Ποιος αποφασίζει σε τούτη τη χώρα: Πέραν της παράνοιας, υπάρχει κι άλλος τρόπος χειρισμού των F-16
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Η Κύπρος και οι ΗΠΑ τόνισαν την κοινή δέσμευση τους για την περιφερειακή σταθερότητα, λέει η Φίσερ: Σημαντική για το νησί η επίσκεψη των Αμερικανών Γερουσιαστών
Εκτός αμερικανικού ελέγχου οι αποφάσεις του Ισραήλ για Ιράν και Λίβανο: Αγωνία για τον τρόπο αντίδρασης απέναντι στην επίθεση της Τεχεράνης
Την καινοφανή θεωρία ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αποφασίσουν ποια εταιρία θα εκσυγχρονίσει τα ελληνικά F-16, εισήγαγε στη δημόσια συζήτηση ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος και προκαλεί έκπληξη που οι παριστάμενοι βουλευτές απλώς το κοιτούσαν και δε βρέθηκε ένας να σηκωθεί να το ρωτήσει αν θα ζητήσει διορισμό κάποιου Αμερικανού, πολιτικού ή στρατιωτικού «συμβούλου» στις κρίσεις των Ενόπλων Δυνάμεων!
Η σημερινή συζήτηση για τα F-16 στη Βουλή, κατάφερε να μην απαντήσει σε ένα θέμα που δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρο, εάν κανείς ακολουθήσει την πεπατημένη, το πώς δηλαδή εξελίσσονται τέτοια ζητήματα σε άλλες, καταφανώς σοβαρότερες της Ελλάδας χώρες, αφού δεν ήμαστε η μοναδική χώρα που επιλέγει την αναβάθμιση του στόλου των μαχητικών F-16 που διαθέτει, όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Ούτε φωνές και κραυγές, ούτε τίποτα δεν ήταν απαραίτητο. Απλά, ακόμα κι αν βάλεις τον πολιτικό μας κόσμο να συζητήσει το… πολύπλοκο θέμα ότι ένα συν ένα κάνει δύο, θα τα καταφέρουν και πάλι να «σκοτωθούν», καταγγέλλοντας ο ένας τον άλλον! Απόλυτη παράνοια.
Ας αφήσουμε στην άκρη την αλλαγή «αφηγήματος» αφού τα περί «αντισταθμιστικών» που έγραφε στο Twitter σήμερα μάθαμε ότι… μάλλον δεν θα υπάρχουν, ΕΑΝ το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, κρίνει ότι δεν συμφέρουν.
Να συζητήσουμε εδώ ότι όλοι μιλούν για αντισταθμιστικά και ελάχιστοι αντιλαμβάνονται για ποιο πράγμα συζητούν; Τα καταργούν επειδή κάποτε, κάποιοι «έγιναν πλούσιοι», αντί αν δουν ότι αν άλλαζε ο τρόπος εκτέλεσής τους, θα μπορούσε όντως να επωφεληθεί η ελληνική αμυντική βιομηχανία.
Είναι αντιληπτό ότι η σχετική αναφορά του υπουργού είχε καταφανώς πολιτική στόχευση, να δείξει ότι και καλά τα πάντα είναι ανοιχτά και λόγω του ότι η συναλλαγή θα είναι διακρατική, μέσω των προγραμμάτων FMS (Foreign Military Sales) των ΗΠΑ, η τελική συμφωνία θα χαρακτηρίζεται από διαφάνεια. Όμως, θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η διατύπωση ήταν απλά ατυχής και θα άρμοζε σε χώρα μειωμένης κυριαρχίας, ενώ και άλλοι υλοποιούν τα προγράμματα μέσω FMS, δεν είμαστε οι μοναδικοί.
Η απάντηση σχετικά με το ενδεχόμενο επιλογής… της Boeing, πέραν του θέματος «κυριαρχίας» που εγείρει στο οποίο ήδη αναφερθήκαμε αφού ΔΕΝ θα επιλέξουν οι Αμερικανοί τη εταιρία, είναι και αστείο, καθώς είναι σα να λέμε να εμφανιστεί η Lockheed Martin με πρόγραμμα αναβάθμισης για τα F-15 Strike Eagle! Η υπόθεση της αναβάθμισης δεν ξεκινά μια μέρα που «τσιμπάει μύγα» τον υπουργό και ξεκινά την επικοινωνία με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Να θυμίσουμε τις επίσημες ενημερώσεις της κατασκευάστριας εταιρίας και όπως προκύπτει τις εργώδεις προσπάθειες σε συνεργασία με το αρμόδιο Επιτελείο να καθοριστούν οι βασικές παράμετροι του προβλήματος, ώστε να επιτευχθεί η βέλτιστη ισορροπία ανάμεσα στα διαθέσιμα κονδύλια και το «πακέτο» της αναβάθμισης που θα έπρεπε να επιλεγεί;
Στη συνέχεια, ο υπουργός έριξε «στο τραπέζι» κάτι άλλο ακατανόητο, απευθυνόμενος στον αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνι Γεωργιάδη: «Κύριε Γεωργιάδη, οι τιμές, οι τιμές οι οποίες δίδονται έχουν σχέση και με το κράτος στο οποίο δίδονται» και συνέχισε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας: «Δηλαδή οι τιμές της Κορέας με το Μπαχρέιν είναι στο 1/4»… τι ήθελε να πει ο «ποιητής»;
Ας δούμε τι ισχύει, μπας και βγάλουμε άκρη! Οι παράγοντες που κρίνουν το πρόγραμμα αναβάθμισης, είναι το είδος της, δηλαδή τι ακριβώς θα περιλαμβάνει, ποια συστήματα θα ολοκληρωθούν σε κάθε μαχητικό και πόσα μαχητικά θα αναβαθμιστούν. Να προστεθεί και ένας συντελεστής «ρίσκου» που έχει η κάθε χώρα ο οποίος εξ όσων γνωρίζουμε συνυπολογίζεται, διότι αυτός που θα κάνει την αναβάθμιση φροντίζει να εξασφαλιστεί ότι θα πάρει τα χρήματά του.
ΜΠΑΧΡΕΪΝ, ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ ΚΑΙ ΤΑΪΒΑΝ
Όσον αφορά το ατυχές παράδειγμα του Μπαχρέιν που είναι πολύ πρόσφατο, η χώρα του Κόλπου αγοράζει 19 καινούργια F-16V (Viper) και αναβαθμίζει άλλα 16 μαχητικά τα οποία βρίσκονται στο επίπεδο F-16 Block 40. Το ύψος της σύμβασης που υπεγράφη είναι 3,8 δισεκατομμύρια δολάρια και σύμφωνα με κάποια ρεπορτάζ περιλαμβάνει και όπλα για τα μαχητικά. Υπάρχει καμία σύγκριση με το ελληνικό πρόγραμμα;
Πάμε στη Νότια Κορέα η οποία ανέθεσε στη Lockheed Martin την αναβάθμιση 134 μαχητικών F-16 σε Viper έναντι 1,2 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Είναι σκάνδαλο; Όχι εξ ορισμού, διότι στα ήδη πολύ προηγμένα νοτιοκορεατικά F-16 θα προστεθεί ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA: Active Electronically Scanned Array), καθώς αρκετά από τα υπόλοιπα υποσυστήματα που χρειάζονται τα ελληνικά, είτε τα διαθέτουν ήδη, είτε δεν τα χρειάζονται, αφού η απειλή που αντιμετωπίζουν είναι διαφορετική!
Πόσο πιο απλά να τους τα πούμε! Οι Νοτιοκορεάτες επιχειρούν 180 F-16C/D (τυποποιημένα σε νοτιοκορεατική υπηρεσία ως KF-16C/D με το «Κ» να αντιπροσωπεύει το «Korea»), ένα μείγμα παλαιότερων μαχητικών F-16 Block 32 και νεότερων του τύπου F-16 Block 52.
Η αρχική έγκριση από την αρμόδια αμερικανική υπηρεσία DSCA ανερχόταν σε ύψος 2,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όσο περίπου και τα δικά μας. Ένα ποσό το οποίο «προσγειώθηκε» τελικά στο 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια! Αυτό το ενδεικτικό επιχείρημα δεν υπήρχε κανείς να το «σφυρίξει» στον Καμμένο να μη λέγονται διάφορα απίθανα;
Στην περίπτωση όμως της Νότιας Κορέας, άλλο έχει ενδιαφέρον. Αφενός ότι και αυτή η σύμβαση εντάχθηκε στο πλαίσιο των FMS, άρα ήταν διακρατική και αφετέρου, ο «κακός χαμός» που έγινε τότε, καθώς αρχικά οι Νοτιοκορεάτες επέλεξαν την αμερικανική θυγατρική της BAE Systems. Ήταν η πρώτη φορά ιστορικά που έσπαγε το μονοπώλιο του αρχικού κατασκευαστή!
Μην ξεχνάτε! Πάντα για FMS μιλάμε! Λίγο αργότερα, η ίδια η αμερικανική κυβέρνηση τους έστελνε τον λογαριασμό: «ΟΚ, ας το κάνει η άλλη εταιρία, όμως η εμπλοκή άλλης εταιρία πλην της κατασκευάστριας συνεπάγεται έναν κίνδυνο και στα FMS την ευθύνη έχει η αμερικανική Αεροπορία, η USAF, άρα θα μας καταβάλετε επιπλέον 470 εκατομμύρια δολάρια, ως κόστος διαχείρισης των κινδύνων»! Όπως αναμενόταν, «κόκκαλο» όλοι στη Σεούλ…
Υπάρχει όμως και η περίπτωση της Ταϊβάν! Εκεί έλαβαν έγκριση για αναβάθμιση 146 μαχητικών F-16A/B Block 20, δηλαδή παμπάλαια, σε διαμόρφωση «Viper». Όπως ήταν φυσικό, ο λογαριασμός αυτού του προγράμματος αναβάθμισης ήταν ακόμα πιο «αλμυρός» και ανήλθε στα 3,7 δισεκατομμύρια δολάρια.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΣΩΣΤΑ
Πόσο δύσκολο θα ήταν να είχε φτιαχτεί από τις υπηρεσίες του υπουργείου Εθνικής Άμυνας ένα τέτοιο «non-paper» και να διανεμηθεί αρμοδίως όπου ήθελαν. Στα κόμματα, στους βουλευτές, στα μέσα ενημέρωσης… για ποιον λόγο έγινε το νέο ξεκατίνιασμα στη Βουλή και πάλι με αφορμή την εθνική άμυνα που υποτίθεται όλοι συμφωνούμε πως πρέπει να προστατεύουμε; Προς τι όλο αυτό το μπέρδεμα;
Και κάτι τελευταίο, αν και αντιλαμβανόμαστε ότι το πάμε μακριά, πολύ μακριά και μπορεί οι εγκέφαλοι να «μπλοκάρουν». Μήπως το αεροπορικό πρόβλημα της χώρας είναι πολύ ευρύτερο από την απλή αναβάθμιση του στόλου των μαχητικών F-16 ή των Mirage 2000 διότι παντού ισχύουν τα ίδια και τελικό ζητούμενο είναι η σοβαρότητα στην ολιστική αντιμετώπιση του προβλήματος και όχι η αποσπασματική του αντιμετώπιση;
Αν ήμασταν σοβαροί θα ξεκινούσαμε διαφορετικά. Θα ξεκινούσαμε υπό συνθήκες πλήρους μυστικότητας από τις διαθεσιμότητες. Θα ζητούσε ο όποιος Πάνος Καμμένος ή ο όποιος Κυριάκος Μητσοτάκης ενημέρωση «τι περπατάει και τι όχι» από τον σημερινό στόλο, ώστε να διασφαλίσει πρώτιστα ότι σε περίπτωση ανάγκης αυτά πουν ήδη έχεις θα είναι σε θέση να αποδώσουν τα μέγιστα.
Ακόμα και το ότι διασφαλίζουμε ότι «περπατάνε» όσα έχουμε, μεγιστοποιεί το αποτρεπτικό αποτέλεσμα και ενισχύει τις πιθανότητες διατήρησης της ειρήνης που είναι το μέγα ζητούμενο. Στη συνέχεια θα βλέπαμε το «πορτοφόλι» μας. Αφού ως καλοί Έλληνες τα συμφωνούσαμε, θα καλούσαμε την εταιρία και θα τους εκθέταμε το πρόβλημα. Και θα ξεκινούσαμε σιγά σιγά και μεθοδικά αυτό που έχουμε τόσο καιρό καθυστερήσει να κάνουμε. Λέμε κάτι παράλογο;
Εμείς εδώ θα είμαστε, πρώτα ο Θεός, για να πούμε ένα μεγάλο μπράβο σε όποιον επιτέλους πει τα αυτονόητα στη Βουλή και ακόμα μεγαλύτερο σε όποιον επιχειρήσει να τα κάνει πράξη. Διότι η υιοθέτηση του ορθολογισμού είναι η πραγματική επανάσταση στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου, που την έχουμε καταντήσει για πολλούς τόπο μαρτυρίου. Αυτά.
ΠΗΓΗ: Defence Point