον αργό θάνατο των Ελλήνων. Μπράβο, λοιπόν, στους 151 φωστήρες του ελληνικού Κοινοβουλίου!
Από την άλλη πλευρά, ουδεμία κυβερνητική κίνηση για το κατοχικό δάνειο που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα όπως και για τις αποζημιώσεις που οφείλει αυτή για τις θηριωδίες κατά την γερμανική κατοχή. Αυτός είναι ο ανδρισμός των σημερινών κυβερνητών της χώρας μας, ιδιαίτερα των δύο γνωστών κομμάτων που κυβερνούν την πατρίδα μας από το 1945 μέχρι σήμερα.
Όσον αφορά τους αξιότιμους «δανειστές» μας και μάλιστα αυτούς που εφοδίαζαν την χώρα μας με πάσης φύσεως οπλικά συστήματα, χρήσιμα και άχρηστα, θα ήταν καλό να σταματήσει η χώρα μας την αποπληρωμή των οφειλών της προς αυτούς (Γερμανία, Γαλλία, κ.α.), σαν αντιστάθμισμα των αισχρών προμηθειών (μιζών) προς τα όργανά τους εδώ στην Ελλάδα, τα οποία πλήρωνε «καλή τη πίστη» η χώρα μας.
Επίλογος
Στο Υπουργείο Εξωτερικών πρέπει επιτέλους να πρυτανεύσει τόλμη προκειμένου να έχουμε μια επιτυχή διπλωματία. Υπάρχουν ακόμη ικανοί διπλωμάτες. Μπορεί να μην είναι πολλοί, είναι όμως αρκετοί για μια επιθετική, αποτελεσματική και επιτυχή διπλωματία, χωρίς φόβους και προκαταλήψεις. Η συνταξιοδότηση εμπείρων διπλωματών μετά το πέρας της 35ετούς υπηρεσίας τους θα πρέπει να εφαρμόζεται σε όσους το επιθυμούν και όχι σε όλους αλόγιστα. Ο λόγος; η εμπειρία δεν θα έπρεπε να συνταξιοδοτείται. Προφανώς, αυτό δεν το γνωρίζουν ή δεν επιθυμούν να το συνειδητοποιήσουν οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας μας.
*Ο Δρ. Εμμανουήλ Γούναρης, είναι διεθνολόγος- ιστορικός, διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, PhD F.U. Berlin