Η επινόηση των Εγγλέζων με στόχο τη δημιουργία δικοινοτικού διχασμού μέχρι τη διζωνική
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Συνεδριάζει το Εθνικό Συμβούλιο υπό τον Χριστοδουλίδη ενόψει συνάντησης του ΠτΔ με Τατάρ, παρουσία ΓΓ ΟΗΕ: Ενημέρωση και συντονισμός
«Εγκαταλείψαμε τα πάντα. 15 Αυγούστου 1920, μέρα της Παναγίας, χωρίς να θερίσουμε ούτε να αλωνίσουμε…»: Ζωντανες οι μνήμες της προσφυγιάς για τους Ελληνες του Καυκάσου
Του Κυριάκου Τσιμίλλη
Ενώ όλοι περιμέναμε τον περί των ουρανίων σωμάτων εντρυφούντα Άϊντα (από εκεί θα φέρουν άραγε τη λύση;) να επανέλθει με ιδέες μαγικές για την ασφάλεια και τις εγγυήσεις, μπορεί και να ξεχαστήκαμε για το τι μας περιμένει όσον αφορά τη δομή του «επανενούμενου» πλην εσαεί διζωνισμένου και με πρόσθετες χωριστικές προοπτικές κράτους.
Ευτυχώς που ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας μάς το θύμισε από τον γειτονικό Λίβανο όπου, μέσα σε τρεις μέρες, κάλυψε στις εκεί συνομιλίες με πολιτειακούς και θρησκευτικούς ηγέτες και επιχειρηματικούς παράγοντες όλα σχεδόν που ενδιαφέρουν το σήμερα και το αύριο του τόπου. Αναμφισβήτητα η ενίσχυση της κατανόησης και η αναβάθμιση της συνεργασίας με όλες τις γειτονικές χώρες είναι πολύ σημαντική ιδιαίτερα όταν γίνεται με αμοιβαίο σεβασμό. Και βέβαια αυτός ο σεβασμός οικοδομείται ευκολότερα και ειλικρινέστερα όταν η κάθε χώρα σέβεται τόσο τους δικούς της πολίτες όσο και τους γείτονές της…
Όπως ήταν λογικό, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συνάντησε και τους θρησκευτικούς ηγέτες των Μαρωνιτών. Σε σεμνή τελετή στο Πατριαρχείο υπογράμμισε πως οι Μαρωνίτες της Κύπρου πρέπει να επιστρέψουν στα χωριά τους υπό ελληνοκυπριακή διοίκηση. Λογικό, γιατί μόνο έτσι θεωρούν πως θα είναι ελεύθεροι. Η επόμενή του φράση (δεν ήταν κατ΄ανάγκη άμεσα συνδεδεμένη με αυτή την αναφορά) ακούστηκε σαν επεξήγηση και τεκμηρίωση του στόχου (περί ελληνοκυπριακής διοίκησης). Είπε, λοιπόν, ο Πρόεδρος πως οι Μαρωνίτες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Το ερώτημα που αναπόφευκτα προκύπτει είναι «και τι θα γίνει με όλα τα υπόλοιπα μέλη της ελληνοκυπριακής κοινότητας που επίσης θέλουν να είναι ελεύθεροι;».
Είχε στόχο διχοτομικό η επινόηση των Εγγλέζων να ενταχθούν οι τρεις μικρότερες κοινότητες του νησιού σε μια από τις δυο μεγαλύτερες. Με αυτό τον τρόπο θα ήταν ευκολότερη η δημιουργία δικοινοτικού διχασμού – μέχρι τη διζωνική (κι αν χρειαστεί, αργότερα διχοτόμηση)… Πώς φτάσαμε τελικά να «αγωνιζόμαστε» για τη διζωνική, αρκούμενοι να προσπαθούμε να λιγοστέψουμε την ασχήμια της και να κάνουμε σωστό, λέει, το περιεχόμενό της (αλήθεια, γίνεται;) με όλες τις ξεκάθαρες παραβιάσεις του ευρωπαϊκού κεκτημένου και του διεθνούς δικαίου που προβάλλονται σαν αναπόφευκτες;
Με ποια λογική και με ποια κριτήρια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (και αρκετοί άλλοι), ακόμα και με τη φουστανέλα που του καταλογίζουν οι (ακόμα) περισσότερο «ρεαλιστές» πως φόρεσε, μπορεί να αναφέρεται σε μερικούς από εμάς που πρέπει να δικαιωθούν εντασσόμενοι υπό ε/κ διοίκηση ενώ άλλοι όχι; Μόνο από αυτό, ακόμα και για τους μη επαρκώς πληροφορημένους, επιβεβαιώνεται ο παραλογισμός των συγκεκριμένων δυο ζωνών (ή πολιτειών ή κρατιδίων) που θα λειτουργούν ρατσιστικά, διοικούμενες αποκλειστικά από τις δυο αντίστοιχες κοινότητες, θα μιλούν τη μια μόνο από τις δυο επίσημες γλώσσες της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα υπόκεινται σε ποσοστώσεις σε σχέση με τα ανθρώπινα και τα πολιτικά δικαιώματα των «άλλων» πολιτών που θα τους «μαρκάρουμε» με εσωτερικές ιθαγένειες (κι ας προβάλλουμε τη μια μόνη ιθαγένεια!) με αποτέλεσμα να τείνουμε σε ομοιογενείς περιοχές.
Και σαν να μην αρκούν αυτά, υπάρχει κάτι ακόμα: To 20% της ποσόστωσης που απαιτούν οι Τούρκοι για τους επιστρέφοντες ουδόλως εμποδίζει το σύνολο των Τουρκοκυπρίων να επιστρέψουν, όπως έχουν κι αυτοί δικαίωμα (όχι όμως μόνο αυτοί) στις περιουσίες τους. Δεν μιλούμε βέβαια για τους πρόσφατα πολιτογραφημένους χιλιάδες εποίκους – η είδηση στον τ/κ τύπο δεν ενόχλησε όλους εκείνους που έφτασαν σε …απόγνωση επειδή θα μνημονευόταν στα σχολεία η μέρα του δημοψηφίσματος του ’50… Με τον τρόπο αυτό, πέρα από την (από χρόνια) κατάργηση της πλειοψηφίας, φτάνουμε στο σημείο τα μέλη της μικρότερης κοινότητας να έχουν περισσότερα δικαιώματα από τα μέλη της μεγαλύτερης! Αυτό, άραγε, εννοούσαν λέγοντας πως η πολιτική ισότητα δεν σημαίνει και αριθμητική ισότητα;
